Στις 21 Φεβρουαρίου υπογράφηκε στο Κίεβο συμφωνία ανάμεσα στον τότε
πρόεδρο της Ουκρανίας Viktor Yanukovich και τα τρία κυριότερα κόμματα
της αντιπολίτευσης, με στόχο την εξεύρεση πολιτικής διεξόδου στην
ουκρανική κρίση.
Μεσολαβητές σε αυτή τη διαπραγμάτευση υπήρξαν οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών του “τριγώνου της Βαϊμάρης”, ήτοι της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας. Μία ημέρα μετά, η Ιστορία βρισκόταν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, καθώς, πρωτοστατούντων των νεοναζιστών διαδηλωτών του “Δεξιού Τομέα”, συντελέσθηκε βίαιη “αλλαγή καθεστώτος” στο Κίεβο. Ο δε Πολωνός υπουργός Εξωτερικών ήταν αυτός που, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, είχε φροντίσει να παρασχεθεί στον “Δεξιό Τομέα” στρατιωτική εκπαίδευση σε ανύποπτο χρόνο.
Το κυρίαρχο αφήγημα στη Δύση σχετικά με την ουκρανική κρίση έχει υποστεί σημαντικά πλήγματα. Το πρώτο ήταν η δημοσιοποίηση τον Δεκέμβριο της υποκλαπείσας τηλεφωνικής συνομιλίας του Αμερικανού πρεσβευτή στο Κίεβο Geoffrey Pyatt με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland όπου, πέραν των αθυρόστομων αποστροφών για την Ε.Ε., γίνεται σαφές ότι η Ουάσιγκτον εργαζόταν στην κατεύθυνση της “αλλαγής καθεστώτος”, με προοπτική την ανάληψη της εξουσίας στην Ουκρανία από τον Arseniy Yatseniuk – όπερ και εγένετο.
Τo δεύτερο πλήγμα ήταν η διαρροή τον Μάρτιο της συνομιλίας του Εσθονού υπουργού Εξωτερικών Urmas Paets με την επικεφαλής της διπλωματίας της Ε.Ε. βαρώνη Catherine Ashton, όπου διατυπωνόταν η υποψία πως οι ελεύθεροι σκοπευτές που σκόρπισαν τον θάνατο στους δρόμους του Κιέβου, επιταχύνοντας δραματικά τις εξελίξεις, ανήκαν στους κόλπους της “δυναμικής” αντιπολίτευσης και όχι στις υπηρεσίες του Yanukovich.
Η τρίτη και πιο ενδιαφέρουσα αποκάλυψη έρχεται από το αριστερό πολωνικό εβδομαδιαίο περιοδικό Nie, όπου στο τεύχος της 18ης Απριλίου δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ για τις “υπόγειες διαδρομές” που συνδέουν την Πολωνία με τους Ουκρανούς ακροδεξιούς ακτιβιστές. Ειδικότερα, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Radosław Sikorski προσκάλεσε τον περασμένο Σεπτέμβριο 86 μέλη του “Δεξιού Τομέα”, ηλικίας έως και άνω των 40 ετών, για να συμμετάσχουν, υποτίθεται, σε “πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών” στο Πολυτεχνείο της Βαρσοβίας.
Στην πραγματικότητα, οι Ουκρανοί ακτιβιστές εγκαταστάθηκαν στο κέντρο εκπαίδευσης της πολωνικής αστυνομίας στο Legionowo, όπου επί τέσσερις εβδομάδες εκπαιδεύθηκαν σε αντικείμενα όπως ο έλεγχος πλήθους, η διαχείριση κρίσεων, η αντιμετώπιση χημικών, η κατασκευή οδοφραγμάτων, οι τακτικές μάχης και η σκοποβολή. Η εικονογράφηση του ρεπορτάζ εμφανίζει Πολωνούς αστυνομικούς εκπαιδευτές με πολιτικά να καταρτίζουν τους ένστολους Ουκρανούς φιλοξενουμένους. Σημειώνεται ότι όλα αυτά συνέβησαν δύο μήνες πριν από την κατάρρευση των συνομιλιών Ουκρανίας-Ε.Ε. και το κύμα διαδηλώσεων που αυτή πυροδότησε.
Η διαδρομή του Sikorski εξηγεί πολλά. Πολιτικός εξόριστος στη Βρετανία την περίοδο 1981-1989 εργάσθηκε σε δυτικά μέσα ενημέρωσης, υπήρξε σύμβουλος του μεγιστάνα Rupert Murdoch καθώς και εταίρος την περίοδο 2002-2005 του American Enterprise Institute, κορυφαίας δεξαμενής σκέψης των Αμερικανών νεοσυντηρητικών, εν οίς και η Nuland.
Ως υπουργός Άμυνας(πριν αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Dοnald Tusk το 2007), ο Sikorski υπήρξε ο άνθρωπος-κλειδί για την ένταξη της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ, ενώ μεταξύ άλλων συνεργάσθηκε στενά με τον τότε επικεφαλής των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών και νυν μεταβατικό πρόεδρο Oleksandr Turchynov.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η παραδοσιακά καχύποπτη προς όλους του γείτονές της
Πολωνία έδειχνε να περνά πολιτικά και οικονομικά στην τροχιά της γερμανικής επιρροής, η ουκρανική κρίση ανέδειξε τη Βαρσοβία σε προπύργιο του “ατλαντισμού” έναντι της Μόσχας - σε αντιδιαστολή προς την περισσότερο επιφυλακτική στάση του Βερολίνου. Μόλις την Δευτέρα οι Financial Times δημοσίευσαν άρθρο του Donald Tusk το οποίο δασκάλευε τους λοιπούς Ευρωπαίους για το πώς θα απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία.
Ιστορικοί λόγοι, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η σημερινή δυτική Ουκρανία αποτελούσε προπολεμικά πολωνική επαρχία, εξηγούν εν μέρει την στάση αυτή. Όμως το ρεπορτάζ του Nie δίνει μια πιο σκοτεινή διάσταση στην πρόσφατη πολωνική υπερκινητικότητα. Αναλυτές μάλιστα διατυπώνουν το ερώτημα αν στη θέση της ψυχροπολεμικής Gladio που αποκαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, έχουν συγκροτηθεί στην ανατολική Ευρώπη νέα δίκτυα “stay behind” του ΝΑΤΟ.
*Διαβάστε ακόμα -Πιέσεις ΗΠΑ σε Μόσχα να "μαζέψει" τους φιλορώσους αυτονομιστές
Μεσολαβητές σε αυτή τη διαπραγμάτευση υπήρξαν οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών του “τριγώνου της Βαϊμάρης”, ήτοι της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Πολωνίας. Μία ημέρα μετά, η Ιστορία βρισκόταν στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, καθώς, πρωτοστατούντων των νεοναζιστών διαδηλωτών του “Δεξιού Τομέα”, συντελέσθηκε βίαιη “αλλαγή καθεστώτος” στο Κίεβο. Ο δε Πολωνός υπουργός Εξωτερικών ήταν αυτός που, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, είχε φροντίσει να παρασχεθεί στον “Δεξιό Τομέα” στρατιωτική εκπαίδευση σε ανύποπτο χρόνο.
Το κυρίαρχο αφήγημα στη Δύση σχετικά με την ουκρανική κρίση έχει υποστεί σημαντικά πλήγματα. Το πρώτο ήταν η δημοσιοποίηση τον Δεκέμβριο της υποκλαπείσας τηλεφωνικής συνομιλίας του Αμερικανού πρεσβευτή στο Κίεβο Geoffrey Pyatt με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Victoria Nuland όπου, πέραν των αθυρόστομων αποστροφών για την Ε.Ε., γίνεται σαφές ότι η Ουάσιγκτον εργαζόταν στην κατεύθυνση της “αλλαγής καθεστώτος”, με προοπτική την ανάληψη της εξουσίας στην Ουκρανία από τον Arseniy Yatseniuk – όπερ και εγένετο.
Τo δεύτερο πλήγμα ήταν η διαρροή τον Μάρτιο της συνομιλίας του Εσθονού υπουργού Εξωτερικών Urmas Paets με την επικεφαλής της διπλωματίας της Ε.Ε. βαρώνη Catherine Ashton, όπου διατυπωνόταν η υποψία πως οι ελεύθεροι σκοπευτές που σκόρπισαν τον θάνατο στους δρόμους του Κιέβου, επιταχύνοντας δραματικά τις εξελίξεις, ανήκαν στους κόλπους της “δυναμικής” αντιπολίτευσης και όχι στις υπηρεσίες του Yanukovich.
Η τρίτη και πιο ενδιαφέρουσα αποκάλυψη έρχεται από το αριστερό πολωνικό εβδομαδιαίο περιοδικό Nie, όπου στο τεύχος της 18ης Απριλίου δημοσιεύθηκε ρεπορτάζ για τις “υπόγειες διαδρομές” που συνδέουν την Πολωνία με τους Ουκρανούς ακροδεξιούς ακτιβιστές. Ειδικότερα, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Radosław Sikorski προσκάλεσε τον περασμένο Σεπτέμβριο 86 μέλη του “Δεξιού Τομέα”, ηλικίας έως και άνω των 40 ετών, για να συμμετάσχουν, υποτίθεται, σε “πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών” στο Πολυτεχνείο της Βαρσοβίας.
Στην πραγματικότητα, οι Ουκρανοί ακτιβιστές εγκαταστάθηκαν στο κέντρο εκπαίδευσης της πολωνικής αστυνομίας στο Legionowo, όπου επί τέσσερις εβδομάδες εκπαιδεύθηκαν σε αντικείμενα όπως ο έλεγχος πλήθους, η διαχείριση κρίσεων, η αντιμετώπιση χημικών, η κατασκευή οδοφραγμάτων, οι τακτικές μάχης και η σκοποβολή. Η εικονογράφηση του ρεπορτάζ εμφανίζει Πολωνούς αστυνομικούς εκπαιδευτές με πολιτικά να καταρτίζουν τους ένστολους Ουκρανούς φιλοξενουμένους. Σημειώνεται ότι όλα αυτά συνέβησαν δύο μήνες πριν από την κατάρρευση των συνομιλιών Ουκρανίας-Ε.Ε. και το κύμα διαδηλώσεων που αυτή πυροδότησε.
Η διαδρομή του Sikorski εξηγεί πολλά. Πολιτικός εξόριστος στη Βρετανία την περίοδο 1981-1989 εργάσθηκε σε δυτικά μέσα ενημέρωσης, υπήρξε σύμβουλος του μεγιστάνα Rupert Murdoch καθώς και εταίρος την περίοδο 2002-2005 του American Enterprise Institute, κορυφαίας δεξαμενής σκέψης των Αμερικανών νεοσυντηρητικών, εν οίς και η Nuland.
Ως υπουργός Άμυνας(πριν αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Dοnald Tusk το 2007), ο Sikorski υπήρξε ο άνθρωπος-κλειδί για την ένταξη της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ, ενώ μεταξύ άλλων συνεργάσθηκε στενά με τον τότε επικεφαλής των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών και νυν μεταβατικό πρόεδρο Oleksandr Turchynov.
Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η παραδοσιακά καχύποπτη προς όλους του γείτονές της
Πολωνία έδειχνε να περνά πολιτικά και οικονομικά στην τροχιά της γερμανικής επιρροής, η ουκρανική κρίση ανέδειξε τη Βαρσοβία σε προπύργιο του “ατλαντισμού” έναντι της Μόσχας - σε αντιδιαστολή προς την περισσότερο επιφυλακτική στάση του Βερολίνου. Μόλις την Δευτέρα οι Financial Times δημοσίευσαν άρθρο του Donald Tusk το οποίο δασκάλευε τους λοιπούς Ευρωπαίους για το πώς θα απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία.
Ιστορικοί λόγοι, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η σημερινή δυτική Ουκρανία αποτελούσε προπολεμικά πολωνική επαρχία, εξηγούν εν μέρει την στάση αυτή. Όμως το ρεπορτάζ του Nie δίνει μια πιο σκοτεινή διάσταση στην πρόσφατη πολωνική υπερκινητικότητα. Αναλυτές μάλιστα διατυπώνουν το ερώτημα αν στη θέση της ψυχροπολεμικής Gladio που αποκαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, έχουν συγκροτηθεί στην ανατολική Ευρώπη νέα δίκτυα “stay behind” του ΝΑΤΟ.
*Διαβάστε ακόμα -Πιέσεις ΗΠΑ σε Μόσχα να "μαζέψει" τους φιλορώσους αυτονομιστές