Τα όσα σημαντικά παρατίθενται στο άρθρο σας (Το φονικό φορτίο και οι στόχοι της Τουρκίας)
μοιραία παράγουν τον κάτωθι συλλογισμό
Να ξαναδούμε λίγο λοιπόν το γενικό πλαίσιο των εξελίξεων. Η Ελλάδα μετά την εγκατάλειψη του δόγματος του Βενιζελισμού (Ισχυρό, αξιόπιστο κράτος το οποίο και θα λειτουργεί ως Εθνικό κέντρο συνδέοντας τα σημεία στα οποία ο Ελληνισμός διέθετε προϊστορική παρουσία ) ουσιαστικά εγκατέλειψε και την ιδιότητα της ως χώρα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ενδοτικές ελίτ μεθοδικά και συστηματικά προώθησαν την ιδέα της Ελληνοτουρκικής συνεργασίας στον χώρο του Αιγαίου , παράγωγο της ιδέας αυτής η συνεκμετάλλευση του και η εγκατάλειψη της όποιας σκέψης διατήρησης του Άξονα του Νησιωτικού συμπλέγματος Δωδεκανήσων-Κύπρου. Μια πολιτική που εξυπηρετούσε την πάγια τουρκική θέση, της παγίωσης των Τουρκικών διεκδικήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο.
Σήμερα όμως η Ελληνική διπλωματία χτίζε αργά αλλά σταθερά αυτό που έχει ονομαστεί ως «Νοτιοανατολική Συμμαχία» μια συμμαχία υπο τις ευλογίες των ΗΠΑ και η οποία περιλαμβάνει το Ισραήλ, το Λίβανο την Αίγυπτο την Κύπρο την Ελλάδα και την Ιταλία . Το γεγονός δε της προσέγγισης της Αιγύπτου απο την Ρωσία τείνει να διαμορφώσει έναν άξονα μεταξύ Αιγύπτου-Κύπρου και Αλαουίτικης Συρίας φιλικό πρός τα Ρωσικά συμφέροντα.
Οι εξελίξεις στην Συρία με την πρόσδεση του Δυτικού Κουρδιστάν στην Σφαίρα επιρροής του καθεστώτος Ασαντ διαμορφώνει έναν άξονα Αλαουτικής Συρίας-Δυτικού Κουρδιστάν-Ιράκ και Ιράν ο οποίος και δεν θα θέτει σε κίνδυνο τα Ισραηλινά συμφέροντα.Την ίδια ώρα υφίσταται σοβαρή προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ, παράγωγο της οποίας είναι βέβαιο οτι θα αποτελέσει η επίλυση του Παλαιστινιακού προβλήματος με την υιοθέτηση μοντέλου Δυτικής όχθης στην Λωρίδα της Γάζας.
Κατά συνέπεια η προσέγγιση των κεντρικών στρατηγικών σημείων σε Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή για πρώτη φορά δεν γίνεται μέσω της Τουρκίας .Ο Τουρκικός παράγοντας απουσιάζει απο κάθε σχεδιασμό.Αυτό και μόνο συνιστά σοβαρή απώλεια της γεωπολιτικής αξίας που διέθετε η Τουρκία κατά το παρελθόν
Οι όποιες λοιπόν αντιδράσεις της Τουρκίας είναι σπασμωδικές δείχνουν πανικό και αδυναμία. Η δε ναυτική ισχύς της -προαπαιτούμενο της διαμόρφωσης κλίματος φοβίας στην Ελληνική πλευρά προκειμένου να συρθεί στην εγκατάλειψη ζωτικού Ελληνικού χώρου- εξουδετερώνεται απο ένα ισχυρό πλέγμα συμφερόντων που αναπτύσσονται στις περιοχές τουρκικού ενδιαφέροντος.
Οι εξελίξεις θα γίνουν ακόμα πιο εφιαλτικές για την Τουρκία μετά τις αυτοδιοικητικής εκλογές όταν προκύψει λόγω της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης σύζευξη Βόρειου και Δυτικού Κουρδιστάν.Εκεί και η Αμερικανική διπλωματία θα αναγκαστεί να θέσει σε δεύτερη μοίρα την πρωτοκαθεδρία του Νοτίου Κουρδιστάν του καθεστώτος Μασούντ Μπαρζανί.
Είναι πολύ αργά για την Τουρκία , η επιβράβευση του δόγματος πως όταν η Αλαζονεία καθίσταται Υβρι η Νέμεσις επακολουθεί νομοτελειακά
μοιραία παράγουν τον κάτωθι συλλογισμό
Να ξαναδούμε λίγο λοιπόν το γενικό πλαίσιο των εξελίξεων. Η Ελλάδα μετά την εγκατάλειψη του δόγματος του Βενιζελισμού (Ισχυρό, αξιόπιστο κράτος το οποίο και θα λειτουργεί ως Εθνικό κέντρο συνδέοντας τα σημεία στα οποία ο Ελληνισμός διέθετε προϊστορική παρουσία ) ουσιαστικά εγκατέλειψε και την ιδιότητα της ως χώρα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ενδοτικές ελίτ μεθοδικά και συστηματικά προώθησαν την ιδέα της Ελληνοτουρκικής συνεργασίας στον χώρο του Αιγαίου , παράγωγο της ιδέας αυτής η συνεκμετάλλευση του και η εγκατάλειψη της όποιας σκέψης διατήρησης του Άξονα του Νησιωτικού συμπλέγματος Δωδεκανήσων-Κύπρου. Μια πολιτική που εξυπηρετούσε την πάγια τουρκική θέση, της παγίωσης των Τουρκικών διεκδικήσεων σε Αιγαίο και Κύπρο.
Σήμερα όμως η Ελληνική διπλωματία χτίζε αργά αλλά σταθερά αυτό που έχει ονομαστεί ως «Νοτιοανατολική Συμμαχία» μια συμμαχία υπο τις ευλογίες των ΗΠΑ και η οποία περιλαμβάνει το Ισραήλ, το Λίβανο την Αίγυπτο την Κύπρο την Ελλάδα και την Ιταλία . Το γεγονός δε της προσέγγισης της Αιγύπτου απο την Ρωσία τείνει να διαμορφώσει έναν άξονα μεταξύ Αιγύπτου-Κύπρου και Αλαουίτικης Συρίας φιλικό πρός τα Ρωσικά συμφέροντα.
Οι εξελίξεις στην Συρία με την πρόσδεση του Δυτικού Κουρδιστάν στην Σφαίρα επιρροής του καθεστώτος Ασαντ διαμορφώνει έναν άξονα Αλαουτικής Συρίας-Δυτικού Κουρδιστάν-Ιράκ και Ιράν ο οποίος και δεν θα θέτει σε κίνδυνο τα Ισραηλινά συμφέροντα.Την ίδια ώρα υφίσταται σοβαρή προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ, παράγωγο της οποίας είναι βέβαιο οτι θα αποτελέσει η επίλυση του Παλαιστινιακού προβλήματος με την υιοθέτηση μοντέλου Δυτικής όχθης στην Λωρίδα της Γάζας.
Κατά συνέπεια η προσέγγιση των κεντρικών στρατηγικών σημείων σε Νοτιοανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή για πρώτη φορά δεν γίνεται μέσω της Τουρκίας .Ο Τουρκικός παράγοντας απουσιάζει απο κάθε σχεδιασμό.Αυτό και μόνο συνιστά σοβαρή απώλεια της γεωπολιτικής αξίας που διέθετε η Τουρκία κατά το παρελθόν
Οι όποιες λοιπόν αντιδράσεις της Τουρκίας είναι σπασμωδικές δείχνουν πανικό και αδυναμία. Η δε ναυτική ισχύς της -προαπαιτούμενο της διαμόρφωσης κλίματος φοβίας στην Ελληνική πλευρά προκειμένου να συρθεί στην εγκατάλειψη ζωτικού Ελληνικού χώρου- εξουδετερώνεται απο ένα ισχυρό πλέγμα συμφερόντων που αναπτύσσονται στις περιοχές τουρκικού ενδιαφέροντος.
Οι εξελίξεις θα γίνουν ακόμα πιο εφιαλτικές για την Τουρκία μετά τις αυτοδιοικητικής εκλογές όταν προκύψει λόγω της αυτοδιοικητικής μεταρρύθμισης σύζευξη Βόρειου και Δυτικού Κουρδιστάν.Εκεί και η Αμερικανική διπλωματία θα αναγκαστεί να θέσει σε δεύτερη μοίρα την πρωτοκαθεδρία του Νοτίου Κουρδιστάν του καθεστώτος Μασούντ Μπαρζανί.
Είναι πολύ αργά για την Τουρκία , η επιβράβευση του δόγματος πως όταν η Αλαζονεία καθίσταται Υβρι η Νέμεσις επακολουθεί νομοτελειακά