04 Μαρτίου 2014

Το... εκκρεμές της Ουκρανίας

Ο,τι συμβαίνει αυτήν τη στιγμή στην Ουκρανία, με τη σύγκρουση Δύσης - Ρωσίας, παραπέμπει σε σκηνές της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου. Ομως σήμερα δεν υπάρχουν οι ευρύτερες συνθήκες εκείνης της περιόδου, εξ ου και η ανασύστασή της δεν συμφέρει ούτε τη Ρωσία ούτε την Ευρώπη και την Αμερική. Και κάτι ακόμα: Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ουκρανία «μονομερής λύση» δεν μπορεί να επιβληθεί από κανένα από τα δύο διεθνή στρατόπεδα δυνάμεων, στη βάση μιας ενιαίας Ουκρανίας. Αρα το να τα βρούνε είναι μια αδήριτη ανάγκη, καθώς μια διχοτόμηση δεν συμφέρει κανέναν... Με την είσοδο ρωσικών δυνάμεων στην Κριμαία και τον έλεγχό της η Μόσχα προωθεί κατ' αρχάς δυναμικά «εργαλεία διαπραγμάτευσης» και τετελεσμένα σε μια Ουκρανία που ο λαός της είναι διχασμένος, υπάρχει πρόβλημα πολιτικής αστάθειας - εκπροσώπησης και κυρίως κίνδυνος άτακτης χρεοκοπίας.

Ο Πούτιν, όπως φαίνεται, από την αρχή της κρίσης είναι εξαιρετικά «διαβασμένος και προετοιμασμένος». Ζητάει αρχικά συμβιβαστική λύση. Υποχωρεί όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά (περίπτωση Γιανουκόβιτς), αλλά ταυτόχρονα προωθεί στρατιωτικές δυνάμεις στην Κριμαία. Διαμορφώνει νέο περιβάλλον για το επόμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων, μέσω ενεργού αντιπαράθεσης, αφού στο «πρώτο ημίχρονο» δεν τα πήγε καλά... Από την άλλη μεριά, παρότι την ενθάρρυνε, δεν είναι τόσο καθαρό πόσο προετοιμασμένη ήταν η Ευρώπη για να διαχειριστεί την κρίση, από τη θέση μάλιστα του «βασικού παίκτη», καθώς οι ΗΠΑ έχουν πάρει εμφανώς υποστηρικτική θέση.

Επιπλέον οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν στο Κίεβο είναι επικίνδυνα ετερόκλητες, ενώ η οικονομική βοήθεια που απαιτείται δεν είναι καθόλου αμελητέα για τις συνθήκες κρίσης που βρίσκεται η Ευρώπη, ούτε διασφαλισμένη σε μια Ουκρανία υπό τις σημερινές συνθήκες. Εν πάση περιπτώσει, ενώ ο Πούτιν λειτουργεί με ορατό σχέδιο και στόχους, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ υποχρεούνται από τις εξελίξεις να ξεκαθαρίσουν τους δικούς τους στόχους. Λύσεις τύπου Γιουγκοσλαβίας είναι αδύνατες και παράλογες. Ο συμβιβασμός είναι αναγκαίος, χωρίς να είναι και εύκολος. Κυρίως όμως συμφέρει τον λαό της Ουκρανίας, που πρέπει ο ίδιος να τον επιδιώξει ενεργά... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
panpan@pegasus.gr