Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Δύο πικρές αλήθειες για τον εν ληθάργω διατελούντα και σε πολλαπλή
κρίση διάγοντα Ελληνισμό. Πρώτον, οι Τούρκοι ουδέποτε παρέδωσαν με την
υπογραφή τους όσα άρπαξαν ή κατέκτησαν με το σπαθί τους. Δεύτερον, η
Τουρκία δεν εισέβαλε στην Κύπρο για να φύγει, επειδή έτσι την εκλιπαρεί ο
πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά για να μείνει και να την ελέγξει. Υπάρχει
και μία τρίτη, ωμή αλήθεια:
Οι ηγέτες του Ελληνισμού ακόμα να μελετήσουν σε βάθος και να κατανοήσουν σε έκταση τον Τούρκο εχθρό μας, την πολιτική στοχοθεσία του και τις επεκτατικές και κατακτητικές βλέψεις του. Και το χείριστο: Αυτή την ώρα που η Ελλάδα και η Κύπρος έπρεπε να είναι οι υγιέστερες, αξιόπιστες και πιο σεβαστές χώρες στην περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου, είναι οικονομικά, αμυντικά, αξιακά και άλλως πως, γονατισμένες και αποδυναμωμένες. Και πότε; Όταν η Τουρκία, παρά τις διακηρύξεις Ερντογάν - Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονές τους, έχουν πληθώρα κρίσεων μαζί τους. Κι όμως: Ενώ θα ανέμενε κανείς πως εξαιτίας μιας δυσχερούς εξωτερικής ή και εσωτερικής πολιτικής, η Τουρκία θα μαλάκωνε, περισσότερο αποθηριώνεται έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σήμερα είναι η αποφράδα ημέρα της ανακήρυξης του κατοχικού ψευδοκράτους. Συνιστά ένα τεράστιο βήμα της Τουρκίας στη μεθοδευμένη κατάκτηση της Κύπρου, που ξεκίνησε από τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1956, με τις γνωστές εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ. Η τουρκική προσπάθεια δεν σταμάτησε έκτοτε και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σχεδιασμό έναντι μιας κυπριακής πολιτικής ηγεσίας που φλυαρεί, πελαγοδρομεί, συνθηματολογεί και αδρανεί. Οι Τούρκοι έχουν μιαν… αρετή! Βροντοφωνάζουν στους Έλληνες τους επόμενους στόχους τους σε βάρος μας.
Στις 14/9/1963, στο γραφείο τού τότε Τ/κύπριου υπουργού Γεωργίας, Πλουμέρ, ανακαλύφθηκε έγγραφο συνταχθέν από τον Ραούφ Ντενκτάς, με το οποίο διευκρινιζόταν με πλήρη σαφήνεια πως: Αν ο Μακάριος προχωρούσε στην αναθεώρηση του Συντάγματος, παρά τις υποδείξεις όλων, πλην των Εγγλέζων, τότε οι Τούρκοι θα ανακήρυσσαν την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Από τότε ο σχεδιασμός τους!
Ποιος ηγέτης μας τους πίστεψε; Όλοι υποτίμησαν βάναυσα τους Τούρκους, τους παραγνώρισαν μέχρι που, στις 15/11/1983, άκουσαν εμβρόντητοι από τον Μπαϊράκ αυτό που τους έλεγε μήνες πριν ο Ντενκτάς: Την ανακήρυξη του κατοχικού ψευδοκράτους ως της ισχυρής κίνησης της Τουρκίας στη μεθοδευμένη επιχείρησή της για έλεγχο της νήσου, μετά την εισβολή.
Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους συνέτριψε τις δύο Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου που Μακάριος και Κυπριανού συμφώνησαν με τον υποτελή Ντενκτάς, το 1977 και το 1979 και ανέτρεψε τα δεδομένα του Κυπριακού. Λογικά, θα ανέμενε κανείς πως, μετά από εκείνη την τερατογένεση, η πολιτική ηγεσία θα αναλάμβανε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αμέσως την αντίδραση και τη μακράς πνοής αντίσταση του κυπριακού Ελληνισμού ώστε να ματαιώσει τα τουρκικά σχέδια ελέγχου της Κύπρου.
Σχεδόν τίποτε δεν έγινε, παρά μόνο σπασμωδικές ενέργειες. Σήμερα διαβάζουμε τις ίδιες κωμικές και ανέξοδες φλυαρίες καταδίκης του ψευδοκράτους, αλλά… Ο Ερντογάν ξανά μας διαμηνύει ότι δεν υπάρχει Κύπρος, ο Νταβούτογλου μας προειδοποιεί να μην αναμένουμε καμία τουρκική υποχώρηση και ο υποτελής Έρογλου κορδακίζεται για δύο κράτη.
Η μεγαλύτερη νίκη για έναν αξιοπρεπή λαό, που διατηρεί τον αυτοσεβασμό του και απαιτεί να τον σέβονται και μάχεται πραγματικά για την ελευθερία και τα δίκαιά του, είναι να διαμηνύσει στον εχθρό του ότι δεν πρόκειται να υποταγεί και ότι τα κατ’ εναντίον σχέδιά του, θα τα ματαιώσει. Τέτοιο μήνυμα, που να το εννοούν και να το υλοποιήσουν, δεν θα ακούσετε σήμερα από τους πάνσοφους πλην ασόφως φλυαρούντες ηγέτες μας. Οι ηγέτς
Δύο πικρές αλήθειες για τον εν ληθάργω διατελούντα και σε πολλαπλή
κρίση διάγοντα Ελληνισμό. Πρώτον, οι Τούρκοι ουδέποτε παρέδωσαν με την
υπογραφή τους όσα άρπαξαν ή κατέκτησαν με το σπαθί τους. Δεύτερον, η
Τουρκία δεν εισέβαλε στην Κύπρο για να φύγει, επειδή έτσι την εκλιπαρεί ο
πρόεδρος Αναστασιάδης, αλλά για να μείνει και να την ελέγξει. Υπάρχει
και μία τρίτη, ωμή αλήθεια:
Οι ηγέτες του Ελληνισμού ακόμα να μελετήσουν σε βάθος και να κατανοήσουν σε έκταση τον Τούρκο εχθρό μας, την πολιτική στοχοθεσία του και τις επεκτατικές και κατακτητικές βλέψεις του. Και το χείριστο: Αυτή την ώρα που η Ελλάδα και η Κύπρος έπρεπε να είναι οι υγιέστερες, αξιόπιστες και πιο σεβαστές χώρες στην περιοχή των Βαλκανίων και της Αν. Μεσογείου, είναι οικονομικά, αμυντικά, αξιακά και άλλως πως, γονατισμένες και αποδυναμωμένες. Και πότε; Όταν η Τουρκία, παρά τις διακηρύξεις Ερντογάν - Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονές τους, έχουν πληθώρα κρίσεων μαζί τους. Κι όμως: Ενώ θα ανέμενε κανείς πως εξαιτίας μιας δυσχερούς εξωτερικής ή και εσωτερικής πολιτικής, η Τουρκία θα μαλάκωνε, περισσότερο αποθηριώνεται έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.
Σήμερα είναι η αποφράδα ημέρα της ανακήρυξης του κατοχικού ψευδοκράτους. Συνιστά ένα τεράστιο βήμα της Τουρκίας στη μεθοδευμένη κατάκτηση της Κύπρου, που ξεκίνησε από τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1956, με τις γνωστές εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ. Η τουρκική προσπάθεια δεν σταμάτησε έκτοτε και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και σχεδιασμό έναντι μιας κυπριακής πολιτικής ηγεσίας που φλυαρεί, πελαγοδρομεί, συνθηματολογεί και αδρανεί. Οι Τούρκοι έχουν μιαν… αρετή! Βροντοφωνάζουν στους Έλληνες τους επόμενους στόχους τους σε βάρος μας.
Στις 14/9/1963, στο γραφείο τού τότε Τ/κύπριου υπουργού Γεωργίας, Πλουμέρ, ανακαλύφθηκε έγγραφο συνταχθέν από τον Ραούφ Ντενκτάς, με το οποίο διευκρινιζόταν με πλήρη σαφήνεια πως: Αν ο Μακάριος προχωρούσε στην αναθεώρηση του Συντάγματος, παρά τις υποδείξεις όλων, πλην των Εγγλέζων, τότε οι Τούρκοι θα ανακήρυσσαν την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»! Από τότε ο σχεδιασμός τους!
Ποιος ηγέτης μας τους πίστεψε; Όλοι υποτίμησαν βάναυσα τους Τούρκους, τους παραγνώρισαν μέχρι που, στις 15/11/1983, άκουσαν εμβρόντητοι από τον Μπαϊράκ αυτό που τους έλεγε μήνες πριν ο Ντενκτάς: Την ανακήρυξη του κατοχικού ψευδοκράτους ως της ισχυρής κίνησης της Τουρκίας στη μεθοδευμένη επιχείρησή της για έλεγχο της νήσου, μετά την εισβολή.
Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους συνέτριψε τις δύο Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου που Μακάριος και Κυπριανού συμφώνησαν με τον υποτελή Ντενκτάς, το 1977 και το 1979 και ανέτρεψε τα δεδομένα του Κυπριακού. Λογικά, θα ανέμενε κανείς πως, μετά από εκείνη την τερατογένεση, η πολιτική ηγεσία θα αναλάμβανε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει αμέσως την αντίδραση και τη μακράς πνοής αντίσταση του κυπριακού Ελληνισμού ώστε να ματαιώσει τα τουρκικά σχέδια ελέγχου της Κύπρου.
Σχεδόν τίποτε δεν έγινε, παρά μόνο σπασμωδικές ενέργειες. Σήμερα διαβάζουμε τις ίδιες κωμικές και ανέξοδες φλυαρίες καταδίκης του ψευδοκράτους, αλλά… Ο Ερντογάν ξανά μας διαμηνύει ότι δεν υπάρχει Κύπρος, ο Νταβούτογλου μας προειδοποιεί να μην αναμένουμε καμία τουρκική υποχώρηση και ο υποτελής Έρογλου κορδακίζεται για δύο κράτη.
Η μεγαλύτερη νίκη για έναν αξιοπρεπή λαό, που διατηρεί τον αυτοσεβασμό του και απαιτεί να τον σέβονται και μάχεται πραγματικά για την ελευθερία και τα δίκαιά του, είναι να διαμηνύσει στον εχθρό του ότι δεν πρόκειται να υποταγεί και ότι τα κατ’ εναντίον σχέδιά του, θα τα ματαιώσει. Τέτοιο μήνυμα, που να το εννοούν και να το υλοποιήσουν, δεν θα ακούσετε σήμερα από τους πάνσοφους πλην ασόφως φλυαρούντες ηγέτες μας. Οι ηγέτς
