Οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων κατά κανόνα διαψεύδονται
Αν οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται επί δεκαετίες στα πέρατα της Γης, αδυνατούν να διεκδικήσουν την κατασκευή του αγωγού στο εγχώριο έδαφος, δηλαδή ενός απλού έργου, τότε πώς εξυπηρετούνται τα ελληνικά συμφέροντα στο στάδιο της κατασκευής του;
Και όλα αυτά ενώ πηγές του ΥΠΕΚΑ υποστηρίζουν ότι η συμφωνία μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Κ/Ξ του ΤΑΡ αναφέρει ρητά ότι οι διαγωνισμοί δεν θα περιέχουν όρους που θα αποκλείουν τις ελληνικές εταιρείες. Γιατί λοιπόν οι προδιαγραφές καθορίστηκαν κατά τρόπο που αποκλείουν το σύνολο των ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών;
Μάλιστα, για να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, οι εκπρόσωποι της Κ/Ξ ισχυρίστηκαν ότι ένα από τα σενάρια που εξετάζονται είναι η δυνατότητα συμμετοχής των ελληνικών εταιρειών με την απόκτηση δάνειας εμπειρίας, της συνεργασίας δηλαδή με εταιρεία που πληροί τα συγκεκριμένα κριτήρια, με άλλα λόγια ως υπεργολάβοι ευρωπαϊκών εταιρειών στα όρια της ελληνικής επικράτειας. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να διέλθει ο αγωγός από την ελληνική επικράτεια αν δεν μπορούμε να αξιώσουμε το σεβασμό των αυτονόητων ελληνικών συμφερόντων;
Αν στο παραπάνω εύλογο ερώτημα αντιτείνετε άλλα αναμενόμενα συμφέροντα από τη διέλευση του αγωγού, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα έχετε παρατηρήσει πως οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων κατά κανόνα διαψεύδονται.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της συμφωνίας εξαγοράς του 66% του ΔΕΣΦΑ από την αζερική Socar. Στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ, κατά την ημέρα υπογραφής της συμφωνίας πώλησης του ΔΕΣΦΑ, είχε εκφράσει την ελπίδα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα απαιτήσει την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Αζερμπαϊτζάν για την ολοκλήρωση της συναλλαγής, διότι διαφορετικά «η κύρωση μιας τέτοιας διακρατικής συμφωνίας μπορεί να απαιτήσει μέχρι και μια... δεκαετία». Η Ε.Ε. ήδη αξίωσε τη σύναψη της διακρατικής συμφωνίας.
Ομως τα πραγματικά αίτια της καθυστέρησης έχουν γεωπολιτικό χαρακτήρα και αφορούν τους ενδοιασμούς του Αζερμπαϊτζάν να ενταχθεί στην περίφημη «Ανατολική Συνεργασία» μεταξύ της Ε.Ε. και πρώην σοβιετικών Δημοκρατιών. Πώς διασφαλίζονται λοιπόν τα ελληνικά συμφέροντα στην προκειμένη περίπτωση; Πώς συμβαδίζουν με τα ευρωπαϊκά; Τελικά η κυβέρνηση αποδεικνύεται τόσο αδύναμη, ώστε αδυνατεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά στοιχειώδη και αυτονόητα ελληνικά συμφέροντα.
Αλλά και όσα υποστηρίζει ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας την ελληνική ΑΟΖ ως ευρωπαϊκή, ευελπιστώντας ότι από τις πιθανολογούμενες πηγές υδρογονανθράκων η χώρα μας θα αποτελέσει τον εναλλακτικό ενεργειακό τροφοδότη της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, αποδυναμώνονται μέσα από την πραγματικότητα που αναδύεται από την ουκρανική κρίση, η οποία θα αναθεωρήσει στο άμεσα προσεχές μέλλον τον κατάλογο των προμηθευτών ενέργειας της Ευρώπης. Ισως μάλιστα οι αιτίες του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ουκρανία, που υπερέβησαν και το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, θα πρέπει να αποδοθούν στη φιλοδοξία της Ουάσιγκτον να αποτελέσουν οι ΗΠΑ τον κύριο ενεργειακό τροφοδότη της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, χάρη στις τεράστιες ποσότητες σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου που άρχισαν να παράγουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αμερικανός βοηθός ΥΠΕΞ για θέματα Ενεργειακής Διπλωματίας, Εϊμος Χοχστάιν, μιλώντας πριν από λίγες μέρες στο Athens Energy Forum υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ, από εισαγωγείς φυσικού αερίου, μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν παραγωγοί, καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες τους, σε δύο χρόνια (!) θα είναι σε θέση να διαθέσουν τις πρώτες εξαγωγές LNG στην Ευρώπη και στο τέλος της δεκαετίας και πετρελαίου. Μάλιστα μετέφερε τη δέσμευση των ΗΠΑ για διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της Ευρώπης σε περίπτωση που η Ρωσία διακόψει την παροχή της.
Δεδομένου ότι, όπως είπε στο ίδιο Forum ο κ. Τάνγκλαντ, διευθύνων σύμβουλος της Κ/Ξ του ΤΑΡ, ο αγωγός ΤΑΡ θα είναι έτοιμος να δεχθεί αέριο στις αρχές του 2020, αλλά και στην περίπτωση που ευοδωθούν οι ελληνικές προσδοκίες για τα ενεργειακά αποθέματα και αυτά θα αξιοποιηθούν σε μεταγενέστερο χρόνο, είναι βέβαιο ότι τα δεδομένα που θα έχουν διαμορφωθεί μέχρι τότε θα είναι εντελώς διαφορετικά από τα σημερινά.
Το σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο θα έχουν ανατρέψει ταχύτατα τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, απαξιώνοντας σε σημαντικό βαθμό τις προσδοκώμενες αξίες.
Δεν κόπασαν ακόμη οι θριαμβολογίες
του πρωθυπουργού για την απόφαση της κοινοπραξίας (Κ/Ξ), που
εκμεταλλεύεται το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ ΙΙ, να μεταφέρει το φυσικό αέριο
του κοιτάσματος στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω του αγωγού ΤΑΡ, αντί του
ανταγωνιστικού Ναμπούκο, και ο υπεύθυνος της Κ/Ξ στην Ελλάδα, κ.
Σκούφιας, επιβεβαίωσε τον αποκλεισμό των ελληνικών επιχειρήσεων από το
κατασκευαστικό σκέλος του αγωγού ΤΑΡ λόγω των προδιαγραφών που έχει
θεσπίσει η Κ/Ξ του έργου.
Αν οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, που δραστηριοποιούνται επί δεκαετίες στα πέρατα της Γης, αδυνατούν να διεκδικήσουν την κατασκευή του αγωγού στο εγχώριο έδαφος, δηλαδή ενός απλού έργου, τότε πώς εξυπηρετούνται τα ελληνικά συμφέροντα στο στάδιο της κατασκευής του;
Και όλα αυτά ενώ πηγές του ΥΠΕΚΑ υποστηρίζουν ότι η συμφωνία μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Κ/Ξ του ΤΑΡ αναφέρει ρητά ότι οι διαγωνισμοί δεν θα περιέχουν όρους που θα αποκλείουν τις ελληνικές εταιρείες. Γιατί λοιπόν οι προδιαγραφές καθορίστηκαν κατά τρόπο που αποκλείουν το σύνολο των ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών;
Μάλιστα, για να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, οι εκπρόσωποι της Κ/Ξ ισχυρίστηκαν ότι ένα από τα σενάρια που εξετάζονται είναι η δυνατότητα συμμετοχής των ελληνικών εταιρειών με την απόκτηση δάνειας εμπειρίας, της συνεργασίας δηλαδή με εταιρεία που πληροί τα συγκεκριμένα κριτήρια, με άλλα λόγια ως υπεργολάβοι ευρωπαϊκών εταιρειών στα όρια της ελληνικής επικράτειας. Για ποιο λόγο, λοιπόν, να διέλθει ο αγωγός από την ελληνική επικράτεια αν δεν μπορούμε να αξιώσουμε το σεβασμό των αυτονόητων ελληνικών συμφερόντων;
Αν στο παραπάνω εύλογο ερώτημα αντιτείνετε άλλα αναμενόμενα συμφέροντα από τη διέλευση του αγωγού, τότε είναι βέβαιο ότι δεν θα έχετε παρατηρήσει πως οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων κατά κανόνα διαψεύδονται.
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της συμφωνίας εξαγοράς του 66% του ΔΕΣΦΑ από την αζερική Socar. Στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ, κατά την ημέρα υπογραφής της συμφωνίας πώλησης του ΔΕΣΦΑ, είχε εκφράσει την ελπίδα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα απαιτήσει την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Αζερμπαϊτζάν για την ολοκλήρωση της συναλλαγής, διότι διαφορετικά «η κύρωση μιας τέτοιας διακρατικής συμφωνίας μπορεί να απαιτήσει μέχρι και μια... δεκαετία». Η Ε.Ε. ήδη αξίωσε τη σύναψη της διακρατικής συμφωνίας.
Ομως τα πραγματικά αίτια της καθυστέρησης έχουν γεωπολιτικό χαρακτήρα και αφορούν τους ενδοιασμούς του Αζερμπαϊτζάν να ενταχθεί στην περίφημη «Ανατολική Συνεργασία» μεταξύ της Ε.Ε. και πρώην σοβιετικών Δημοκρατιών. Πώς διασφαλίζονται λοιπόν τα ελληνικά συμφέροντα στην προκειμένη περίπτωση; Πώς συμβαδίζουν με τα ευρωπαϊκά; Τελικά η κυβέρνηση αποδεικνύεται τόσο αδύναμη, ώστε αδυνατεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά στοιχειώδη και αυτονόητα ελληνικά συμφέροντα.
Αλλά και όσα υποστηρίζει ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας την ελληνική ΑΟΖ ως ευρωπαϊκή, ευελπιστώντας ότι από τις πιθανολογούμενες πηγές υδρογονανθράκων η χώρα μας θα αποτελέσει τον εναλλακτικό ενεργειακό τροφοδότη της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, αποδυναμώνονται μέσα από την πραγματικότητα που αναδύεται από την ουκρανική κρίση, η οποία θα αναθεωρήσει στο άμεσα προσεχές μέλλον τον κατάλογο των προμηθευτών ενέργειας της Ευρώπης. Ισως μάλιστα οι αιτίες του αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Ουκρανία, που υπερέβησαν και το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον, θα πρέπει να αποδοθούν στη φιλοδοξία της Ουάσιγκτον να αποτελέσουν οι ΗΠΑ τον κύριο ενεργειακό τροφοδότη της Ευρώπης έναντι της Ρωσίας, χάρη στις τεράστιες ποσότητες σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου που άρχισαν να παράγουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αμερικανός βοηθός ΥΠΕΞ για θέματα Ενεργειακής Διπλωματίας, Εϊμος Χοχστάιν, μιλώντας πριν από λίγες μέρες στο Athens Energy Forum υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ, από εισαγωγείς φυσικού αερίου, μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν παραγωγοί, καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες τους, σε δύο χρόνια (!) θα είναι σε θέση να διαθέσουν τις πρώτες εξαγωγές LNG στην Ευρώπη και στο τέλος της δεκαετίας και πετρελαίου. Μάλιστα μετέφερε τη δέσμευση των ΗΠΑ για διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της Ευρώπης σε περίπτωση που η Ρωσία διακόψει την παροχή της.
Δεδομένου ότι, όπως είπε στο ίδιο Forum ο κ. Τάνγκλαντ, διευθύνων σύμβουλος της Κ/Ξ του ΤΑΡ, ο αγωγός ΤΑΡ θα είναι έτοιμος να δεχθεί αέριο στις αρχές του 2020, αλλά και στην περίπτωση που ευοδωθούν οι ελληνικές προσδοκίες για τα ενεργειακά αποθέματα και αυτά θα αξιοποιηθούν σε μεταγενέστερο χρόνο, είναι βέβαιο ότι τα δεδομένα που θα έχουν διαμορφωθεί μέχρι τότε θα είναι εντελώς διαφορετικά από τα σημερινά.
Το σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο θα έχουν ανατρέψει ταχύτατα τον ενεργειακό χάρτη της Ευρώπης, απαξιώνοντας σε σημαντικό βαθμό τις προσδοκώμενες αξίες.
