Της ΕΛΛΗΣ ΜΗΤΑΚΙΔΟΥ
Επιστροφή στο παρελθόν αποτελεί για τη Θράκη αλλά και για ολόκληρη την ελληνική επικράτεια η αυτόνομη κάθοδος του εθνικιστικού κόμματος DEB (παράδοξη μετάφραση: Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας) στις ευρωεκλογές, με την επικράτησή του στους νομούς Ροδόπης και Ξάνθης, και με ποσοστά που δίνουν τη δυνατότητα στην Άγκυρα να θεωρεί πετυχημένο το εγχείρημα.Οι στόχοι δύο και άκρως επικίνδυνοι για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας μας. Η Άγκυρα ήθελε να καταδείξει την πληθυσμιακή ισοδυναμία πλειονότητας και μειονότητας και, βέβαια, ότι η μειονότητα είναι το «συμπαγές τούρκικο πράμα» του Χριστόπουλου, ο οποίος, οψίμως, δικαιώνεται… Γεγονός είναι ότι τελικά πολύ λίγοι ήταν αυτοί που ήρθαν από την Τουρκία για να ψηφίσουν και ίσως αυτός ήταν τελικά και ο σκοπός της Άγκυρας, η οποία φαίνεται να χρησιμοποίησε το «σχέδιο μετακίνησης» ως προπέτασμα καπνού.
Με τη μειονότητα να ψηφίζει σε ποσοστό 95%, η Τουρκία θέλει να περάσει το μήνυμα ότι χριστιανοί και μουσουλμάνοι είναι πληθυσμιακά ίσοι στην ελληνική Θράκη, με την κατευθυνόμενη ψήφο να μετατρέπεται σε δημοψήφισμα, το οποίο (δια του αποτελέσματος) απορρίπτει πανηγυρικά το δεδομένο των τριών μειονοτήτων, δηλαδή τουρκογενών, Πομάκων και Ρομά.
Η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να οδηγεί την περιοχή σε περιόδους πόλωσης και φανατισμού και από τις δύο πλευρές, «στην εποχή Σαδίκ» δηλαδή, που αποτελεί μια μαύρη σελίδα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Κι έτσι η σημασία που έχει η κίνηση να αποθέσει λουλούδια στον τάφο του Σαδίκ η παρέα του DEB, με την επιβεβλημένη παρουσία της χήρας και του υιού Σαδίκ, την επομένη των ευρωεκλογών, δεν είναι μόνο σημειολογική… Σήμερα, ουδείς από τους πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τη δικαιολογία ότι δεν γνώριζε. Η κατευθυνόμενη ψήφος, οι διαχωριστικές γραμμές και το κλίμα φανατισμού και στείρας πόλωσης, τα οποία βίωσε πολύ γερά στο πετσί της η Θράκη και οι κάτοικοί της -χριστιανοί και μουσουλμάνοι- πριν από 25 χρόνια, σίγουρα δεν αποτελούν θετικό πρόσημο στην πολιτική καριέρα κανενός, αλλά ούτε και στην πολυπόθητη υστεροφημία.
Σήμερα, όσο ποτέ, είναι ανάγκη η χάραξη μιας ενιαίας εθνικής πολιτικής. Κυβέρνηση και κόμματα θα πρέπει να αφήσουν τον βολικό τους ύπνο και να ενεργήσουν (έστω και στο «και πέντε»…).
Η επανασύσταση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, προκειμένου να μπουν στο τραπέζι τα ζητήματα ανάπτυξης της Θράκης με τρόπο ώστε να δεσμεύονται όλα τα κόμματα ότι θα ακολουθήσουν από εδώ και στο εξής συγκεκριμένη πολιτική, πρόταση την οποία έκανε τη βραδιά των εκλογών ο βουλευτής Ροδόπης Ευριπίδης Στυλιανίδης, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Η κρίση έπληξε καίρια την περιοχή. Η δυσθεώρητη αύξηση της ανεργίας οδήγησε πολλούς κατοίκους, κυρίως της πλειονότητας, να πάρουν τον δρόμο της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης. Η δημογραφική απογύμνωση, σε συνδυασμό με τη «νέκρωση» της βιομηχανικής περιοχής (της πάλαι ποτέ τρίτης ΒΙΠΕ της χώρας…), αλλά και το λουκέτο της Σχολής Αστυνομίας, είναι μερικά από τα καίρια πλήγματα που δέχθηκε η Θράκη τα τελευταία τέσσερα χρόνια και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που η περιοχή κατάφερνε να βρει τον βηματισμό της, που είχε διαμορφώσει μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία, με όρους ανάπτυξης και προοπτικής και για τα δύο σύνοικα στοιχεία. Η εγκληματική αδιαφορία, η μικρομπακαλίστικη ψηφοθηρία και ο… ρωμαίικος στρουθοκαμηλισμός, μας επιστρέφουν με γοργά βήματα σε ένα κακό παρελθόν, που όμως τα αποτελέσματά του θα τα βρούμε μπροστά μας.
Με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Θράκη, η Άγκυρα καταφέρνει να περάσει στο δεύτερο μέρος των επιδιώξεών της, που δεν είναι άλλες από την εμπέδωση της «τουρκικής καταγωγής» της μειονότητας (εντός κι εκτός των τειχών), με στόχο την περαιτέρω χρησιμοποίησή της για τον επεκτατικό της σχεδιασμό.
Βεβαίως, θα πρέπει να μεσολαβήσει η «επικυριαρχία της» σε μια επόμενη κάλπη, προφανώς με την… εξολόθρευση των χριστιανών υποψηφίων αλλά και των μειονοτικών, που τείνουν να γίνουν «καθεστώς» με τις προσωπικές αντιμαχίες τους και άρα πρόβλημα για τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε κάτι που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι εμπεδωμένο από χρόνια και πριν από τα νέα δεδομένα, με βάση τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές. Η μουσουλμανική μειονότητα δεν είναι της Θράκης, ωσάν αυτή να αποτελεί μια ανεξάρτητη γεωγραφική και διοικητική οντότητα.
Με άλλα λόγια, η μειονότητα είναι στη Θράκη -δεν είναι της Θράκης, αλλά της Ελλάδας.Αρκεί, βεβαίως, η συντεταγμένη ελληνική Πολιτεία να αναγνωρίζει (ή να αντιλαμβάνεται) αυτή την παράμετρο, οπότε και είναι έτοιμη να αναλάβει την ιστορική εθνική της ευθύνη. Που έπρεπε να την έχει ήδη αναλάβει, δηλαδή…Από τις 11 Μαΐου το «Π» είχε αποκαλύψει τι μεθόδευαν οι Τούρκοι στη Θράκη με την ευκαιρία των εκλογών. Δυστυχώς το κράτος για μια ακόμη φορά συνελήφθη κοιμώμενο…
