Μερικά στοιχεία του Β’ ΠΠ τα οποία λησμονεί (;) η σημερινή Ρωσία

Περίπου 11.000 Ρώσοι στρατιώτες παρέλασαν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας κατά τη διάρκεια των εορτασμών για τα 69 χρόνια από την συνθηκολόγηση της ναζιστικής Γερμανίας – και όχι από το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως ορισμένοι «επαΐοντες» αναφέρουν.
Του Παντελή Καρύκα
Τα ρωσικά τμήματα, συνοδευόμενα από 69, χαμηλά ιπτάμενα, πολεμικά αεροσκάφη, παρέλασαν ενώπιον του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος μετά το πέρας της τελετής, εξήρε τον ακατάβλητο ρωσικό πατριωτισμό, που οδήγησε στη νίκη, χωρίς όμως να κάνει αναφορά στο γεγονός ότι οι τότε Σοβιετικοί δεν πολεμούσαν μόνοι.Πέραν των συμβολισμών που είχε για τη Δύση η συγκεκριμένη παρέλαση καλό θα ήταν να δούμε ορισμένα γεγονότα του παρελθόντος που τόσο το σοβιετικό καθεστώς όσο και η μετά το 1989 Ρωσία, φροντίζουν να ξεχνούν σχεδόν πάντα στις 9 Μαΐου κάθε έτους, από το 1945 και εντεύθεν.

Τόσο στη Σοβιετική Ένωση όσο και στη Ρωσία είχε και συνεχίζει να καλλιεργείται ένας «αστικός» μύθος, τον οποίο αναπαράγουν και οι απανταχού «προοδευτικές» δυνάμεις. Ο μύθος αυτός θέλει τους Ρώσους να κερδίζουν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, μόνοι. Ακόμα και σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων πολιτών ζει με αυτή την ψευδαίσθηση. Οι πρόγονοί τους πολέμησαν ηρωικά και νίκησαν το «φασιστικό κτήνος στη φωλιά του», όπως ανέφερε η σταλινική ορολογία, η οποία δυστυχώς δεν άλλαξε.

Και είναι φυσικά αλήθεια ότι οι Σοβιετικοί τότε, πολέμησαν ηρωικά και κατέβαλλαν βαρύτατο τίμημα σε όρους αίματος, κάτι που αναγνωρίζεται από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, ο ηρωισμός από μόνος του δεν αποτελεί την αναγκαία και καλή συνθήκη για μια στρατιωτική επιτυχία. Άλλωστε, μέχρι τον Ιούνιο του 1941 οι Σοβιετικοί ήταν σύμμαχοι του Χίτλερ, πανηγυρίζοντας τις επιτυχίες του κατά των «ιμπεριαλιστών», στους οποίους περιλαμβανόταν και η μικρή μας Ελλάδα.

Η τότε Σοβιετική Ένωση και η νυν Ρωσία, μετά τη γερμανική εισβολή, η οποία επέφερε σχεδόν την σοβιετική κατάρρευση, θυμήθηκε, για λίγο δυστυχώς, το πολύτιμο κέρδος χρόνου που της εξασφάλισε η αντίσταση της μικρής Ελλάδας, όπως εκφράστηκε με μια ανακοίνωση τότε. Μετά το 1945 η ελληνική αντίσταση ξεχάστηκε και παραμένει ξεχασμένη έως σήμερα, επισήμως, τουλάχιστον, πέραν ορισμένων μικρών δηλώσεων που γίνονται κατά καιρούς, εάν η Ελλάδα μας επιδεικνύει «καλή» συμπεριφορά. Κι όμως, χωρίς την τότε ελληνική αντίσταση ίσως ο κ. Πούτιν να μην ήταν σήμερα σε θέση να παρακολουθεί τη μεγαλειώδη παρέλαση από την Κόκκινη Πλατεία.

Το ίδιο συνέβη με την ζωτική συνδρομή που οι «ιμπεριαλιστές», οι ΗΠΑ και η τότε Μεγάλη Βρετανία, παρείχαν στην «μεγάλη πατρίδα του Σοσιαλισμού», άνευ της οποίας και παρά τον ηρωισμό των Σοβιετικών στρατιωτών, οι Γερμανοί θα είχαν φτάσει μέχρι τα Ουράλια.

Οι Βρετανοί παραχώρησαν στη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση 7.000 αεροσκάφη και 5.000 άρματα μάχης, 5.000 αντιαρματικά πυροβόλα, 1.400.000 τόνους τροφίμων και υγειονομικού υλικού και τόνους λοιπών εφοδίων και τροφίμων. Το υλικό αυτό μεταφέρθηκε με 1.400 πλοία, στο διάστημα 1941-45. Την ίδια ώρα οι Αμερικανοί παρέδωσαν στους συμμάχους τους 16.000.000 τόνους εφοδίων κάθε είδους, μεταξύ των οποίων 400.000 οχήματα γενικής χρήσης, 12.000 άρματα μάχης και θωρακισμένα οχήματα, 11.400 αεροσκάφη και 1.750.000 τόνους τροφίμων.

Πέραν δε του υλικού οι δυτικοί σύμμαχοι άνοιξαν, σταδιακά, δύο ακόμα μέτωπα στην Ευρώπη, στη Γαλλία και την Ιταλία. Ωστόσο και πριν το άνοιγμα του γαλλικού μετώπου, μετά την απόβαση στη Νορμανδία, εξαιτίας των προετοιμασιών για την απόβαση, οι Γερμανοί είχαν αγκιστρωμένες στη Δύση στα Βαλκάνια και στην Αφρική τουλάχιστον 60 μεραρχίες.
Αυτά είναι στοιχεία που ΔΕΝ πρέπει να ξεχνιούνται. Και να μεν η Σοβιετική Ένωση είχε τις μεγαλύτερες απώλειες από όλα τα συμμαχικά έθνη, αλλά και η μικρή Ελλάδα, αναλογικά με τον πληθυσμό της, είχε τεράστιες απώλειες. Εξάλλου, οι σοβιετικές απώλειες δεν οφειλόταν μόνο στους Γερμανούς. Η Σοβιετική Ένωση υπέστη τις μεγαλύτερες της απώλειες κατά το πρώτο έτος της πολεμικής της εμπλοκής και ειδικά τους πρώτους μήνες που ακολούθησαν τη γερμανική εισβολή.

Οι απώλειες δε αυτές ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της αλλοπρόσαλλης στρατηγικής του Στάλιν και της δυσπιστίας του έναντι και των Δυτικών, αλλά και έναντι των δικών του κατασκόπων που τον είχαν προειδοποιήσει για την επικείμενη γερμανική εισβολή, χωρίς να γίνουν πιστευτοί. Ακόμα δε και μετά τη γερμανική εισβολή, οι επιλογές του Στάλιν ήταν που κόστισαν σχεδόν 3.000.000 Σοβιετικούς στρατιώτες, από τον Ιούνιο μέχρι τον Νοέμβριο του 1941. Τότε διέτασσε επιθέσεις ολόκληρων μεραρχιών, με τους άνδρες να μην έχουν καν τυφέκια, ή επέβαλε «φανατική» αντίσταση στη δίδυμη μάχη Ουμάν – Κιέβου που στοίχισε 1.000.000 σοβιετικούς στρατιώτες – οι 700.000 αιχμάλωτοι.

Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Η νίκη κατά του ναζιστικού κτήνους ήταν μια νίκη συλλογική, νίκη όλων των λαών που ο ναζισμός αιματοκύλισε και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την καπηλεύεται.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ, ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ RUSSIA TODAY: http://rt.com/news/157780-wwii-victory-parade-red-square/
http://www.defence-point.gr/news/?p=101961