Ο κύβος ερρίφθη
προχθές Πέμπτη από τη Μέρκελ στην ομιλία της στη Βουλή με την υιοθέτηση
σκληρής γλώσσας απέναντι στη Μόσχα για την Ουκρανία, μια κίνηση πλήρους
εναρμόνισης με την Ουάσιγκτον. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά
τους, το Βερολίνο δεν είχε και άλλη επιλογή: Κάθε διαφοροποίηση, κάθε
κίνηση για διαμεσολάβηση - παρεμβολή της Γερμανίας στον διμερή διάλογο
Κέρι - Λαβρόφ θα είχε μόνο ζημίες και κανένα κέρδος.Ζημία πρώτη:
Λονδίνο και Παρίσι θα πλειοδοτούσαν σε σκληρή στάση για να κατοχυρώσουν
τη θέση τους ως προνομιακοί συνομιλητές της Ουάσιγκτον σε θέματα
Ασφάλειας στην Ευρώπη.Ζημία δεύτερη: Στα μάτια
της Πολωνίας και των τριών βαλτικών χωρών η Γερμανία θα πρόβαλλε σαν
δύναμη εξαρτημένη από την προμήθεια φυσικού αερίου, άρα αφερέγγυα ως
προς την όποια εγγύηση και προστασία των χωρών της περιοχής.
Τούτων λεχθέντων και όποια και να είναι η έκβαση της κρίσης για την Ουκρανία, το γυαλί ανάμεσα στη Μόσχα και στο Βερολίνο έχει ραγίσει προς μεγάλη ικανοποίηση, αν όχι ενθουσιασμό, της Ουάσιγκτον που κατάφερε να μπει σφήνα σε μια ειδική διμερή σχέση, η δυναμική της οποίας απειλούσε τις ΗΠΑ με γεωπολιτική παρεμβατική περιθωριοποίηση στη Γηραιά Ηπειρο.
Παράδοξο της Ιστορίας η Οστπολιτίκ που ξεκίνησε ο Μπραντ το 1969 μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, άντεξε την οκταετία Ρέιγκαν και τη διαμάχη για τους Πέρσινγκ και Κρουζ τη δεκαετία του '80, ανανεώθηκε πανηγυρικά από τους Κολ - Γκορμπατσόφ στη συνάντηση του Καυκάσου τον Ιούλιο του 1990 ανοίγοντας τον δρόμο για ενοποίηση fast truck της Γερμανίας και ενισχύθηκε ως ενεργειακή συμμαχία από τον Σρέντερ, πλήττεται σήμερα καίρια.
Η πολιτική του Βερολίνου στην Ουκρανία ήταν παραβίαση κόκκινης γραμμής για τη Μόσχα και συγχρόνως έστρωσε το χαλί για εντυπωσιακή επιστροφή της Ουάσιγκτον στη Γηραιά Ηπειρο.
Η Ουκρανία ήταν μια εμπλοκή πέραν των αντοχών και των δυνατοτήτων του Βερολίνου, καθώς όποια στάση και αν υιοθετούσε θα πλήρωνε ακριβό διεθνές πολιτικό κόστος. Παντοδύναμη στην Ευρωζώνη, η Γερμανία απεδείχθη ότι δεν μπορεί να αναλάβει πολιτικές ευθύνες μεγάλης δύναμης σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
kapopoulos@pegasus.gr- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
http://www.ethnos.gr/
Τούτων λεχθέντων και όποια και να είναι η έκβαση της κρίσης για την Ουκρανία, το γυαλί ανάμεσα στη Μόσχα και στο Βερολίνο έχει ραγίσει προς μεγάλη ικανοποίηση, αν όχι ενθουσιασμό, της Ουάσιγκτον που κατάφερε να μπει σφήνα σε μια ειδική διμερή σχέση, η δυναμική της οποίας απειλούσε τις ΗΠΑ με γεωπολιτική παρεμβατική περιθωριοποίηση στη Γηραιά Ηπειρο.
Παράδοξο της Ιστορίας η Οστπολιτίκ που ξεκίνησε ο Μπραντ το 1969 μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, άντεξε την οκταετία Ρέιγκαν και τη διαμάχη για τους Πέρσινγκ και Κρουζ τη δεκαετία του '80, ανανεώθηκε πανηγυρικά από τους Κολ - Γκορμπατσόφ στη συνάντηση του Καυκάσου τον Ιούλιο του 1990 ανοίγοντας τον δρόμο για ενοποίηση fast truck της Γερμανίας και ενισχύθηκε ως ενεργειακή συμμαχία από τον Σρέντερ, πλήττεται σήμερα καίρια.
Η πολιτική του Βερολίνου στην Ουκρανία ήταν παραβίαση κόκκινης γραμμής για τη Μόσχα και συγχρόνως έστρωσε το χαλί για εντυπωσιακή επιστροφή της Ουάσιγκτον στη Γηραιά Ηπειρο.
Η Ουκρανία ήταν μια εμπλοκή πέραν των αντοχών και των δυνατοτήτων του Βερολίνου, καθώς όποια στάση και αν υιοθετούσε θα πλήρωνε ακριβό διεθνές πολιτικό κόστος. Παντοδύναμη στην Ευρωζώνη, η Γερμανία απεδείχθη ότι δεν μπορεί να αναλάβει πολιτικές ευθύνες μεγάλης δύναμης σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
kapopoulos@pegasus.gr- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
http://www.ethnos.gr/