Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη
- Είναι άνθρωποι του δυτικού κόσμου, που έχουν μεγαλώσει στις μητροπόλεις της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας
- Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας εμφανίζεται ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης και δημοσιότητας, η εικόνα μιας αληθινής σφαγής ανθρώπου σε πραγματικό χρόνο…
- ΣΦΑΓΕΣ έγιναν κατά τον πλέον βάρβαρο τρόπο από δημιουργίας των ανθρωπίνων κοινωνιών εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ειδοποιός διαφορά της σημερινής ανθρωποθυσίας συνίσταται στην άμεση μετάδοση της εικόνας της σφαγής εν είδει «real time»
Ο κόσμος βιώνει τους τελευταίους μήνες μια πρωτοφανή για τον σύγχρονο
πολιτισμό αγριότητα, απίστευτα ακραία βαρβαρότητα των τζιχαντιστών του
Ισλάμ απέναντι σε ομήρους, αιχμαλώτους, αθώους, αμάχους και μάχιμους
αντιπάλους σε συνθήκες σύγκρουσης και πολεμικής αναμέτρησης.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Αρχαία Μεσοποταμία, τη Συρία και το Ιράκ, ως κύρια εστία εκδήλωσης ενός φαινομένου πρωτόγνωρης και πρωτόγονης αγριότητας, είναι η σφαγή μπροστά στον φακό της τηλεόρασης και ενώπιον της αποσβολωμένης κοινής γνώμης των συλληφθέντων, μαχίμων και αμάχων, εχθρών ή και όχι, ομοθρήσκων, ανδρών, γυναικών και παιδιών ανεξαρτήτως ηλικίας.
Αυτό δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε η πλέον νοσηρή φαντασία οποιουδήποτε συγγραφέα, κυρίως όμως σκηνοθέτη ταινιών φρίκης και τρόμου. Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας εμφανίζεται ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης και δημοσιότητας, η εικόνα μιας αληθινής σφαγής ανθρώπου σε πραγματικό χρόνο. Σφαγές έγιναν κατά τον πλέον βάρβαρο τρόπο από δημιουργίας των ανθρωπίνων κοινωνιών σε οργανωμένο πλαίσιο συμφερόντων εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η ειδοποιός διαφορά της σημερινής ανθρωποθυσίας συνίσταται στην ταυτόχρονη και άμεση μετάδοση της εικόνας της σφαγής εν είδει «real time». Το δεύτερο στοιχείο και ίσως το κυριότερο, έγκειται στη διαπίστωση πως ο πνευματικός μας πολιτισμός, δηλαδή η εξύψωση του ανθρώπου από την πρωτόγονη κατάσταση της βαρβαρότητας στη σημερινή διάσταση των δικαιωμάτων, ελευθεριών, διαλόγου, δημοκρατίας, ανοχής και αποδοχής του άλλου, δεν υφίσταται παρά μόνο διακηρυκτικά και κατ’ επίφασιν στον 21ον αιώνα της ασύλληπτης προόδου σε όλα τα επίπεδα ανθρώπινης παραγωγής.
Ως προς τους τζιχαντιστές -πολέμιοι όχι μόνο του δυτικού πολιτισμού, αλλά και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας- αναδεικνύεται και το γεγονός της καταγωγής τους, δηλαδή πως δεν προέρχονται μόνο από τις περιοχές των συγκρούσεων και της σύγχρονης τραγωδίας του συριακού ή ιρακινού εμφυλίου.
Οι νέοι που συρρέουν κατά χιλιάδες στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, όπου εκτυλίσσεται ο πόλεμος και λαμβάνουν χώραν συγκρούσεις και σφαγές, προέρχονται από δυτικές χώρες, δηλαδή είναι άνθρωποι του δυτικού κόσμου που έχουν μεγαλώσει στις μητροπόλεις της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας. Ενώ έχουν βιώσει τα δυτικά πρότυπα και έχουν γαλουχηθεί στην καθημερινότητά τους με τις δυτικές αξίες, εντούτοις όχι μόνο τις απαρνούνται και τις απορρίπτουν επιθετικά, αλλά αναζητούν ταυτότητα σε ένα καινούργιο κόσμο, τον κόσμο του άγριου Ισλάμ.
Αυτή η διάσταση προβάλλεται μέσω της εικόνας του νεαρού Αυστραλού, ο οποίος ομολογούσε την άρνησή του να συνεχίσει να ζει ως δυτικός άνθρωπος και προσκαλούσε τους συνομηλίκους και άλλους ομοεθνείς, συμπατριώτες και ομοθρήσκους να εγκαταλείψουν τον κόσμο της δυτικής παρακμής, να συρρεύσουν και να συμπράξουν στον αγώνα για το Ισλάμ και την οικοδόμηση ενός νέου παγκόσμιου κόσμου.
Αυτός ο δυτικός άνδρας, ο οποίος σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις μεγάλωσε σε αγγλοσαξονική χώρα, προφανώς λαμβάνοντας όλες τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές επιρροές των δυτικών πολιτικών συστημάτων, δεν είχε καμία αναστολή να σφάξει κυριολεκτικά, σε αργό ρυθμό και ενώπιον της αποσβολωμένης κοινής γνώμης, τα θύματά του.
Αυτός βεβαίως αφήνει όλους άφωνους με την αγριότητα της πράξης του, αλλά ταυτόχρονα η πράξη αυτή έγινε συνειδητά και για λόγους διάχυσης του φόβου, που να οδηγήσει σταδιακά σε παράλυση οποιαδήποτε δεδομένη ή και αναμενόμενη αντίδραση. Αυτό δημιουργεί ουσιαστικά τις συνθήκες παράδοσης μέσα από έναν διάχυτο και κλιμακούμενο φόβο.
Η τρομοκρατία δημιουργεί δύο όρους πεδίων δράσης. Το πρώτο είναι ο φόβος και το δεύτερο η κλιμακούμενη ενίσχυση των δυνάμεων του τρομοκράτη μέσα από την επίδειξη δύναμης σε όλα τα επίπεδα και τη συσπείρωση γύρω από τον χώρο αυτής της στρατιάς πολλών και ποικίλων κοινωνικών και πολιτικών ομάδων, που συστρατεύονται αναζητώντας διεξόδους σε άλυτα προβλήματα ζωής, ύπαρξης και παρουσίας στον κόσμο.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η Δύση και τα κράτη του δυτικού κόσμου είναι πως το παιχνίδι παίζεται χωρίς κανόνες και η απειλή είναι απολύτως ασύμμετρη και μπορεί να εκδηλωθεί παντού, γιατί διαθέτει δυνητικά οριζόντια τομή αναπαραγωγής του φαινομένου.
Ο φόβος μας είναι η προχειρότητα …
ΤΟ άλλο πεδίο προβληματισμού παραπέμπει στην ηγεσία της Δύσης, η οποία παραπαίει χωρίς σχέδιο, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς κατεύθυνση.Ενώ σήμερα θα έπρεπε να συμπράξει με τη Ρωσία και με την Κίνα σε ένα ενιαίο σχέδιο αντιμετώπισης της παγκόσμιας απειλής των τζιχαντιστών, εμπλέκεται σε μιαν ανώφελη και αδιέξοδη σύγκρουση με την Ουκρανία, η οποία όπως γράφει και ο καθηγητής Steven Cohen στο περιοδικό Nation, «η αμερικανική πολιτική έναντι της Ουκρανίας σήμερα, όχι μόνο δεν οδηγεί σε λύση του ουκρανικού ζητήματος και επικράτηση των αμερικανικών συμφερόντων, αλλά αυτή η πολιτική μαθηματικά θα επιφέρει τη διάσπαση της Ευρώπης, γιατί ο νέος Ψυχρός Πόλεμος, που υιοθετούν έναντι της Μόσχας, θα προκαλέσει σταδιακά εσωτερικές αντιδράσεις συμφερόντων μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών, όπου αφενός ένα μέρος της Ευρώπης θα αντιδρά στα μέτρα εναντίον της Μόσχας και αφετέρου ένα άλλο μέρος θα τα υποστηρίζει.
Εδώ θα έχουμε μια σύγκρουση συμφερόντων, η οποία θα επηρεάσει την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ευρωπαϊκή συνοχή. Όμως εκείνο που εμείς υποστηρίζουμε και είναι γνωστό, αφορά στον αμερικανικό παράγοντα, ο οποίος ηγείται του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Ο φόβος μας είναι η προχειρότητα των επιλογών και των στόχων, που οδηγεί, όπως έγινε τις προηγούμενες φορές, σε αποτυχίες με κόστος για την ειρήνη, την ασφάλεια και όλο τον κόσμο.
Αυτήν τη στιγμή οι ΗΠΑ διαπραγματεύονται με την Τουρκία να συμμετάσχουν στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ, ένας πόλεμος που θα έχει, άκουσον-άκουσον, ως βασικό στόχο το καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Είναι γνωστό πως οι τζιχαντιστές ανδρώθηκαν, ενδυναμώθηκαν και είναι σήμερα δύναμη επιβολής και κρατικής οργάνωσης μέσα από την τουρκική στήριξη που δόθηκε στη συριακή ισλαμική αντιπολίτευση εναντίον του Άσαντ.
Η ανησυχία μας, επίσης, συνίσταται στο ότι η Τουρκία θα εμπλακεί στον πόλεμο αυτό εναντίον του ISIS εάν της δοθούν μεγάλα ανταλλάγματα στην Κύπρο και στη Συρία. Το ίδιο διεκδικούσε και το 2003 ενόψει του Σχεδίου Ανάν. Εμείς οφείλουμε να δυναμώσουμε την παρουσία μας στην Ουάσιγκτον ως Ελληνισμός και να εξηγήσουμε στους Αμερικανούς πως η Τουρκία είναι αναξιόπιστος εταίρος, επικίνδυνος για τα δυτικά συμφέροντα.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής,
Κοσμήτορας Σχολής Διεθνών Σπουδών,
Επικοινωνίας και Πολιτισμού
Παντείου Πανεπιστημίου
