Πιστός στο ετήσιο ραντεβού του τέτοια εποχή, ο εντεταλμένος του Γ.Γ. του
ΟΗΕ στο θέμα της ονομασίας της FYROM Μάθιου Νίμιτς έκανε την εμφάνισή
του σε συναντήσεις με τους διαπραγματευτές των δύο πλευρών, Αδαμάντιο
Βασιλάκη και Ζόραν Ζόλεφσκι.
Οπως δήλωσε μετά τις συναντήσεις, έγινε επανεξέταση των θέσεων, πλην
όμως από την πλευρά του δεν παρουσιάστηκαν «νέες ιδέες», οι δύο
διαπραγματευτές του ανέπτυξαν τις γνωστές και αμετάβλητες θέσεις των
κυβερνήσεών τους, ενώ μας ενημέρωσε πως στις αρχές Ιουλίου θα κάνει και
πάλι το καθιερωμένο ταξίδι σε Σκόπια και Αθήνα.
Τι νόημα είχε τότε η κλήση του στους δύο διαπραγματευτές, από τη στιγμή
μάλιστα που ο ίδιος δηλώνει πως «δεν είναι χρήσιμο να κάνουμε νέες
προτάσεις αρκετά συχνά, εκτός και αν διαφαίνεται κάποια ανταπόκριση»;
Διαβλέπει μήπως προοπτική «κάποιας ανταπόκρισης» στο άμεσο μέλλον και
φώναξε τους κ. Βασιλάκη και Ζόλεφσκι για κάτι περισσότερο;
Δεν προκύπτει από πουθενά κάτι τέτοιο.
Ο κ. Νίμιτς προφανώς επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις δραματικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και την πολιτική κινητικότητα σε Σκόπια και Αθήνα, για να πιέσει ώστε να αναθερμανθεί η διαδικασία. Κατά την άποψή του, «υπάρχουν ισχυροί λόγοι να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάποια πρόοδο και σε αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψουμε αυτό το καλοκαίρι…».
Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; Ο εντεταλμένος του Γ.Γ. του ΟΗΕ εκτιμά πως η ρευστότητα και το εντεινόμενο ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της ασφάλειας με αφορμή την ουκρανική κρίση αποτελούν «ένα καλό momentum για τις ηγεσίες και των δύο χωρών να σκεφθούν σοβαρά για το κατά πόσο υπάρχουν νέοι τρόποι θεώρησης του προβλήματος».
Ταυτόχρονα, θεωρεί ότι με την έλευσή του το καλοκαίρι «οι δύο κυβερνήσεις, έχοντας πίσω τους τις εκλογές, θα πρέπει να δώσουν αυξημένη προσοχή σε αυτό το ζήτημα».
Για να επιτευχθεί όμως «κάποια πρόοδος» στην κατεύθυνση της επίλυσης του προβλήματος και να αρθεί το αδιέξοδο, θα πρέπει μία από τις δύο πλευρές ή και οι δύο να κάνουν ένα βήμα πίσω από τις αμετάβλητες –και αδιάλλακτες– τα τελευταία χρόνια θέσεις, που συνιστούν τις «κόκκινες γραμμές», Σκοπίων και Αθήνας.
Πιστεύει ο κ. Νίμιτς ότι ο κ. Γκρούεφσκι αμέσως μετά τον θρίαμβό του στις τελευταίες εκλογές, τον οποίο πέτυχε με μότο την αταλάντευτη υπεράσπιση των ιερών και οσίων του έθνους του, που συμπυκνώνονται στην ονομασία, θα σαλπίσει υποχώρηση εμφανιζόμενος περίπου ως προδότης στα μάτια των συμπατριωτών του;
Ή ότι ο κ. Σαμαράς, ακόμη και αν δεν βγει αποδυναμωμένος από την κάλπη της 25ης Μαΐου, θα θελήσει, τώρα που η Ελλάδα πάει να απομακρυνθεί από τον γκρεμό, να πριονίσει το «κλαδί» στο οποίο κάθεται η κυβέρνησή του, ανοίγοντας το καυτό αυτό θέμα με κατάργηση, μάλιστα, του erga omnes;
Δεν προκύπτει από πουθενά κάτι τέτοιο.
Ο κ. Νίμιτς προφανώς επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις δραματικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και την πολιτική κινητικότητα σε Σκόπια και Αθήνα, για να πιέσει ώστε να αναθερμανθεί η διαδικασία. Κατά την άποψή του, «υπάρχουν ισχυροί λόγοι να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε κάποια πρόοδο και σε αυτή την κατεύθυνση θα δουλέψουμε αυτό το καλοκαίρι…».
Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι; Ο εντεταλμένος του Γ.Γ. του ΟΗΕ εκτιμά πως η ρευστότητα και το εντεινόμενο ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της ασφάλειας με αφορμή την ουκρανική κρίση αποτελούν «ένα καλό momentum για τις ηγεσίες και των δύο χωρών να σκεφθούν σοβαρά για το κατά πόσο υπάρχουν νέοι τρόποι θεώρησης του προβλήματος».
Ταυτόχρονα, θεωρεί ότι με την έλευσή του το καλοκαίρι «οι δύο κυβερνήσεις, έχοντας πίσω τους τις εκλογές, θα πρέπει να δώσουν αυξημένη προσοχή σε αυτό το ζήτημα».
Για να επιτευχθεί όμως «κάποια πρόοδος» στην κατεύθυνση της επίλυσης του προβλήματος και να αρθεί το αδιέξοδο, θα πρέπει μία από τις δύο πλευρές ή και οι δύο να κάνουν ένα βήμα πίσω από τις αμετάβλητες –και αδιάλλακτες– τα τελευταία χρόνια θέσεις, που συνιστούν τις «κόκκινες γραμμές», Σκοπίων και Αθήνας.
Πιστεύει ο κ. Νίμιτς ότι ο κ. Γκρούεφσκι αμέσως μετά τον θρίαμβό του στις τελευταίες εκλογές, τον οποίο πέτυχε με μότο την αταλάντευτη υπεράσπιση των ιερών και οσίων του έθνους του, που συμπυκνώνονται στην ονομασία, θα σαλπίσει υποχώρηση εμφανιζόμενος περίπου ως προδότης στα μάτια των συμπατριωτών του;
Ή ότι ο κ. Σαμαράς, ακόμη και αν δεν βγει αποδυναμωμένος από την κάλπη της 25ης Μαΐου, θα θελήσει, τώρα που η Ελλάδα πάει να απομακρυνθεί από τον γκρεμό, να πριονίσει το «κλαδί» στο οποίο κάθεται η κυβέρνησή του, ανοίγοντας το καυτό αυτό θέμα με κατάργηση, μάλιστα, του erga omnes;
