Εχει προβληματίσει πολλούς ανθρώπους η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την εξασφάλιση των ενεργειακών αναγκών της Τουρκίας στην περίπτωση επίτευξης λύσης του Κυπριακού και της επανένωσης της Κύπρου. Και ειδικά τους παραξένεψε το σημείο της συνέντευξής του στο πρακτορείο ειδήσεων Associated Press, που αφορά το φυσικό αέριο του Ισραήλ με δεδομένη την αποστροφή που προκαλεί στον Πρωθυπουργό της χώρας, Μπενιαμίν Νετανιάχου, κάθε αναφορά στην Τουρκία και ειδικά στον ηγέτη της Ταγίπ Ερντογάν.Οι προεδρικές δηλώσεις ήρθαν να «δέσουν» με αναφορές σε τουρκικές εφημερίδες για τη δήθεν απόφαση του Ισραήλ να μεταφέρει το φυσικό του αέριο σε ευρωπαϊκές αγορές μέσω της Τουρκίας, και ενώ είναι γνωστό πως κανένας ηγέτης, και ειδικά ο κ. Νετανιάχου, δεν θα παρέδιδε τα κλειδιά της ενέργειάς του σε μία εχθρική χώρα, όπως είναι η Τουρκία, όπου η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι δεδηλωμένοι αντι-Εβραίοι.
Σε άλλες περιπτώσεις θα έλεγα ότι τα όσα είπε ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, είναι στο πλαίσιο της πολιτικής να αναδειχθούν τα οφέλη της Τουρκίας σε μία λύση, με την ελπίδα ότι θα κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις στο διαπραγματευτικό τραπέζι για να επιτευχθεί η πολυπόθητη επανένωση της Κύπρου σε μία πραγματική ομοσπονδία. Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι η διζωνική δικοινοτική είναι ρατσιστική λύση, διότι δεν θα επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση, εγκατάσταση και ιδιοκτησία σε όλους τους πολίτες του νησιού, οι οποίοι κατά τα άλλα έχουν όλα τα παραπάνω δικαιώματα σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.
Προβλημάτισε και εμένα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αν με διαβεβαίωσε προσωπικά ότι θα δώσει μάχες για να κερδίσει πολλά από αυτά που χάσαμε στον πόλεμο του ’74 και ειδικά όλες τις ελευθερίες που απολαμβάνουν οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ο λόγος του προβληματισμού μου είναι η διχασμένη προσωπικότητα των συμβούλων του, εντός και εκτός Προεδρικού Μεγάρου. Αρκετοί είναι αμετανόητοι «ανανιστές» και την ίδια στιγμή εκπέμπουν και έναν αρρωστημένο εθνικισμό, που εμένα με απωθεί, άλλοι ανήκουν στο λεγόμενο σκληρό μέτωπο και μερικοί έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα με τα «πάρε-δώσε» που είχαν με τους Τούρκους και τον Αλεξάντερ Ντάουνερ, δίνοντας γην και ύδωρ. Έχω αντιληφθεί, λοιπόν, ότι ο Πρόεδρος αλλάζει τις θέσεις του ανάλογα με τους συνομιλητές του. Και αυτό προκαλεί ανησυχία και ενισχύει την ανασφάλεια.
Ο τρόπος προσέγγισης της Τουρκίας τα προηγούμενα 40 χρόνια, με προσφορές και υποχωρήσεις, ήταν και είναι λανθασμένος. Και στέλλει τα χειρότερα μηνύματα στις χώρες της ανατολικής Μεσογείου, που θα μπορούσαν να σκεφθούν τη σύναψη στρατηγικών συνεργασιών με την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν υποστηρίζω ότι γνωρίζω τον τρόπο σκέψης της ισραηλινής διπλωματίας, διότι οι άνθρωποι είναι πολύ μεγάλοι παίκτες. Ενώ έχουν πάντα μία σοβαρότητα και σταθερότητα, σε μερικές περιπτώσεις κάνουν την υπέρβαση. Αναφορικά με την Τουρκία και τους πολιτικούς της, οι Ισραηλινοί δεν τους θέλουν απέναντί τους. Άρα δεν αποκλείουν την προσέγγιση με την Άγκυρα.
Όμως, η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι εκεί, είναι εμφανής και δεν θα την αντικαταστήσει καμία διαβεβαίωση κανενός και πολύ περισσότερο του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, με τον οποίο ο κ. Νετανιάχου δεν έχει βρει ακόμα τρόπο επικοινωνίας, κατανόησης, συναντίληψης και συνεννόησης. Οι σχέσεις της Τουρκίας και του Ισραήλ δεν θα γίνουν ξανά όπως ήταν πριν από την υπόθεση του «Μαβί Μαρμαρά». Ας το καταλάβουμε στην Κύπρο μία και καλή.
Ουδείς μπορεί και ουδείς δικαιούται να ομιλεί εκ μέρους του Ισραήλ. Ο κ. Αναστασιάδης γνωρίζει, όπως και ο προκάτοχός του Δημήτρης Χριστόφιας, ότι οι ισραηλινοί σχεδιασμοί γίνονται ανεξάρτητα από την εξομάλυνση των σχέσεων με την Άγκυρα. Και η Τουρκία είναι εκτός του άξονα των φίλων του Ισραήλ.
