Ο Πούτιν, όπως φαίνεται, από την αρχή της κρίσης είναι εξαιρετικά «διαβασμένος και προετοιμασμένος». Ζητάει αρχικά συμβιβαστική λύση. Υποχωρεί όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά (περίπτωση Γιανουκόβιτς), αλλά ταυτόχρονα προωθεί στρατιωτικές δυνάμεις στην Κριμαία. Διαμορφώνει νέο περιβάλλον για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων, μέσω ενεργού αντιπαράθεσης, αφού στο «πρώτο ημίχρονο» δεν τα πήγε καλά... Από την άλλη μεριά, παρότι την ενθάρρυνε, δεν είναι τόσο καθαρό πόσο προετοιμασμένη ήταν η Ευρώπη για να διαχειριστεί την κρίση, από τη θέση μάλιστα του «βασικού παίκτη», καθώς οι ΗΠΑ έχουν πάρει εμφανώς υποστηρικτική θέση.
Επιπλέον οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο Κίεβο είναι επικίνδυνα ετερόκλητες, ενώ η οικονομική βοήθεια που απαιτείται δεν είναι καθόλου αμελητέα για τις συνθήκες κρίσης που βρίσκεται η Ευρώπη, ούτε διασφαλισμένη σε μια Ουκρανία υπό τις σημερινές συνθήκες. Εν πάση περιπτώσει, ενώ ο Πούτιν λειτουργεί με ορατό σχέδιο και στόχους, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ υποχρεούνται από τις εξελίξεις να ξεκαθαρίσουν τους δικούς τους στόχους. Λύσεις τύπου Γιουγκοσλαβίας είναι αδύνατες και παράλογες. Ο συμβιβασμός είναι αναγκαίος, χωρίς να είναι και εύκολος. Κυρίως όμως συμφέρει τον λαό της Ουκρανίας, που πρέπει ο ίδιος να τον επιδιώξει ενεργά... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
panpan@pegasus.gr
