Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΕίναι προφανές ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αναζητεί τρόπους για να εκλογικεύσει όλες τις προεκλογικές και μετεκλογικές του δεσμεύσεις ώστε να παρακαθίσει σ´ένα από πάσης πλευράς σουρεαλιστικό “παζάρι”με την Αγκυρα.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το νομοτελειακό αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο, παρά μόνο μια “Τουρκική ειρήνη” στη Κύπρο . Δεν μπορεί παρά να είναι η αποδοχή της Τουρκικής ιστορικής θεώρησης, ότι δηλαδή δεν υφίσταται κράτος που να ονομάζεται Κύπρος, ότι δεν υφίσταται Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και ότι δεν υπήρξαν ποτέ και δεν υπάρχουν σήμερα Έλληνες στη Κύπρο παρά μόνο Rum δηλαδή Ρωμιοί –χριστιανικά κατάλοιπα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το τελευταίο, προκύπτει τόσο από την Τουρκική “ιστορία”όσο και από αυτή του Ισλάμ. Στη πρώτη περίπτωση, κατά την Τουρκική ιστορική θεώρηση που είναι αυτή της “(Γλωσσικής) Θεωρίας του Ήλιου”, δεν υπήρχαν κάν άνθρωποι στον πλανήτη Γη προτού εμφανιστούν οι …Τούρκοι. Και όλοι είμαστε απόγονοι τους αλλά …δεν το γνωρίζουμε. Μάλιστα το πρώτο επιφώνημα, η πρώτη λέξη που ακούστηκε ποτέ στον πλανήτη μέσα στο απόκοσμο εκείνο περιβάλλον, υπήρξε ένα παρατεταμένο Αααααα! (τουρκιστί: ağ). Το Αααααα αυτό εξέφραζε τη έκπληξη και τον θαυμασμό του πρώτου ανθρώπου στον κόσμο που ήταν (το μαντέψατε;) Τούρκος, όταν αντίκρισε τον Ήλιο. Από εκείνο το Αααααα, προέκυψαν όλες οι γλώσσες του κόσμου (ξεχάστε τη Βαβέλ όσοι την πιστεύετε ) και βέβαια ο παγκόσμιος πολιτισμός.
Από την ισλαμική θεώρηση έχουμε κάτι αντίστοιχο. Πριν τη εμφάνιση του Μωάμεθ, που μας μετέφερε ολοκληρωμένο τον “άκτιστο Λόγο του Θεού”, όλος ο κόσμος ζούσε στη εποχή της Άγνοιας. Γνώριζε κάποια πράγματα από τους Προφήτες αλλά δεν κατείχε ολόκληρο τον Λόγο του Θεού. Ένας μόνο άνθρωπος είχε ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτός ήταν ο Αβραάμ. Αλλά για ανεξήγητο για εμάς λόγο, ο Αβραάμ δεν μας τον μετέφερε. Τον κράτησε για τον εαυτό του. Ίσως, και μάλλον του απαγόρευσε ο Θεός να κάνει τη μεταφορά, διότι είχε υπόψη του μελλοντικά τον Μωάμεθ. Πάντως και ακριβώς επειδή κατείχε τον Λόγο, ο Αβραάμ θεωρείται από τον Μωάμεθ και κατ’ επέκταση από το Ισλάμ ως ο πρώτος μουσουλμάνος. Και γι αυτό τον σέβονται, τον υπολήπτονται και τον θεωρούν φυσικό και πνευματικό τους πατέρα όλοι οι μουσουλμάνοι. Και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, όταν αθώοι γεννιόμαστε και προτού μας παραστρατήσουν οι άπιστοι γονιοί μας , μουσουλμάνοι είμαστε. Απλά δεν το γνωρίζουμε. Και καθήκον όλων των πιστών μουσουλμάνων, είναι να μας “επαναφέρουν” στο σωστό δρόμο. Είτε έτσι, είτε αλλιώς. Είτε δια της πειθούς , “εθελοντικά”, ή δια της βίας. Αυτός είναι ο “ιερός πόλεμος”, το jihad. Τότε είναι που θα επικρατήσει πραγματική ειρήνη στο κόσμο. Η ειρήνη του Ισλάμ.
Ποια σχέση τώρα έχουν όλα τα παραπάνω με τον Αναστασιάδη,τον Ερντογάν και το παζάρι των συνομιλιών; Έχουν άμεση και απόλυτη σχέση, διότι στο πρόσωπο του ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας έχουμε το πάντρεμα του τουρκισμού με τον ισλαμισμό. Ο Ερντογάν είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος αυτής της τουρκο-ισλαμικής κοσμοθεωρίας. Η θεωρία αυτή μας είναι προσβάσιμη και από τη διδακτορική διατριβή του άλλου μεγάλου (Büyük) ισλαμιστή στοχαστή, του Νταβούτογλου (a.k.a., υιού του Δαβίδ –όπως βλέπετε τίποτα δεν είναι τυχαίο) που τιτλοφορείται Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες (Εκδόσεις Ποιότητα, 2011). Το βιβλίο αυτό, είναι πολύ πιο επικίνδυνο απο το γνωστό του έργο, Στρατηγικό Βάθος.
Πριν την πρόσφατη επικράτηση του Ισλάμ στη Τουρκία, κυριαρχούσε η ιστορική θεώρηση του τουρκισμού των Κεμαλιστών. Αυτών που μας έδωσαν τη “Θεωρία του Ήλιου”. Και με αυτή, οι μή-Τούρκοι στη Κύπρο ήσαν χαμένοι ως υποκείμενα. Με το πάντρεμα του τουρκισμού με τον ισλαμισμό, οι μή τούρκοι-μουσουλμάνοι της Κύπρου είναι διπλά χαμένοι.Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται σε κάποιους ως παραμύθια της Χαλιμάς . Και σίγουρα όσοι από αυτούς αποτελούν το συνοθύλευμα των δικών μας κατ´ επάγγελμα “προοδευτικών”, “εκσυγχρονιστών”και “προσεγγιστών”, θα μειδιούν αμήχανα, αφού δεν έχουν αίσθηση ως προς το τί συμβαίνει γύρω τους. Όπως παραδίπλα στη Συρία, για παράδειγμα, όπου σφάζονται οι “άπιστοι”ακόμη και αυτοί που για όλους εμάς είναι μουσουλμάνοι, αλλά όχι για τους “ορθοδόξους” ισλαμιστές του Ερντογάν και του σιναφιού τους. Με αυτούς που νομίζει ότι μπορεί να διαπραγματεύεται καλόπιστα ο Αναστασιάδης.
Επανέρχομαι στον Κύπριο Πρόεδρο και σε όλους αυτούς που θεωρούν, ότι οι ασταμάτητες δημόσιες υβριστικές δηλώσεις τού ισλαμιστή Ερντογάν, όπως επίσης και οι κάπως πιο “εκλεπτυσμένες”του Νταβούτογλου, είναι περαστικά παρανοϊκές, ή ότι τέλος πάντων σχετίζονται με τον όποιο εσωτερικό αγώνα εξουσίας στην Τουρκία, κλπ, κλπ. Εάν όντως πιστεύουν κάτι τέτοιο, τότε είναι βαθιά νυχτωμένοι, πολιτικά και όχι μόνο.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, αυτός, και όχι τα μέλη της προεδρικής του αυλής,που αύριο κανείς δεν θα τους θυμάται και που δεν πρόκειται να λογοδοτήσουν ποτέ σε κανένα, πρέπει να αναστοχαστεί σε στρατηγικό επίπεδο. Προσφέρεται για αυτό και η εορταστική περίοδος. Πρέπει να προβληματιστεί και, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, να εγκαταλείψει την κατευναστική του πολιτική και τις τετριμμένες παραδοχές του έναντι στη ισλαμική Τουρκία . Και μια καλή αρχή θα είναι, να αρχίσει με τους πάτρωνες της Άγκυρας στη Λευκωσία που είναι οι πρεσβευτές Αμερικής και Βρετανίας, των οποίων τα μηνύματα μας μεταφέρει ευλαβικά η προεδρική εφημερίδα Αλήθεια -ειδικά αυτά του εντιμότατου Ύπατου Αρμοστή. Ότι έπεται η καταστροφή αν δεν συμμορφωθούμε . Ο δε τελευταίος ας μην παραμυθιάζεται οτι δεν γνωρίζουμε τους λόγους που η Αρμοστεία του, ειδικά, έχει προνομιακή πρόσβαση στην εν λόγω εφημερίδα (όπως παλαιότερα είχε με τον Πολίτη για τους ίδιους λόγους) διότι ο κόσμος ήταν ανέκαθεν μικρός ακόμη και πριν την εποχή των Wiklieaks και του Σνόουντεν.
Ο κατευνασμός, υπό το νεφελώδες όραμα μιας “μελλοντικής” ειρήνης, δεν είναι παρά μια χίμαιρα. Αυτό ακριβώς ανακάλυψε και ο βρετανός πρωθυπουργός Chamberlain το 1938, όταν εγκατέλειψε την αδύναμη Τσεχοσλοβακία στην Χιτλερική βουλιμία για να εξασφαλίσει ειρήνη δήθεν, καθώς και αξιοπρέπεια αλλά εισέπραξε πόλεμο και προσωπική ατίμωση. Από τότε, έγινε το κατ’εξοχήν παράδειγμα ηγέτη προς αποφυγή. Δεν νομίζω ότι αυτή την κληρονομιά είναι που θέλει να αφήσει πίσω του ο Αναστασιάδης ως ηγέτης και ως άτομο. Την κυπριακή, δηλαδή, εκδοχή του Chamberlain και της ατιμωτικής του κληρονομιάς. Αλλά και να θέλει, δεν είναι στο χέρι του, διότι διακυβεύονται πολλά περισσότερα από τη δική του υστεροφημία.
Η Κύπρος διαθέτει ακαταμάχητα ηθικά και θεσμικά όπλα. Και θα πρέπει να τα χρησιμοποιεί ακατάπαυστα, χωρίς συμπλέγματα και χωρίς να απολογείται σε κανένα. Ειδικά πρέπει να χρησιμοποιεί το θεσμικό της οπλοστάσιο που προκύπτει από την κρατική της υπόσταση, με πιο ισχυρό αυτό της συμμετοχής της στη Ε.Ε. Και ας κτυπιούνται η Βρετανία του Κάμερον και η Σουηδία του Καρλ Μπίλντ, όπως κάνουν τις μέρες αυτές, επειδή η Λευκωσία δεν τους κάνει το χατήρι να πέσει μπρούμυτα για να περάσει από πάνω της η Μπουγιούκ Τουρκία, ώστε να θησαυρίζουν οι δικοί τους επιχειρηματίες -και στην περίπτωση του Μπίλντ ο ίδιος προσωπικά ως businessman-, στις τουρκικές αγορές.
