Ο,τι ισχύει για τη Βουλγαρία ισχύει και για τη Ρουμανία, που προσχώρησε ταυτόχρονα στην ΕΕ, και από ό,τι φαίνεται θα ισχύσει και για τη νεοεισελθούσα Κροατία.
Σε αντίθεση με τις χώρες του Νότου στη δεκαετία του '80, που έτυχαν οικονομικής και πολιτικής στήριξης από την τότε ΕΟΚ και θωράκισαν τα νεαρά δημοκρατικά καθεστώτα, σήμερα η ένταξη για τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι κατά κύριο λόγο οδυνηρές αποφάσεις και μέτρα προσαρμογής που βαπτίζονται μεταρρυθμίσεις.
Από τη σκληρή αυτή πραγματικότητα δεν ξεφεύγει και η πλουσιότερη πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, η Σλοβενία, που θεωρείται ως η επόμενη χώρα της Ευρωζώνης που θα χρειασθεί διάσωση.
Αν αυτή είναι η σκληρή ευρωπαϊκή πραγματικότητα για τις εντός ΕΕ χώρες, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι προσδοκίες για τις εκτός ?Σερβία, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη και Κόσοβο? είναι από ελάχιστες έως μηδενικές, με μόνη ενδιαφέρουσα πτυχή πλέον την περιφερειακή ισοτιμία με την πλήρη ένταξη στην ΕΕ όλων.
Η εσωστρέφεια και η περιχαράκωση της Ευρωζώνης και της ΕΕ σε μια άκαμπτη δημοσιονομική λιτότητα συρρικνώνουν την ευρωπαϊκή σταθεροποιητική συμβολή στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και μας προειδοποιούν για το εύκολο μέλλον των πολιτικών δυνάμεων στις χώρες της περιοχής που συγκρούσθηκαν με τον εθνικισμό και επένδυσαν στην ευρωπαϊκή προοπτική.
Εξι χρόνια μετά, χωρίς την αναγκαία κοινοτική στήριξη, οι πολίτες στη Σόφια, στο Βουκουρέστι και αλλού ανακαλύπτουν όχι την πλήρη αλλά την εικονική ένταξη στην ΕΕ.
kapopoulos@pegasus.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
