Οπως πολύ εύστοχα σημειώνει η «Frankfurter Allgemeine Zeitung», η στροφή Ολάντ κόβει οριστικά και αμετάκλητα την ιστορική συνέχεια συμμαχίας και σύμπλευσης με τη μη Κυβερνητική Αριστερά -όρος σχετικά αυθαίρετος, με δεδομένη τη συμμετοχή των Κομμουνιστών στις κυβερνήσεις Μορουά και Ζοσπέν-, χωρίς την ψήφο της οποίας δεν θα είχαν εκλεγεί ούτε ο Μιτεράν, αλλά ούτε και ο Ζοσπέν και ο σημερινός πρόεδρος.
Την άνοιξη του 1993 ο Μιτεράν, παρά την πρωτοφανή συντριβή του Σοσιαλιστικού Κόμματος στις βουλευτικές εκλογές της άνοιξης, κατόρθωσε να συγκυβερνά ενεργά μαζί με τη Δεξιά Κυβέρνηση του Μπαλαντίρ, ενώ μετά το 2002 και την ταπεινωτική ήττα του Ζοσπέν από τον Λεπέν στον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής οι σοσιαλιστές κατόρθωσαν να επιβιώσουν.
Σήμερα Ολάντ και Σοσιαλιστικό Κόμμα θα αντιμετωπίσουν μια σύνθεση του 1993 και του 2002: Το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν θα βρεθεί μπροστά στην πρόκληση να ακολουθήσει τον Τρίτο Δρόμο του Μπλερ ή το Νέο Κέντρο του Σρέντερ, γιατί πολύ απλά δεν θα υπάρχει στη σημερινή του μορφή.
Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές μοιάζουν με αναπόφευκτες, ενώ μόνον το σύνδρομο αυτοσυντήρησης του πολιτικού συστήματος μπορεί να διασφαλίσει στον Ολάντ να αποφύγει το άδοξο τέλος μιας ανολοκλήρωτης θητείας.Μένει να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί και η εκτίμηση της FAZ, ότι θα αναγκαστεί να ζητήσει τη βοήθεια του Βερολίνου για να διατηρήσει το αξίωμά του.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
