Στις χθεσινές συνομιλίες του με τη Μέρκελ και τον Ολάντ, ο Πούτιν ζήτησε από τους συνομιλητές του να πιέσουν τον Ποροσένκο ώστε να μπορεί η ηγεσία των ρωσόφωνων στην Ανατολική Ουκρανία να σώσει τα προσχήματα ενός συμβιβασμού αποδεχόμενη το Ειρηνευτικό Σχέδιο του Κιέβου και όχι να εξαναγκαστεί να αποδεχθεί μια ταπεινωτική γι' αυτήν αλλά και το Κρεμλίνο παράδοση.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο Πούτιν αρχικά υποτίμησε τη δυνατότητα της Ουάσιγκτον να επιβάλλει κυρώσεις χειρουργικές και επιλεκτικές, κυρίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα, οι οποίες θα ήταν οδυνηρές για τη ρωσική πλευρά, αλλά δεν θα είχαν κόστος που θα προκαλούσε ανοικτή διαφοροποίηση της Ε.Ε και κυρίως της Γερμανίας.
Ετη φωτός μοιάζουν να μας χωρίζουν από τη στιγμή κατά την οποία από την Οδησσό μέχρι τη Μαριούπολη ξεσπούσαν ταραχές που διεμήνυαν ότι το κόστος της πρόσδεσης του Κιέβου στη Δύση θα ήταν η διχοτόμηση με την απόσχιση του συνόλου της Ανατολικής και της Νότιας Ουκρανίας.
Η παράταση της σύγκρουσης υπονομεύει το ηγεμονικό κύρος της Ρωσίας στην πρώην ΕΣΣΔ για πρώτη φορά: οι εξελίξεις στην Ανατολική Ουκρανία δεν υπονομεύουν μόνο την επίδειξη πυγμής στην Κριμαία αλλά και το σκληρό μάθημα που πήρε ο ηγέτης της Γεωργίας Σαακασβίλι το καλοκαίρι του 2008 όταν επικυρώθηκε με την ισχύ των ρωσικών όπλων η απόσχιση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας.
Περαιτέρω τέλος έκθεση της αδυναμίας του Πούτιν στην Ουκρανία πριμοδοτεί και πιθανή αμφισβήτηση εντός της ίδιας της Ρωσίας.
kapopoulos@pegasus.gr