Είναι βέβαιο ότι ο Ρουχανί θα έχει πρόβλημα με τη σκληροπυρηνική πτέρυγα της υπό τον Χαμενεΐ θρησκευτικής ηγεσίας. Χωρίς το εμπάργκο και το σύνολο των οικονομικών κυρώσεων, χωρίς τον φόβο μίας επίθεσης από τον «Μεγάλο Σατανά», τις ΗΠΑ, είναι βέβαιο ότι θα αποδυναμωθεί η δυναμική της εθνικής πατριωτικής συσπείρωσης στο Ιράν και θα ενισχυθεί η πίεση της κοινωνίας για εκδημοκρατισμό;
Το πρόβλημα των Αγιατολάχ δεν είναι το περιεχόμενο ενός συμβιβασμού για το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας, καθώς και το πλαίσιο μίας συνολικής διμερούς προσέγγισης-εξομάλυνσης, αλλά αν η Ισλαμική Δημοκρατία μπορεί να επιβιώσει χωρίς ανοιχτό μέτωπο αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ έστω και σε ρητορικό-επικοινωνιακό επίπεδο.
Πρόβλημα, όμως, κυρίως στο Κογκρέσο θα έχει ο Ομπάμα, καθώς η θετική του ανταπόκριση στα ανοίγματα της Τεχεράνης συμπίπτει με τη ματαίωση της πυραυλικής επίθεσης κατά της Συρίας και μπορεί να παρερμηνευτεί ως ομολογία φθίνουσας ηγεμονικής παρεμβατικής βούλησης και δυνατότητας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ενας άλλος παράγοντας περιπλοκής είναι η κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ που θα προσπαθήσει να περιορίσει στο μέγιστο δυνατό την επιρροή του Ιράν στη Συρία και στον Λίβανο, σε μία στιγμή που η Τεχεράνη έχει διαμηνύσει στην Ουάσιγκτον ότι προσφέρεται να βοηθήσει επηρεάζοντας ή και πιέζοντας τη Δαμασκό.Σε κάθε περίπτωση είναι βέβαιο ότι το σκηνικό της ιστορικής προσέγγισης ΗΠΑ - Ιράν έχει στηθεί και δεν μένει παρά να δούμε πότε θα σηκωθεί η αυλαία.
kapopoulos@pegasus.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
