Έβαλαν τη σκληρή σφραγίδα τους στην πολιτική μας ιστορία ακόμα και τα
τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα. Ειδικά δύο τραγούδια: Το «Σε
περίμενα να ‘ρθεις και δεν ήρθες, δεν κατάλαβες ότι σ’ αγαπώ» και το
«Μην με φωνάζεις τόσο από καρδιάς, μια βραδιά μπορεί να ‘ρθω ξαφνικά».
Μπορεί να προσθέσω και ένα τρίτο εγώ: Το «Ποια στη σειρά άνοιξη είναι
αυτή». Το πρώτο τραγούδι παιζόταν από την ελληνική πλευρά για τους
Τούρκους πριν έρθει ο στρατός. Το δεύτερο τραγούδι παιζόταν από την
τουρκική πλευρά για τους Έλληνες μετά που ήρθε ο στρατός. Το τρίτο
τραγούδι, το οποίο πρόσθεσα εγώ, είναι ένα τραγούδι για τις
διαπραγματεύσεις. Πόσες φορές πέρασε η άνοιξη μέχρι σήμερα δεν μέτρησα.
Αλλά, όποτε στηθεί τέτοια σκηνή, αυτό μου έρχεται να πω. Ποια στη σειρά
άνοιξη είναι…Το χώμα μυρίζει βροχή. Τα αποδημητικά πουλιά φεύγουν. Αποθύμησα τα σύννεφα. Ελάτε σύννεφα, ελάτε. Μήπως είναι κοντά οι μέρες που όλοι μαζί θα πούμε παντού, σε όλα εκτός από το μάγουλο της αγαπημένης; Αυτό να μου πείτε. Ποια στη σειρά άνοιξη είναι αυτή. Στείλτε έναν χαιρετισμό από καρδιάς από τα Ιμαλάια, έναν χαιρετισμό από τον Καύκασο, ένα χαιρετισμό από το Κιλιμάντζαρο. Και σε απάντηση σε αυτό εγώ θα στείλω γιασεμί στα καράβια που πλέουν στον Δούναβη. Στην Τάνια που τραγουδάει στον Βόλγα. Στον ποιητή που γράφει ποιήματα στο Σηκουάνα. Και στους νεαρούς που κάνουν λειτουργία στον Γάγγη. Να βραχούμε. Να μας πουν ότι «δεν φοβάται ο βρεγμένος».
Πέρασε η μόδα των άλλων τραγουδιών φίλε μου. Αλλά ας σταθούμε λίγο σε αυτό το τελευταίο τραγούδι. Ποια στη σειρά άνοιξη είναι. Που ούτε το γιασεμί μυρίζει ούτε το γαρύφαλλο. Λείπουν τα φύλλα οξιάς και λεύκας. Ακόμα είναι μικρά δενδρύλλια τα πεύκα που φυτέψαμε στις βουνοκορφές. Ξεράθηκαν τα λεμόνια στα κλαδιά. Οι ελιές έχουν καεί και έγιναν στάχτη προ πολλού. Ιδού, αυτός είναι ο πραγματικός λόγος. Μη δίνεις σημασία σε αυτούς τους ανέμους που λένε νανουρίσματα αντί για τραγούδια. Άνεμοι είναι αυτοί; Ψεύτικοι άνεμοι είναι. Ψεύτικο τραπέζι. Ψεύτικος θώκος. Ψεύτικος μεσολαβητής. Αρχίζει το έργο; Ας αρχίσει. Εσύ που παρακολούθησες τουλάχιστον τρεις φορές τον «Νονό» Μάρλον Μπράντο, είσαι έτοιμος τώρα να δεις για πεντακοσιοστή φορά αυτή την κακή παραγωγή; Κοίτα. Σου το λέω. Να μην πεις ύστερα ότι δεν σου του είπα. Μην διαβάσεις απολύτως τίποτα που θα γραφτεί στο εξής πάνω σε αυτό το θέμα. Ούτε είδηση ούτε σχόλιο. Αν πέσεις πάνω του στην τηλεόραση να αλλάζεις κανάλι. Αν θες μάλιστα να παρακολουθείς συνταγές φαγητών. Τον κόσμο της μόδας. Τις καλλονές που περπατούν όλη μέρα στην πασαρέλα. Μην χάσεις τους αγώνες της Μπαρτσελόνα. Ψάξε τον Μέσι μέσα στο γήπεδο.
Μην ψάχνεις τον Μέσι σε αυτό το τραπέζι. Αν τον ψάχνεις, μην με ρωτάς εμένα γιατί απουσιάζει απ’ εκεί. Κλείσε τις αντένες σου. Μην χαλάς τα νεύρα σου. Από δω και μπρος λέω να ξεχάσεις την Κύπρο και να σκεφτείς τις πόλεις της άμπωτης και της παλίρροιας στις παραλίες του ωκεανού. Διάβασε τις αναμνήσεις των παιδιών που σώθηκαν ως εκ θαύματος από το τσουνάμι στην Ταϊλάνδη.
Να σκεφτείς πότε θα αρχίσουν να διεξάγονται ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ της Γης και του Άρη. Προσπάθησε να καταλάβεις τους ανθρώπους από το Θιβέτ. Ψάξε γιατί ο Βαν Γκονγκ μπόρεσε να πουλήσει έναν και μοναδικό πίνακα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Γράψε μια διατριβή για εκείνους των οποίων η αξία έγινε κατανοητή μετά τον θάνατό τους. Αν θες σκέψου τους Εσκιμώους, τους Αβοριγίνες και τους Ερυθρόδερμους. Κάνε ό,τι θες. Αλλά ξέχασε την Κύπρο. Βγάλε την από το μυαλό σου. Ξάπλωσε να κοιμηθείς ύπνο βαθύ. Και άνοιξε τα μάτια σου μόνο όταν εκείνοι σηκωθούν από το τραπέζι. Να ζεις υγιεινά. Μην χαλάσεις το στομάχι σου με παλιοπράματα. Μην χαλάσεις τα νεύρα σου. Ας λέει και ας γράφει ο καθένας ό,τι θέλει. Μην δίνεις σημασία. Αν σε ρωτήσει κανείς, του λες «ε, πηγαινοερχόμαστε στο Λονδίνο αδελφέ!»
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=246367&-V=stiles
