Γράφει: η Άτροπος Το σκέφτομαι από δω, το σκέφτομαι από κει, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω. Ο μόνος που δε φταίει στην απίστευτη υπόθεση Μπαλτάκου είναι ο ίδιος ο Μπαλτάκος…Έκρυψε ποτέ ο άνθρωπος τα ακροδεξιά του προτάγματα; Κάθε άλλο. Παντού και πάντα διαφήμιζε τα πιστεύω του, καμαρώνοντας μάλιστα…Έκρυψε ποτέ τον αντικομμουνιστικό του οίστρο; Ποτέ. Μόλις την περασμένη εβδομάδα φώναζε δημόσια ότι γεννήθηκε και θα πεθάνει αντικομμουνιστής…
Λες και τον ρώτησε κανείς να μάθει τι ακριβώς πιστεύει για την Αριστερά και τον Κομμουνισμό.Μήπως έκρυψε τον «έρωτά του» για τη Χρυσή Αυγή; Όχι βέβαια…Μέσα από τις απειλές του (το περασμένο καλοκαίρι) προς τη ΔΗΜΑΡ «αν φύγετε από την κυβέρνηση θα κάνουμε κυβέρνηση με τον Μιχαλολιάκο», αποκάλυπτε την εσώτερη επιθυμία του.
Μέσα από τις προτροπές του προς τον πρωθυπουργό «να αφήσουμε ανοιχτό το δίαυλο με τους πεντακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής», αναδείκνυε τον αληθινό στόχο του: Να συμμαχήσει η ΝΔ με τους νεοναζί, τους οποίους ο ίδιος θεωρούσε υπερβολικούς μεν, εθνικιστές και πατριώτες δε.
Ακόμη και όταν ο Αντώνης Σαμαράς πήρε την πολιτική απόφαση να αντιμετωπίσει δικαστικά τους Χρυσαυγίτες και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έστειλε το φάκελλο στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εκείνος εξέφρασε ανοιχτά τη διαφωνία του στους δημοσιογράφους στο περιστύλιο της Βουλής.
Ακόμη και όταν προφυλακίστηκαν Μιχαλολιάκος, Παππάς, Λαγός, το γραφείο του παρέμεινε ανοιχτό για τον Κασιδιάρη -πράγμα που έβλεπαν όλοι στη Βουλή.
Για πριν από τις προφυλακίσεις, ας μην το συζητάμε καν.
Οι δημοσιογράφοι τον έβλεπαν να έχει διαρκώς σούρτα φέρτα με τους νεοναζί -και με τον ίδιο τον Μιχαλολιάκο.
Οι πάντες είχαν καταγγείλει τον ακροδεξιό θύλακα στην κυβέρνηση -όχι μόνο από την αντιπολίτευση. Το ίδιο είχαν κάνει και Βενιζέλος, Κουβέλης (όσο ο δεύτερος ήταν στην κυβέρνηση).
Και, όμως, ο Μπαλτάκος παρέμενε ακλόνητος στη θέση του.
Συνεπώς, ποια ευθύνη έχει ο ίδιος;
Άλλος αποφάσιζε να τον διατηρεί στη γενική γραμματεία του υπουργικού συμβουλίου. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που είχε τη βεβαιότητα ότι δεν θα υπερβεί τα όρια και ότι τελικά θα αποδεχθεί τις δικές του αποφάσεις, παρά τις διαφορετικές του απόψεις.
Έκανε μεγάλο λάθος, όμως, και τώρα πληρώνει το κόστος.
Ο Μπαλτάκος προσωπικά μόνο για κορυφαία αφέλεια μπορεί να κατηγορηθεί.
Υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του δε σκέφτηκε ότι ο «αδελφός» Κασιδιάρης θα μπορούσε να υποκλέψει τις συνομιλίες τους και, στη συνέχεια, να τις δημοσιοποιήσει.
Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι ένας ανεξέλεγκτος νεοναζϊ θα έκανε τα πάντα για να σώσει το τομάρι του…
