Με τη συνέχιση της πολιτικής της υποταγής, του εξευμενισμού,
της μη πρόκλησης κόστους και της φοβίας πρόκλησης κρίσης μέσα στην Ε.Ε.,
οδηγούμαστε σε ένα νέο Σχέδιο Ανάν, χειρότερο από το προηγούμενο
Το Κυπριακό είναι ένα μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα, στο οποίο εμπλέκονται άμεσα τρεις χώρες μέλη και ένα υπό ένταξη κράτος. Μια από τις χείριστες διαστάσεις του είναι πως ελάχιστοι Ευρωπαίοι, είτε αξιωματούχοι, είτε απλοί πολίτες, γνωρίζουν στοιχειωδώς περί τίνος πρόκειται. Έχουν κάποιες ασαφείς και ακαθόριστες πληροφορίες, πιστεύουν ότι το νησί ήταν ανέκαθεν τουρκικό στον Βορρά και ελληνικό στον Νότο, με κατά καιρούς μεθοριακές συγκρούσεις, ταυτίζουν τους «poor Turks» με τους Παλαιστινίους και οι προσεγγίσεις τους είναι συνήθως νόθες, ασύντακτες και ομιχλώδεις.
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι ζήτημα παράνομης εισβολής, κατοχής και παραβίασης κανόνων του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Η κατάσταση στην Κύπρο, μετά την πολεμική τουρκική επιχείρηση του 1974, συνιστά βιασμό του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού, του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος αρχών και αξιών μας, και της Δημοκρατίας.
Έκτοτε η κατοχή συνεχίζεται με αδιάλειπτες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή των πυλώνων επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ, όπως η ελευθερία διακίνησης ανθρώπων και κεφαλαίων, η στέρηση του δικαιώματος της ελεύθερης εγκατάστασης και του δικαιώματος περιουσίας, η άρνηση χορήγησης πληροφοριών για την τύχη αγνοουμένων ατόμων, το διεθνές έγκλημα του εποικισμού, η δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού, η αλλαγή των ονομάτων χωριών, πόλεων και περιοχών από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικών τόπων, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου ως Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, ως αισθητικής και περιβάλλοντος.
Η συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης απέναντι σε ευρωπαϊκό πληθυσμό, καθιστά το Κυπριακό πρόβλημα εξόχως ευρωπαϊκό, διότι η Τουρκία παραβιάζει όλες τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ, κατέχοντας όχι μόνο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Στη βάση αυτής της απλής και αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας, καθίσταται κατανοητό πως το Κυπριακό είναι πρόβλημα της Ευρώπης και ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, Έλληνες και μουσουλμάνοι Τούρκοι, Αρμένιοι και Μαρωνίτες, στερούνται των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων από τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας.
Η στόχευση
Στόχευση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αθήνας δεν είναι η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζωή, αλλά η μετάλλαξή της σε δύο συνιστώντα ομόσπονδα ισότιμα κράτη, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό. Προκειμένου να λειτουργήσει αυτό το σύστημα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα πρέπει να παραβιάζονται στο διηνεκές τα δικαιώματα των αυτοχθόνων Ελλήνων κατοίκων της νήσου, να γίνει αποδεκτός ο βίαιος ρατσιστικός διαχωρισμός του πληθυσμού με εθνοτικά, θρησκευτικά, φυλετικά και γλωσσικά κριτήρια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα η Κυπριακή Δημοκρατία να παύσει να υφίσταται, να διχοτομηθεί, να τεθεί υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας, με συνεπακόλουθο τη μη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της και της δημοκρατικής αρχής.
Πολλοί Ευρωπαίοι, ειδικά μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχοντας υιοθετήσει τις τουρκικές θέσεις, τις οποίες εντέχνως τους έχουν πλασάρει ντόπιοι ενδοτικοί, φοβικοί, ηττοπαθείς, αλλά και ξένοι μεταπράτες, αφού τις έχουν επενδύσει περίτεχνα με τον μανδύα του εκσυγχρονισμού, της ανεξιθρησκίας, της αντι-εθνοτικής φιλοσοφίας, παραμένουν φανατικά προσηλωμένοι σε λύσεις τύπου Ανάν. Ενός σχεδίου ρατσιστικού, το οποίο ποτέ δεν θα αποδέχονταν για τον εαυτό τους και τις χώρες τους, μιας λύσης απαρτχάιντ, ανάλογη της οποίας ο Μπαντίπα Νέλσον Μαντέλα απέρριψε μετά βδελυγμίας, όταν προτάθηκε από τους Λευκούς για την επίλυση του προβλήματος της Νοτίου Αφρικής.
Η έναρξη των συνομιλιών
Στην παρούσα φάση, η έναρξη των συνομιλιών προσκρούει στην αδυναμία συμφωνίας σε μια κοινή βάση, η οποία συν τω χρόνω ευτελίστηκε σε αδυναμία σύναψης κοινού ανακοινωθέντος. Η ΕΕ μας προσφέρει, παρόλ' αυτά, το νομικό πλαίσιο που θα πρέπει να αποτελεί τη βάση των συνομιλιών. Το νομικό αυτό πλαίσιο καθορίζεται από την ιδιότητα του κράτους μέλους της ΕΕ, και μας επιτρέπει να απαιτήσουμε η βάση των συνομιλιών να είναι αυτό που αποδέχεται η ΕΕ. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!
Δηλαδή, το Πρωτόκολλο 10, το οποίο προνοεί την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην ΕΕ, ολόκληρης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κράτους και τη δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που αξιώνει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα, ως προϋπόθεση για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και την τελική της ένταξη, είτε αυτή θα είναι πλήρης, είτε θα είναι με ειδικό καθεστώς. Αυτά τα διπλωματικά και νομικά εργαλεία, μαζί με το πάγωμα οκτώ τουρκικών ενταξιακών κεφαλαίων, που έγινε μονομερώς από την Κύπρο, επειδή η Άγκυρα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία, περιλαμβάνονται ετησίως στην έκθεση αξιολόγησης της τουρκικής ενταξιακής πορείας και μπορούν να αποτελέσουν και δόρυ και ασπίδα για την Κύπρο.
Για την ΕΕ η Τουρκία είναι ένας ισχυρός οικονομικός εταίρος και ο όγκος συναλλαγών με τη χώρα αυτή τεράστιος. Η Τουρκία φιλοδοξεί να καταστεί ο ενεργειακός ομφάλιος λώρος της ΕΕ και να την τροφοδοτεί με σφριγηλό ανθρώπινο δυναμικό, ενώ παράλληλα θα είναι μα καλή αγορά πολλών εκατομμυρίων και με τον ισχυρό στρατό θα συνιστά μιαν ανασχετική δύναμη από την επέλαση της Ανατολής. Βεβαίως, με την ισλαμική αυτοκρατορική πολιτική του Ερντογάν και τις διασυνδέσεις του με ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις τα δεδομένα αλλάζουν, αλλά δυστυχώς δύσκολα αλλάζει ρότα το δυσκίνητο ευρωπαϊκό καράβι.
Οι ενταξιακές φιλοδοξίες
Οι ενταξιακές φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι αχαλιναγώγητες, και δυστυχώς η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάς έχασαν το παιγνίδι της εκμετάλλευσης αυτών των φιλοδοξιών. Φρονώ ότι η επί θύραις Ελληνική Προεδρία θα ανοίξει κι άλλα ενταξιακά κεφάλαια. Αυτό θα είναι ολέθριο σφάλμα. Ο τουρκικός στόλος αλωνίζει τις θάλασσες της Κύπρου και στο Αιγαίο, το Μπαρμπαρός κάνει έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου, τα τουρκικά μαχητικά πετούν ανενόχλητα πάνω από τη Λευκωσία, η Τύμπου αναβαθμίζεται συνεχώς, η Τουρκία δεν εφαρμόζει το πρωτόκολλο 10 και δεν σέβεται την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, καθυβρίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ειδικά τους Έλληνες βουλευτές, χαρακτηρίζοντας επίσης την κυπριακή κυβέρνηση «Ρουμλάρ του Νότου».
Η αδράνεια Ελλάδος και Κύπρου στο άνοιγμα του κεφ. 22 και η αδράνεια στην υπογραφή του συμφώνου επανεισδοχής οδηγεί την Τουρκία σε θρασείς και θριαμβευτικές συμπεριφορές, αφού η Τουρκία ξεκαθαρίζει πως θα το εφαρμόζει με όλους πλην της «ρωμαίικης διοίκησης του Νότου». Η Άγκυρα δεν έχει κόστος στην ενταξιακή της πορεία και ειδικότερα δεν έχει υψηλό κόστος του άλυτου Κυπριακού. Γιατί να υποχωρεί;
Γιατί να είναι διαλλακτική; Τώρα και παρά την απαράδεκτη τουρκική στάση, η οποία εκδηλώθηκε με το «όχι» στην επανέναρξη των συνομιλιών από τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, στις 14 Δεκεμβρίου στα κατεχόμενα, η Ελλάδα τονίζει, διά του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, ότι επί της Προεδρίας της, που αρχίζει σε μερικές μέρες, θα βοηθήσει στην τουρκική ενταξιακή πορεία. Χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, το κάζους μπέλι υφίσταται! Η Κύπρος πορεύεται επί ξηρού ακμής, η πολιτική του καρότου συνεχίζεται για τον εξευμενισμό του θηρίου! Θα πρέπει, όμως, να θυμόμαστε πως το καρότο συνοδεύεται και από μαστίγιο. Κι εμείς διαθέτουμε μόνο ένα μαστίγιο. Τη δυνατότητά μας να μπλοκάρουμε τις ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας.
Η πολιτική της υποταγής
Εν εναντία περιπτώσει, με τη συνέχιση της πολιτικής της υποταγής, του εξευμενισμού, της μη πρόκλησης κόστους και της φοβίας πρόκλησης κρίσης μέσα στην ΕΕ, οδηγούμαστε σε ένα νέο Σχέδιο Ανάν, χειρότερο από το προηγούμενο. Η δική μας σιωπή και μη αντίδραση ερμηνεύεται από τους Ευρωπαίους Εταίρους ως σιωπηλή συγκατάνευση και απεκδύονται της ευθύνης, μη θέλοντας να εμφανίζονται βασιλικότεροι του Βασιλέως. Η ΔΔΟ θα οδηγήσει πολύ σύντομα σε «διαζύγιο», όπως χυδαϊστί περιγράφεται από τους Τούρκους ο εκτουρκισμός της Κύπρου, της πατρίδας μας, του χωριού μου, ενός πανάρχαιου ελληνικού τόπου.
Η ΔΔΟ προνοεί τον επανακαθορισμό της ΑΟΖ και ενώ μπορεί η Ελλάδα και η Κύπρος να μετατρέψουν την Ανατολική Μεσόγειο σε Ελληνική λίμνη, βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης, θα τη δουν να μετατρέπεται σε τουρκική! Η ώρα των αποφάσεων και της χάραξης στρατηγικής για τα δύο κράτη του Ελληνισμού επέστη. Είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε για την επιβίωση της Κύπρου και την υπεράσπιση του Αιγαίου. Αυτό επιτάσσει η πανάρχαια ιστορία του Ελληνισμού και το καθήκον του αγώνα για την ελευθερία.
ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Ευρωβουλευτής
Το Κυπριακό είναι ένα μείζον ευρωπαϊκό πρόβλημα, στο οποίο εμπλέκονται άμεσα τρεις χώρες μέλη και ένα υπό ένταξη κράτος. Μια από τις χείριστες διαστάσεις του είναι πως ελάχιστοι Ευρωπαίοι, είτε αξιωματούχοι, είτε απλοί πολίτες, γνωρίζουν στοιχειωδώς περί τίνος πρόκειται. Έχουν κάποιες ασαφείς και ακαθόριστες πληροφορίες, πιστεύουν ότι το νησί ήταν ανέκαθεν τουρκικό στον Βορρά και ελληνικό στον Νότο, με κατά καιρούς μεθοριακές συγκρούσεις, ταυτίζουν τους «poor Turks» με τους Παλαιστινίους και οι προσεγγίσεις τους είναι συνήθως νόθες, ασύντακτες και ομιχλώδεις.
Το πρόβλημα της Κύπρου είναι ζήτημα παράνομης εισβολής, κατοχής και παραβίασης κανόνων του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου. Η κατάσταση στην Κύπρο, μετά την πολεμική τουρκική επιχείρηση του 1974, συνιστά βιασμό του νομικού και πολιτικού μας πολιτισμού, του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος αρχών και αξιών μας, και της Δημοκρατίας.
Έκτοτε η κατοχή συνεχίζεται με αδιάλειπτες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή των πυλώνων επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ, όπως η ελευθερία διακίνησης ανθρώπων και κεφαλαίων, η στέρηση του δικαιώματος της ελεύθερης εγκατάστασης και του δικαιώματος περιουσίας, η άρνηση χορήγησης πληροφοριών για την τύχη αγνοουμένων ατόμων, το διεθνές έγκλημα του εποικισμού, η δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού, η αλλαγή των ονομάτων χωριών, πόλεων και περιοχών από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνικών τόπων, η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κύπρου ως Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, ως αισθητικής και περιβάλλοντος.
Η συμπεριφορά της κατοχικής δύναμης απέναντι σε ευρωπαϊκό πληθυσμό, καθιστά το Κυπριακό πρόβλημα εξόχως ευρωπαϊκό, διότι η Τουρκία παραβιάζει όλες τις θεμελιώδεις αρχές της ΕΕ, κατέχοντας όχι μόνο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της ΕΕ. Στη βάση αυτής της απλής και αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας, καθίσταται κατανοητό πως το Κυπριακό είναι πρόβλημα της Ευρώπης και ο κυπριακός λαός στο σύνολό του, Έλληνες και μουσουλμάνοι Τούρκοι, Αρμένιοι και Μαρωνίτες, στερούνται των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων από τη στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας.
Η στόχευση
Στόχευση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αθήνας δεν είναι η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στη ζωή, αλλά η μετάλλαξή της σε δύο συνιστώντα ομόσπονδα ισότιμα κράτη, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό. Προκειμένου να λειτουργήσει αυτό το σύστημα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, θα πρέπει να παραβιάζονται στο διηνεκές τα δικαιώματα των αυτοχθόνων Ελλήνων κατοίκων της νήσου, να γίνει αποδεκτός ο βίαιος ρατσιστικός διαχωρισμός του πληθυσμού με εθνοτικά, θρησκευτικά, φυλετικά και γλωσσικά κριτήρια. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα η Κυπριακή Δημοκρατία να παύσει να υφίσταται, να διχοτομηθεί, να τεθεί υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας, με συνεπακόλουθο τη μη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της και της δημοκρατικής αρχής.
Πολλοί Ευρωπαίοι, ειδικά μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχοντας υιοθετήσει τις τουρκικές θέσεις, τις οποίες εντέχνως τους έχουν πλασάρει ντόπιοι ενδοτικοί, φοβικοί, ηττοπαθείς, αλλά και ξένοι μεταπράτες, αφού τις έχουν επενδύσει περίτεχνα με τον μανδύα του εκσυγχρονισμού, της ανεξιθρησκίας, της αντι-εθνοτικής φιλοσοφίας, παραμένουν φανατικά προσηλωμένοι σε λύσεις τύπου Ανάν. Ενός σχεδίου ρατσιστικού, το οποίο ποτέ δεν θα αποδέχονταν για τον εαυτό τους και τις χώρες τους, μιας λύσης απαρτχάιντ, ανάλογη της οποίας ο Μπαντίπα Νέλσον Μαντέλα απέρριψε μετά βδελυγμίας, όταν προτάθηκε από τους Λευκούς για την επίλυση του προβλήματος της Νοτίου Αφρικής.
Η έναρξη των συνομιλιών
Στην παρούσα φάση, η έναρξη των συνομιλιών προσκρούει στην αδυναμία συμφωνίας σε μια κοινή βάση, η οποία συν τω χρόνω ευτελίστηκε σε αδυναμία σύναψης κοινού ανακοινωθέντος. Η ΕΕ μας προσφέρει, παρόλ' αυτά, το νομικό πλαίσιο που θα πρέπει να αποτελεί τη βάση των συνομιλιών. Το νομικό αυτό πλαίσιο καθορίζεται από την ιδιότητα του κράτους μέλους της ΕΕ, και μας επιτρέπει να απαιτήσουμε η βάση των συνομιλιών να είναι αυτό που αποδέχεται η ΕΕ. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο!
Δηλαδή, το Πρωτόκολλο 10, το οποίο προνοεί την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην ΕΕ, ολόκληρης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κράτους και τη δήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, που αξιώνει την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα, ως προϋπόθεση για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας και την τελική της ένταξη, είτε αυτή θα είναι πλήρης, είτε θα είναι με ειδικό καθεστώς. Αυτά τα διπλωματικά και νομικά εργαλεία, μαζί με το πάγωμα οκτώ τουρκικών ενταξιακών κεφαλαίων, που έγινε μονομερώς από την Κύπρο, επειδή η Άγκυρα δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της προς την Κυπριακή Δημοκρατία, περιλαμβάνονται ετησίως στην έκθεση αξιολόγησης της τουρκικής ενταξιακής πορείας και μπορούν να αποτελέσουν και δόρυ και ασπίδα για την Κύπρο.
Για την ΕΕ η Τουρκία είναι ένας ισχυρός οικονομικός εταίρος και ο όγκος συναλλαγών με τη χώρα αυτή τεράστιος. Η Τουρκία φιλοδοξεί να καταστεί ο ενεργειακός ομφάλιος λώρος της ΕΕ και να την τροφοδοτεί με σφριγηλό ανθρώπινο δυναμικό, ενώ παράλληλα θα είναι μα καλή αγορά πολλών εκατομμυρίων και με τον ισχυρό στρατό θα συνιστά μιαν ανασχετική δύναμη από την επέλαση της Ανατολής. Βεβαίως, με την ισλαμική αυτοκρατορική πολιτική του Ερντογάν και τις διασυνδέσεις του με ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις τα δεδομένα αλλάζουν, αλλά δυστυχώς δύσκολα αλλάζει ρότα το δυσκίνητο ευρωπαϊκό καράβι.
Οι ενταξιακές φιλοδοξίες
Οι ενταξιακές φιλοδοξίες της Τουρκίας είναι αχαλιναγώγητες, και δυστυχώς η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάς έχασαν το παιγνίδι της εκμετάλλευσης αυτών των φιλοδοξιών. Φρονώ ότι η επί θύραις Ελληνική Προεδρία θα ανοίξει κι άλλα ενταξιακά κεφάλαια. Αυτό θα είναι ολέθριο σφάλμα. Ο τουρκικός στόλος αλωνίζει τις θάλασσες της Κύπρου και στο Αιγαίο, το Μπαρμπαρός κάνει έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου, τα τουρκικά μαχητικά πετούν ανενόχλητα πάνω από τη Λευκωσία, η Τύμπου αναβαθμίζεται συνεχώς, η Τουρκία δεν εφαρμόζει το πρωτόκολλο 10 και δεν σέβεται την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου, καθυβρίζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ειδικά τους Έλληνες βουλευτές, χαρακτηρίζοντας επίσης την κυπριακή κυβέρνηση «Ρουμλάρ του Νότου».
Η αδράνεια Ελλάδος και Κύπρου στο άνοιγμα του κεφ. 22 και η αδράνεια στην υπογραφή του συμφώνου επανεισδοχής οδηγεί την Τουρκία σε θρασείς και θριαμβευτικές συμπεριφορές, αφού η Τουρκία ξεκαθαρίζει πως θα το εφαρμόζει με όλους πλην της «ρωμαίικης διοίκησης του Νότου». Η Άγκυρα δεν έχει κόστος στην ενταξιακή της πορεία και ειδικότερα δεν έχει υψηλό κόστος του άλυτου Κυπριακού. Γιατί να υποχωρεί;
Γιατί να είναι διαλλακτική; Τώρα και παρά την απαράδεκτη τουρκική στάση, η οποία εκδηλώθηκε με το «όχι» στην επανέναρξη των συνομιλιών από τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, στις 14 Δεκεμβρίου στα κατεχόμενα, η Ελλάδα τονίζει, διά του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, ότι επί της Προεδρίας της, που αρχίζει σε μερικές μέρες, θα βοηθήσει στην τουρκική ενταξιακή πορεία. Χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, το κάζους μπέλι υφίσταται! Η Κύπρος πορεύεται επί ξηρού ακμής, η πολιτική του καρότου συνεχίζεται για τον εξευμενισμό του θηρίου! Θα πρέπει, όμως, να θυμόμαστε πως το καρότο συνοδεύεται και από μαστίγιο. Κι εμείς διαθέτουμε μόνο ένα μαστίγιο. Τη δυνατότητά μας να μπλοκάρουμε τις ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας.
Η πολιτική της υποταγής
Εν εναντία περιπτώσει, με τη συνέχιση της πολιτικής της υποταγής, του εξευμενισμού, της μη πρόκλησης κόστους και της φοβίας πρόκλησης κρίσης μέσα στην ΕΕ, οδηγούμαστε σε ένα νέο Σχέδιο Ανάν, χειρότερο από το προηγούμενο. Η δική μας σιωπή και μη αντίδραση ερμηνεύεται από τους Ευρωπαίους Εταίρους ως σιωπηλή συγκατάνευση και απεκδύονται της ευθύνης, μη θέλοντας να εμφανίζονται βασιλικότεροι του Βασιλέως. Η ΔΔΟ θα οδηγήσει πολύ σύντομα σε «διαζύγιο», όπως χυδαϊστί περιγράφεται από τους Τούρκους ο εκτουρκισμός της Κύπρου, της πατρίδας μας, του χωριού μου, ενός πανάρχαιου ελληνικού τόπου.
Η ΔΔΟ προνοεί τον επανακαθορισμό της ΑΟΖ και ενώ μπορεί η Ελλάδα και η Κύπρος να μετατρέψουν την Ανατολική Μεσόγειο σε Ελληνική λίμνη, βάσει του Δικαίου της Θαλάσσης, θα τη δουν να μετατρέπεται σε τουρκική! Η ώρα των αποφάσεων και της χάραξης στρατηγικής για τα δύο κράτη του Ελληνισμού επέστη. Είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε για την επιβίωση της Κύπρου και την υπεράσπιση του Αιγαίου. Αυτό επιτάσσει η πανάρχαια ιστορία του Ελληνισμού και το καθήκον του αγώνα για την ελευθερία.
ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Ευρωβουλευτής
