Του Σάββα Ιακωβίδη
- Ο Τούρκος Πρωθυπουργός Νταβούτογλου, παράνομα ξανά στα κατεχόμενα
- Γιατί η ισλαμοκεντρική πολιτική φιλοσοφία του συνιστά μεγάλο κίνδυνο για την Κύπρο και την Ελλάδα - Ποιοι είναι οι ξεκάθαροι στόχοι της Τουρκίας εναντίον του Ελληνισμού
- «Ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να διατηρήσει ένα κυπριακό ζήτημα»
Ο νέος Τούρκος Πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου θα εισβάλει ξανά
παράνομα στα κατεχόμενα, από την Τουρκία, εδάφη της Κυπριακής
Δημοκρατίας. Η εισβολή του θα γίνει μεθαύριο Τρίτη, ενώ το βράδυ ο
Πρόεδρος Αναστασιάδης θα συναντηθεί σε δείπνο με τον κατοχικό Έρογλου.
Σύμπτωση; Όχι βέβαια. Το πρωί ο βεζύρης του σουλτάνου Ερντογάν θα
διατυπώσει και πάλι τις γνωστές τουρκικές θέσεις, όπως ήδη τις
ξεκαθάρισε πριν από 15 ημέρες ο Ερντογάν. Το βράδυ ο Ν. Αναστασιάδης με
τον Έρογλου θα συμφάγουν στην παρουσία του νέου ειδικού συμβούλου του ΓΓ
του ΟΗΕ.
Γιατί και ο Νταβούτογλου εισβάλλει στην Κύπρο, στο πρώτο ταξίδι του
μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων του; Πρώτον, για να
επιβεβαιώσει και αυτός την τουρκική κατοχή τμήματος της ευρωπαϊκής
Κύπρου. Δεύτερον, να συμβάλει στην αναβάθμιση του κατοχικού
ψευδοκράτους. Τρίτον, να υποβάλει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν υπάρχει,
αφού με το γνωστό 105σέλιδο έγγραφό του στην ΕΕ (που η κυβέρνηση
Αναστασιάδη ακόμα να απαιτήσει την απόσυρσή του), τη θεωρεί ως εκλιπούσα
και θανούσα. Τέταρτον, να υπογραμμίσει τη γεωπολιτική, στρατηγική και
ενεργειακή σπουδαιότητα της Κύπρου για τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα.
Πέμπτον, και σπουδαιότερον, να ενισχύσει ακόμα περισσότερο το στρατηγικό
πλεονέκτημα, που η Τουρκία απέκτησε με την εισβολή το 1974 και τη
συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος του εδάφους της Κύπρου.Περιτύλιγμα ισχύος
Πριν από λίγες ημέρες, το Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, σε συνεργασία με το Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και τον Γεωγραφικό Όμιλο Κύπρου διοργάνωσαν παρουσίαση κειμένου, με τίτλο: «Ζητήματα γεωπολιτικής ανάλυσης και γεωστρατηγικού σχεδιασμού στη ΝΑ Μεσόγειο: Το δίπολο Ελλάδος-Κύπρου». Συγγραφείς: Ο καθηγητής δρ Ιωάννης Θ. Μάζης και η συνεργάτιδά του Βιργινία Μπαλαφούτα.
Αφού ανέλυσε εκτενώς τις εξελίξεις και τα δεδομένα όπως διαγράφονται σήμερα και τον ρόλο των διαφόρων διεθνών δρώντων, ιδιαίτερα των μεγάλων δυνάμεων, σε συνάρτηση προς την «αραβική άνοιξη», το Κουρδικό και τα δραματικά γεγονότα εξαιτίας της δολοφονικής δράσης του Ισλαμικού Κράτους, ο καθηγητής Μάζης αναφέρθηκε στην τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου. Για να καταλήξει στην εξής απόφανση: Το Διεθνές Δίκαιο, που Αθήνα και Λευκωσία επικαλούνται, είναι το άθροισμα ισχυρού στρατού, αεροπορίας και ναυτικού, δηλ. το περιτύλιγμα της ισχύος.
«Στρατηγικό βάθος»
Με την ευκαιρία της παρουσίασης αυτής, είναι ωφέλιμο να αναφερθούμε σε ένα πρόσφατο κείμενο του καθηγητή Μάζη, με τίτλο: «Νταβούτογλου και γεωπολιτική» (Εκδόσεις, Ηρόδοτος, Αθήνα). Με αυτό, ο κατ΄ εξοχήν εκφραστής της γεωπολιτικής σκέψης και θεωρίας στην Ελλάδα, καθηγητής Μάζης, καταθέτει μια σύντομη παρουσίαση της διαδρομής, από τη θεωρία στην πράξη, των γεωστρατηγικών απόψεων του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αυτές εμφανίζονται στο γνωστό βιβλίο του: «Στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας». Ο καθηγητής Μάζης αναλύει τα κύρια σημεία της γεωπολιτικής προσεγγίσεως του νυν Τούρκου Πρωθυπουργού και τις ιμπεριαλιστικές γεωστρατηγικές αντιλήψεις του στα ζητήματα της Κύπρου, της Θράκης και του Αιγαίου.
Είναι γνωστό το δόγμα Νταβούτογλου περί «μηδενικών τριβών με τους γείτονες» της Τουρκίας, από τους οποίους, όμως, εξαιρεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Κατά τον Νταβούτογλου, η Θράκη αποτελεί την πύλη επεκτάσεως της τουρκικής νεο-οθωμανικής επιρροής στη Βαλκανική. Να σημειωθεί ότι η Τουρκία επενδύει σε ναυτικές βάσεις στην Αλβανία, εμφανίζεται ως «προστάτιδα» της Βοσνίας και πρώτη αναγνώρισε την ΠΓΔΜ, όταν ταυτόχρονα διατείνεται πως θέλει φιλικές σχέσεις με την Ελλάδα.
Αεροπλανοφόρο
Είναι σημαντικό, υπό τις σημερινές περιστάσεις και με την εκτύλιξη της τουρκικής πολιτικής, υπό την καθοδήγηση του Προέδρου Ερντογάν και του Πρωθυπουργού Νταβούτογλου, να επισημανθούν ξανά οι θέσεις που ο νέος βεζύρης της τουρκικής πολιτικής διατύπωσε πριν από μια 10ετία και πλέον έναντι της Κύπρου. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Μάζης, ο Νταβούτογλου γράφει στο «Στρατηγικό βάθος» και στο υποκεφάλαιο: «Ο στρατηγικός γόρδιος δεσμός της Τουρκίας: Κύπρος»:
«Η Κύπρος, που κατέχει κεντρική θέση μέσα στην παγκόσμια ήπειρο, ευρισκόμενη σχεδόν σε ίση απόσταση από την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική, ευρίσκεται μαζί με την Κρήτη επάνω σε μία γραμμή που τέμνει τις οδούς θαλασσίας διελεύσεως. Η Κύπρος κατέχει θέση μεταξύ των Στενών, που χωρίζουν Ευρώπη και Ασία, και της Διώρυγος του Σουέζ, που χωρίζει Ασία και Αφρική, ενώ συγχρόνως έχει τη θέση μιας σταθεράς βάσεως και ενός αεροπλανοφόρου, που θα πιάνει τον σφυγμό των θαλασσίων οδών του Άντεν και του Ορμούζ, μαζί με τις λεκάνες του Κόλπου και της Κασπίας, που είναι οι πιο σημαντικές οδοί συνδέσεως Ευρασίας-Αφρικής».
«Μην αγνοείτε την Κύπρο»
Προσθέτει ο Νταβούτογλου: «Μία χώρα που αγνοεί την Κύπρο δεν μπορεί να είναι ενεργός στις παγκόσμιες και τις περιφερειακές πολιτικές. Στις παγκόσμιες πολιτικές δεν μπορεί να είναι ενεργός, διότι αυτό το μικρό νησί κατέχει μία θέση που (μπορεί να) επηρεάζει ευθέως τις στρατηγικές συνδέσεις μεταξύ Ασίας-Αφρικής, Ευρώπης-Αφρικής και Ευρώπης-Ασίας. Στις περιφερειακές πολιτικές δεν μπορεί να είναι ενεργός, διότι η Κύπρος, με την ανατολική μύτη της, στέκεται σαν βέλος στραμμένο στη Μέση Ανατολή, ενώ με τη δυτική ράχη της αποτελεί την θεμελία λίθο των στρατηγικών ισορροπιών που υπάρχουν στην Αν. Μεσόγειο, στα Βαλκάνια και στη Βόρειο Αφρική.
»Η Τουρκία, επηρεαζόμενη λόγω θέσεως από πολλές ισορροπίες, είναι υποχρεωμένη να αξιολογήσει την κυπριακή πολιτική της, βγάζοντάς την από την τουρκοελληνική εξίσωση. Η Κύπρος γίνεται με αυξανόμενη ταχύτητα ένα ζήτημα Ευρασίας και Μέσης Ανατολής-Βαλκανίων (δυτικής Ασίας - αν. Ευρώπης)». Ο Νταβούτογλου υποστηρίζει πως η πολιτική της Τουρκίας για την Κύπρο μπορεί να εντοπιστεί σε δύο κύριους άξονες.
«Ο ένας εξ αυτών είναι ο άξονας της ανθρώπινης αξίας, προσανατολισμένος στην κατοχύρωση της ασφάλειας της μουσουλμανικής τουρκικής κοινότητας, ως αποτέλεσμα της ιστορικής ευθύνης της Τουρκίας». Και υπογραμμίζει τα εξής χαρακτηριστικά που ερμηνεύουν τη σημερινή τουρκική πολιτική:
«Μια αδυναμία της Τουρκίας που ενδεχομένως θα αποκαλυφθεί στο θέμα της ασφαλείας και της προστασίας της τουρκικής κοινότητας της Κύπρου μπορεί να εξαπλωθεί σαν κύμα στη Δυτική Θράκη και στη Βουλγαρία - και μάλιστα ακόμα και στο Αζερμπαϊτζάν και στη Βοσνία. Ο δεύτερος σημαντικός άξονας του Κυπριακού είναι η σημασία που έχει αυτό το νησί από γεωστρατηγικής απόψεως (…). Ακόμη και αν δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να διατηρήσει ένα κυπριακό ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη απέναντι σε ένα τέτοιο νησί, που ευρίσκεται μέσα στην καρδιά του ίδιου του ζωτικού της χώρου».
«Στρατηγικό πλεονέκτημα»
Ο Νταβούτογλου εξηγεί στο «Στρατηγικό βάθος»: «Αυτή η γεωστρατηγική σημασία (της Κύπρου) έχει δύο διαστάσεις. Η μία εξ αυτών έχει στενή στρατηγική σπουδαιότητα και έχει σχέση με τις ισορροπίες Τουρκίας-Ελλάδος και ΤΔΒ Κύπρου-Ελληνικού Τμήματος (sic) στην ανατολική Μεσόγειο. Η δεύτερη γεωστρατηγική διάσταση είναι ευρείας στρατηγικής σπουδαιότητος και σχετίζεται με τη θέση της νήσου στο πλαίσιο των διεθνών και των περιφερειακών στρατηγικών.
»Την Κύπρο δεν μπορεί να αγνοήσει καμία περιφερειακή ή παγκόσμια δύναμη που κάνει στρατηγικούς υπολογισμούς στη Μέση Ανατολή, στην ανατολική Μεσόγειο, στο Αιγαίο, στο Σουέζ, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Κόλπο. Η Κύπρος ευρίσκεται σε τόση ιδανική απόσταση από όλες αυτές τις περιοχές, που έχει την ιδιότητα μιας παραμέτρου που (μπορεί) να επηρεάζει ευθέως καθεμιά από αυτές. Το στρατηγικό πλεονέκτημα, που απέκτησε η Τουρκία τη δεκαετία του 1970 επ’ αυτής της παραμέτρου, πρέπει να το αξιοποιήσει όχι ως στοιχείο μιας αμυντικής κυπριακής πολιτικής με στόχο τη διαφύλαξη του status quo, αλλά ως ένα θεμελιώδες στήριγμα μιας - διπλωματικής φύσεως - επιθετικής θαλάσσιας στρατηγικής».
Εφαλτήριο
ΟΣΟΙ αναλύουν όσα υποκρύπτονται πίσω από περίτεχνες λέξεις και ακαδημαϊκές διατυπώσεις αντιλαμβάνονται ότι η Τουρκία, αξιοποιώντας το στρατηγικό πλεονέκτημα της εισβολής και κατοχής της Κύπρου, σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει για να αναδειχθεί περιφερειακή ή ακόμα και παγκόσμια δύναμη. Η Κύπρος θεωρείται από την Τουρκία, ανέκαθεν, ως τμήμα της επικράτειάς της και ως εφαλτήριο για την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών και δη των γεωστρατηγικών σχεδιασμών της στην περιοχή.
Όμως, αν μέχρι σήμερα η Τουρκία μπορεί να διεκδικεί αυτόν τον ρόλο, η τήξη των πάγων στην Αρκτική, η διάνοιξη νέων βόρειων εμπορικών οδών και η αναδιάταξη ενδεχομένως συνόρων, η πιθανή τριχοτόμηση του Ιράκ, η δημιουργία ενός Μεγάλου Κουρδιστάν, η πρόκληση του Ισλαμικού Κράτους και η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, εξαιτίας των πλουσίων κοιτασμάτων της Λεκάνης της Λεβαντίνης, ενδέχεται να στομώσει τα τουρκικά μεγαλοϊδεατικά και νεο-οθωμανικά όνειρα.
Και όπως ο καθηγητής Μάζης υποστηρίζει, ίσως να είναι η ώρα της Ελλάδας και της Κύπρου να αξιοποιήσουν τον άξονα Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, στον οπλικό, ενεργειακό, πολιτικό, πολιτισμικό και αμυντικό τομέα. Υπό την αίρεση, φυσικά, ότι θα έχουν ικανές, έξυπνες και αξιόπιστες, σοβαρές πολιτικές ηγεσίες, που να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην πιο ασταθή, εύφλεκτη και επικίνδυνη περιοχή του κόσμου. Αυτό που ο καθηγητής Μάζης και η θεωρία των διεθνών σχέσεων αποκαλούν Raison d’ ?tat.
ΣΗΜΕΡΙΝΗ
