Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ
Σε μία εκλογική χρονιά, όπως είναι το 2014, δυστυχώς οι κάλπες μόνο λύση δεν μπορούν να προσφέρουν στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Το τερέν της αντιπαράθεσης έχει ήδη στηθεί, και για λόγους που πιθανόν είναι και ανεξάρτητοι από τους σχεδιασμούς των πρωταγωνιστών, αναμετρώνται ήδη όχι οι προτάσεις για το πώς μπορεί η χώρα να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια της, αλλά τα συναισθήματα, με τον φόβο να συγκρούεται με την οργή…
Ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και ο κυβερνητικός εταίρος του, το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν ότι τα όπλα που διαθέτουν δεν είναι αρκετά για να διασκεδάσουν την αγωνία των πολιτών και να προσφέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα σε εκείνους που χάνουν τη δουλειά τους, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπουν το εισόδημά τους να καταβαραθρώνεται.
Το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο είναι πραγματικά κρίσιμης σημασίας, ή οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην υγεία, στην παιδεία, στη λειτουργία του κράτους, στο φορολογικό σύστημα δεν είναι αρκετά για να συγκροτήσουν ένα πειστικό προεκλογικό φυλλάδιο. Ετσι υποχρεωτικά ο κυβερνητικός συνασπισμός επενδύει εκλογικά στο αίσθημα του φόβου των πολιτών εκείνων που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μαγική λύση με το πάτημα ενός κουμπιού και αγωνιούν να μην πάνε χαμένες οι μέχρι τώρα θυσίες. Είναι εκείνοι οι πολίτες που ακόμη ελπίζουν ότι, παρά τα λάθη και την εθνική καταστροφή, μπορεί να υπάρξει ελπίδα ανάκαμψης.
Από την άλλη είναι η οργή. Η οργή για τα όσα έχουν χαθεί, για τα όνειρα που στραπατσαρίστηκαν, για τις περιουσίες και τα προνόμια που εξανεμίστηκαν, για την περιθωριοποίηση τόσων ανθρώπων. Είναι η τυφλή οργή και ο πόνος για όλα όσα χάθηκαν, είναι η άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας. Είναι η οργή που καλλιεργεί την αίσθηση ότι όλα είναι ένα κακό όνειρο, ότι μετά το ξέσπασμα και την τιμωρία με έναν μαγικό τρόπο θα ξυπνήσουμε και όλα θα είναι όπως πριν.
Ετσι η σύγκρουση στήνεται πάνω σε έναν παράλογο και διχαστικό «διπολισμό» μεταξύ της οργής και του φόβου. Γι’ αυτό οι εκλογές, είτε είναι διπλές είτε τριπλές, δυστυχώς δεν θα δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Ο φόβος και η οργή, εξάλλου, ουδέποτε υπήρξαν καλοί σύμβουλοι…
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ (www.ethnos.gr)
Σε μία εκλογική χρονιά, όπως είναι το 2014, δυστυχώς οι κάλπες μόνο λύση δεν μπορούν να προσφέρουν στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Το τερέν της αντιπαράθεσης έχει ήδη στηθεί, και για λόγους που πιθανόν είναι και ανεξάρτητοι από τους σχεδιασμούς των πρωταγωνιστών, αναμετρώνται ήδη όχι οι προτάσεις για το πώς μπορεί η χώρα να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια της, αλλά τα συναισθήματα, με τον φόβο να συγκρούεται με την οργή…
Ο Αντώνης Σαμαράς αλλά και ο κυβερνητικός εταίρος του, το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν ότι τα όπλα που διαθέτουν δεν είναι αρκετά για να διασκεδάσουν την αγωνία των πολιτών και να προσφέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα σε εκείνους που χάνουν τη δουλειά τους, κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους ή στην καλύτερη περίπτωση βλέπουν το εισόδημά τους να καταβαραθρώνεται.
Το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο είναι πραγματικά κρίσιμης σημασίας, ή οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην υγεία, στην παιδεία, στη λειτουργία του κράτους, στο φορολογικό σύστημα δεν είναι αρκετά για να συγκροτήσουν ένα πειστικό προεκλογικό φυλλάδιο. Ετσι υποχρεωτικά ο κυβερνητικός συνασπισμός επενδύει εκλογικά στο αίσθημα του φόβου των πολιτών εκείνων που γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μαγική λύση με το πάτημα ενός κουμπιού και αγωνιούν να μην πάνε χαμένες οι μέχρι τώρα θυσίες. Είναι εκείνοι οι πολίτες που ακόμη ελπίζουν ότι, παρά τα λάθη και την εθνική καταστροφή, μπορεί να υπάρξει ελπίδα ανάκαμψης.
Από την άλλη είναι η οργή. Η οργή για τα όσα έχουν χαθεί, για τα όνειρα που στραπατσαρίστηκαν, για τις περιουσίες και τα προνόμια που εξανεμίστηκαν, για την περιθωριοποίηση τόσων ανθρώπων. Είναι η τυφλή οργή και ο πόνος για όλα όσα χάθηκαν, είναι η άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας. Είναι η οργή που καλλιεργεί την αίσθηση ότι όλα είναι ένα κακό όνειρο, ότι μετά το ξέσπασμα και την τιμωρία με έναν μαγικό τρόπο θα ξυπνήσουμε και όλα θα είναι όπως πριν.
Ετσι η σύγκρουση στήνεται πάνω σε έναν παράλογο και διχαστικό «διπολισμό» μεταξύ της οργής και του φόβου. Γι’ αυτό οι εκλογές, είτε είναι διπλές είτε τριπλές, δυστυχώς δεν θα δώσουν λύση στα προβλήματά μας. Ο φόβος και η οργή, εξάλλου, ουδέποτε υπήρξαν καλοί σύμβουλοι…
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ (www.ethnos.gr)
