Ακολουθεί η κατάρριψη του Τουπόλιεφ, η διαδήλωση-επίθεση στην ρωσική πρεσβεία στο Κίεβο, οι διπλωματικές αβρότητες του Ουκρανού υπουργού Εξωτερικών για τον Πούτιν και οι απειλές κλεισίματος των συνόρων με την Ρωσία και διακοπής των διπλωματικών σχέσεων.Ολα τα παραπάνω με φόντο την κατάρρευση των συνομιλιών της Gazprom με το Κίεβο για την τιμή πώλησης του ρωσικού φυσικού αερίου και τον δραστικό περιορισμό των ποσοτήτων που προορίζονται για την Ουκρανία που ισχύει από χθες το πρωί.
Συγκλίνουσες εκτιμήσεις δίνουν στο Κίεβο ένα περίπου τρίμηνο ενεργειακής επάρκειας μέχρι τον Σεπτέμβριο. Μέχρι τότε με πλήρη πολιτική κάλυψη των ΗΠΑ ο Ποροσένκο θα διεξαγάγει έναν σκληρό πόλεμο φθοράς κατά του Κρεμλίνου, χωρίς να αποκλείται ο εκτροχιασμός του ανά πάσα στιγμή σε γενικευμένη σύρραξη.
Στα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν ο κρυος χειμώνας θα είναι κοντά, θα έλθει η ώρα να γίνει από την αμερικανική κυβέρνηση ταμείο: αν, δηλαδή, θα επιδιωχθεί ένας συμβιβασμός με τη Μόσχα εκείνη τη στιγμή ή αν θα αναληφθεί το πρόσθετο ρίσκο δίπλα σε μια Ουκρανία που θα παγωνει και θα καταρρέει οικονομικά να δοκιμασθεί το σύνολο της Ευρώπης από μια ενεργειακή κρίση.
Η αμερικανική προσέγγιση είναι απλή αν όχι απλουστευτική: Κάθε μέρα που περνά στη σκιά του πολέμου φθοράς στην Ανατολική Ουκρανία, καίγονται και οι τελευταίες γέφυρες επικοινωνίας και πολύ περισσότερο επιρροής της Μόσχας με το Κίεβο. Κάθε μέρα που περνά σύμφωνα με την πρόσληψη των εξελίξεων στην Ουάσιγκτον, το μεγαλύτερο τμήμα της Ουκρανίας θα είναι όλο και πιο εχθρικό απέναντι στη Ρωσία, και αν τεθούν υπό έλεγχο το Ντάνιετσκ και το Λουγκάνσκ τότε ο Πούτιν δεν θα είναι ο πρόεδρος που κατέκτησε την Κριμαία, αλλά ο ηγέτης που έχασε την Ουκρανία.
Ολα τα παραπάνω με μια βασική υπόθεση εργασίας: Οτι ο Πούτιν δεν τολμά μια απευθείας εισβολή με την οποία θα έθετε υπό τον έλεγχό του την Ανατολική και τη Νότια Ουκρανία, καθώς το κόστος μιας διεθνούς απομόνωσης της Ρωσίας όχι μόνον προβάλλει ως μη διαχειρίσιμο, αλλά είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήσει δυναμική εσωτερικής αμφισβήτησής του.
Δίπλα στην παραπάνω υπόθεση εργασίας υπάρχει και μια βεβαιότητα στις όχθες του ποταμού Ποτόμακ: Οποιο και να είναι το κόστος ενός Νέου Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία, η Γερμανία δεν θα τολμήσει μετωπική διαφοροποίηση με τις ΗΠΑ, όπως έπραξε το 2003 στο Ιράκ και το 2011 στη Λιβύη, ενώ ταυτόχρονα Γαλλία και Βρετανία θα πλειοδοτήσουν υπέρ της Ουάσιγκτον στο μόνο ευρωπαϊκό πεδίο που μπορούν να στριμώξουν τη Μέρκελ.Αν ο Πούτιν χάσει την παρτίδα, το όνομά του θα ταυτισθεί με την πιο σκληρή ήττα της χώρας τους τελευταίους τέσσερις αιώνες. Χωρίς έλεγχο ή έστω επιρροή στο Κίεβο η Ρωσία επιστρέφει -με εξαίρεση την Κριμαία- στα σύνορα του 17ου αιώνα.
Γερμανική απουσία
Η Γερμανία δεν θα τολμήσει μετωπική διαφοροποίηση με τις ΗΠΑ, όπως έπραξε το 2003 στο Ιράκ και το 2011 στη Λιβύη, ενώ ταυτόχρονα Γαλλία και Βρετανία θα πλειοδοτήσουν υπέρ της Ουάσιγκτον στο μόνο ευρωπαϊκό πεδίο που μπορούν να στριμώξουν τη Μέρκελ.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=113292519
