Η Γενική Συνέλευση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ην. Εθνών πραγματοποιείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Και κάθε φορά γίνεται προσπάθεια να πεισθεί η κοινή γνώμη για την αναπτέρωση των διαδικασιών λύσης του Κυπριακού που είναι, όπως παραδέχονται οι πάντες, βαλτωμένες. Βεβαίως, τα πράγματα θα πρέπει να τεθούν στις ορθές τους βάσεις. Ο ΟΗΕ είναι χώρος όπου καταγράφονται οι αρχές δικαίου. Όμως, δεν απονέμει δικαιοσύνη παρά μόνο όταν τα εθνικά συμφέροντα των παραπονουμένων ταυτίζονται ή συγκλίνουν με εκείνα των Μεγάλων Δυνάμεων και δη εκείνων του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Το ξεθώριασμα
Όσο δε, για τη Γενική Συνέλευση, δεν έχει καμιά ισχύ. Οι όποιες αποφάσεις της δεν έχουν καμιά δεσμευτικότητα, εκτός και αν μετατραπούν σε πολυεθνική δύναμη δράσης εντός ή εκτός του ΝΑΤΟ. Χωρίς υπερβολή, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα ήταν δυνατό να χαρακτηριστεί ως ένα πολιτικό πανηγύρι των εθνών!
Μάλιστα, η προσπάθεια που είχε γίνει τη δεκαετία του ΄70 από τις Αδέσμευτες κυρίως χώρες γι' αναβάθμιση του ρόλου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, προκειμένου να έχουν οι αποφάσεις της δεσμευτικό χαρακτήρα, απέτυχε. Πλακώθηκε από τα συντρίμμια της πτώσης του κομμουνιστικού μπλοκ, που έφερε και τη διάλυση των Αδεσμεύτων.
Η όλη δε προσπάθεια έμεινε στην ιστορία ως το «άγουρο δίκαιο». Δηλαδή το δίκαιο που προφανώς δεν ωρίμασε ποτέ. Παλαιότερα, λοιπόν, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ είχε περισσότερη αίγλη και προοπτική. Τώρα έχει ξεθωριάσει. Συνεπώς, εκείνο το οποίο έχει σημασία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το παρασκήνιο που μπορεί να εξελιχθεί πριν από τη Σύνοδο, ώστε κατά τη διάρκειά της να ανακοινωθούν πρωτοβουλίες, που θα έχουν τη σφραγίδα και τη νομιμοποίηση των Ην. Εθνών.
Ασφάλεια, ΝΑΤΟ και Ρωσία
Το Κυπριακό είναι ένα από τα πολλά «Ορφανά Προβλήματα» της διεθνούς κοινότητας, δηλαδή ένα εξ αυτών που παραμένουν χωρίς λύση. Τώρα ζει στη σκιά της ISIS, της κρίσης στην Ουκρανία και του Παλαιστινιακού. Εκεί τα πράγματα είναι πιο άγρια. Οι δυο περιπτώσεις είναι πολύ κοντά μας. Στη γειτονιά μας. Και επειδή η ISIS είναι συνώνυμη με την τρομοκρατία και επειδή στην Κύπρο υπάρχουν βρετανικές βάσεις που συνδέονται είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο με τις επιχειρήσεις εναντίον της ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, εκ των πραγμάτων αποτελούμε έναν εν δυνάμει στόχο.
Επειδή δε, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι το κύριο θέμα μαζί με την Ουκρανία στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, πέραν του Κυπριακού εκείνο που θα έπρεπε να ζητηθεί είναι η επιπρόσθετη προστασία της Κύπρου από πιθανό κτύπημα ή κτυπήματα. Χωρίς αυτό να σημαίνει επέμβαση ξένων κρατών στα εσωτερικά μας.
Βεβαίως, η λογική υποβάλλει ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να είχε γίνει. Και προφανώς γίνεται από τις Μυστικές Υπηρεσίες. Πλην όμως, είναι διαφορετικό το επίπεδο των Αρχών κρατών και των υπουργών Εξωτερικών που κυρίως λαμβάνουν μέρος στη Γενική Συνέλευση, από εκείνο των Υπηρεσιών.
Υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και με δεδομένο ότι αφενός γίνεται χαλασμός κόσμου στη γειτονιά μας, αφετέρου ότι τα κατεχόμενα μπορούν να καταστούν φωλιά και ορμητήριο τρομοκρατών, το κύριο ζήτημα στην παρούσα φάση είναι η ασφάλεια. Και του κράτους και των πολιτών.
Το ότι δεν ανήκουμε στο ΝΑΤΟ, τον μοναδικό αξιόπιστο Αμυντικό Οργανισμό, για να μπορεί να ενεργοποιηθεί τάχιστα το σύστημα της αμυντικής μας κάλυψης από τη Συμμαχία, αυτό το γεγονός αποτελεί αρνητική εξέλιξη υπό την έννοια ότι η ΕΕ δεν έχει εκείνη την κοινή άμυνα και εξωτερική πολιτική, κατά τρόπον ώστε να είναι δυνατή η στήριξη των κρατών-μελών της. Άλλωστε, ο ισχυρισμός ότι η Ρωσία, που είναι στήριγμά μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, θα παρεξηγηθεί από μια τέτοια εξέλιξη, έχει λογική. Βεβαίως, το τι πραγματικά θα συμβεί εξαρτάται και από τα δικά μας επιχειρήματα και τη δική μας πολιτική. Και επί τούτου καταθέτουμε τρία παραδείγματα:
Πρώτο, τα όσα δήλωσαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί για τη στάση μας στο θέμα της Ρωσίας. Ότι δηλαδή η Κύπρος ήταν «βράχος» σε ό,τι αφορά την επιβολή κυρώσεων επί της Ρωσίας από την ΕΕ. Εάν οι Αμερικανοί λένε την αλήθεια, τότε η στάση μας ήταν πιο ισχυρή ή ακόμη και η ίδια σε σχέση με τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ. Το ζήτημα δεν είναι μόνο εάν και πού ανήκεις, δηλαδή στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ, αλλά και ποια είναι η πολιτική σου στη βάση των εθνικών σου συμφερόντων.
Δεύτερο, η Ρωσία βρίσκεται μεν σε ανοικτή ρήξη με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, καθώς και με τα ισχυρά κράτη-μέλη της στο θέμα της Ουκρανίας, αλλά τελεί υπό καθεστώς οιονεί συμμαχίας με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της ΕΕ στον πόλεμο κατά της ISIS στο Ιράκ και στη Συρία. Καθόλου τυχαία δεν είναι η ρωσική στάση, αφού η ISIS απειλεί να διαχύσει τον πόλεμο στην Τσετσενία.
Τρίτο, μπορεί μεν η Τουρκία να είναι κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ και να απειλεί την Ελλάδα στο Αιγαίο, αλλά μπορεί κάποιος να φανταστεί τι θα είχε συμβεί εάν η Ελλάδα ήταν εκτός Συμμαχίας. Και κάτι άλλο συναφές: εάν η Κύπρος εντασσόταν στο ΝΑΤΟ τη δεκαετία του ΄60, προφανώς θα τολμούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν θα γινόταν ποτέ εισβολή στην Κύπρο. Επειδή περί Κυπριακού, Γενικής Συνέλευσης και ΝΑΤΟ ο λόγος, θα ήταν λογικό να διερωτηθεί κάποιος για ένα θέμα που είναι μπροστά μας αλλά αρνούμαστε να το δούμε και να το αγγίξουμε. Εάν δηλαδή η αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ είναι ή όχι προτιμότερη από την επικυριαρχία της Τουρκίας στην Κύπρο μέσω του ΝΑΤΟ!
Υποχείριο ισχύος
Η ΓΕΝΙΚΗ Συνέλευση του ΟΗΕ είναι μια φιέστα και ομοιάζει ως ένα «Group Therapy» των κρατών-εθνών. Ο κάθε ηγέτης βγαίνει στο βήμα και λέει τα δικά του. Χωρίς όμως τη λήψη αποφάσεων, οι οποίες μάλιστα θα μπορούσε να ήταν δεσμευτικές. Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Το έχουμε τονίσει ήδη. Οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού και επί τη βάσει των κανόνων της ισχύος. Συνεπώς, τι και αν εμπλακεί, τι και αν δεν εμπλακεί ο ΓΓ του ΟΗΕ στο Κυπριακό. Ο ίδιος δεν έχει καμιά ισχύ.
Είναι υποχείριο των ισχυρών και των ισοζυγίων δυνάμεων που είναι υπέρ της Τουρκίας. Και θα συνεχίσουν να είναι έτσι τα πράγματα, ενόσω περιμένουμε το δικό του «Άγιο Φως», το οποίο έφτασε κοντά μας παλιότερα με το σχέδιο Ανάν. Εάν ο τότε Γενικός Γραμματέας Κόφι Ανάν και αν ο νυν Μπαν Κι Μουν εφάρμοζαν το διεθνές δίκαιο, η βάση της λύσης του Κυπριακού θα ήταν ξεκάθαρη. Το ίδιο και η μορφή της λύσης.Δεν θα συζητούσαμε ούτε για καλή ούτε για κακή ομοσπονδία. Δηλαδή, δεν θα μιλούσαμε ούτε για κακή ούτε για καλή μορφή πολιτειακής διχοτόμησης, που δεν θα δεν έχει ως γενεσιουργό αιτία το δίκαιο, αλλά την εισβολή. Την τουρκική στρατιωτική ισχύ. Και ως εκ τούτου, όταν ψέλνει ο ΓΓ του ΟΗΕ τους κανόνες δικαίου, το πράττει φάλτσα και κάθε χρόνο τέτοια εποχή μετατρέπεται σε μαέστρο της πανηγύρεως των εθνών. Ενδεχομένως να είναι λοιπόν μια συνάντηση με τον Πρόεδρο ή τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ ή με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ πιο σημαντική, παρά μια εμφάνιση στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Βεβαίως, τέτοιες συναντήσεις εξαρτώνται από το περιεχόμενό τους. Εάν δηλαδή εμείς λέμε στους Αμερικανούς να λύσουν το Κυπριακό στη βάση της ομοσπονδίας και να συνεκμεταλλευτούμε τα πετρέλαια με την Τουρκία είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο, γιατί να ευθύνονται οι ΗΠΑ εάν βρεθούμε κάτω από τον έλεγχο της Άγκυρας;
Ψευδαισθήσεις
Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, η απονομή του δικαίου δεν γίνεται από τα Ην. Έθνη. Η απονομή του δικαίου είναι συνάρτηση της ισχύος των κρατών ή και των συμμαχιών που αυτά συνάπτουν. Εάν λοιπόν εμπλακεί ο ΓΓ του ΟΗΕ στη λύση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι δίκαιος. Ή ότι αποτελεί μια ισχυρή προσωπικότητα που θα κάμψει την τουρκική ισχύ.Μάλλον θα συμβιβαστεί μαζί της, εξού και το γεγονός ότι ο όποιος συμβιβασμός θα έχει τουρκικό χαρακτήρα. Αλλιώς, δεν θα υπάρξει λύση ή η λύση θα είναι η διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης ή ακόμη και νομιμοποίησή της. Τι είναι λοιπόν ο πολυδιαφημισμένος ΓΓ του ΟΗΕ;Ένας φάλτσος μαέστρος της πανηγύρεως των εθνών που γίνεται κάθε μια φορά τον χρόνο στη Νέα Υόρκη, για να νομιμοποιήσουν οι ισχυροί την πολιτική τους και τις επιλογές τους, και για να εισπράξουν οι αδύνατοι πάσης φύσεως σφαλιάρες.Άντε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να φύγουν με άδεια χέρια όπως η δική μας αντιπροσωπία, παρά με ακρωτηριασμένη την κυριαρχία, όπως θα προβλέπει μια τουρκική λύση ομοσπονδίας. Κοιτάξετε γύρω να δείτε τι συμβαίνει. Τα πάντα καθορίζονται πολύ λιγότερο από τους κανόνες δικαίου και πολύ περισσότερο από τα συμφέροντα και την ισχύ!
