Την ώρα που ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ ενημερώνει το
Κογκρέσο για τις εναλλακτικές επιλογές παρέμβασης στη Συρία, η
Ουάσιγκτον πρέπει να διαχειρισθεί μια σειρά από ανοικτά μέτωπα στην
περιοχή:Η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ -
Παλαιστινιακής Αρχής την οποία εξήγγειλε ο υπουργός Εξωτερικών Κέρι στην
πρόσφατη περιοδεία του στην περιοχή.Η αποτροπή κλιμάκωσης της έντασης στην Αίγυπτο και μετατροπής της σε μετωπική εμφύλια αντιπαράθεση.Η πολιτική απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης με τις ισορροπίες ανάμεσα στον νεοκλεγέντα μετριοπαθή πρόεδρο Χορανί και τη θρησκευτική ηγεσία να είναι ρευστές.
Η εξέλιξη των διμερών σχέσεων με την Αγκυρα στη σκιά της πρόσφατης αναταραχής στη χώρα αλλά και των εξελίξεων στην Αίγυπτο.
Με δυο λόγια την ώρα που καταγράφεται ως φθίνουσα η αμερικανική βούληση και η δυνατότητα στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, η Ουάσιγκτον διαπιστώνει τον κίνδυνο η παρέμβασή της σε ένα μέτωπο, σε μια εστία κρίσης να έχει αλυσιδωτές ανεξέλεγκτες αντιδράσεις σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα.
Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η Συρία:Ως προς την επίλυση του Μεσανατολικού δεν υπάρχει πιο υπεύθυνος και φερέγγυος συνομιλητής από το καθεστώς Ασαντ παρά τη στενή του συμμαχία με το Ιράν.Επικράτηση έστω και μετριοπαθών ισλαμιστών στη Συρία θα αναπτερώσει το ηθικό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο, αλλά και της Χαμάς στη Γάζα.
Εκδίωξη του Ιράν από τη Συρία και το Λίβανο θα έχει άμεση επίπτωση στη στάση της Τεχεράνης για τα πυρηνικά, με τη θρησκευτική ηγεσία να επιβάλει περαιτέρω σκλήρυνση και περιχαράκωση.
Ακόμη χειρότερο, η μείωση της περιφερειακής εμβέλειας της Τεχεράνης θα ενισχύσει τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα στην προώθηση ακραίων ισλαμιστικών οργανώσεων στη Συρία και αλλού.
Η πιο συμφέρουσα για τις ΗΠΑ λύση, ένας παρατεταμένος πόλεμος φθοράς στη Συρία, όπου θα εξισορροπούνται και θα εξουδετερώνονται όλες οι περιφερειακές ηγεμονικές φιλοδοξίες είναι μεν μια ρεαλιστική προσέγγιση, αλλά δεν μπορεί να υιοθετηθεί ως επίσημη ρητορική: Ολες οι πλευρές θα χρησιμοποιούν τη φρίκη του πολέμου και το μαρτύριο των αμάχων ή ακόμη και την παρουσία της Χεζμπολάχ και της Αλ Κάιντα για να πιέσουν τις ΗΠΑ, για μια στάση πιο ευνοϊκή για τα συμφέροντά τους.
Επιπλέον εμπλοκή στη Συρία μπορεί να είναι μοιραία για την επιβίωση του Ιράκ, έστω ως προσχηματικά ενιαίου κράτους, ενώ η παρουσία της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν στη χώρα να καθυστερήσει και να βραχυκυκλώσει την προγραμματισμένη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν στα τέλη του 2014.Το μεγάλο πρόβλημα για τις ΗΠΑ είναι ότι με την ακύρωση του ρόλου της Τουρκίας αλλά και της Αιγύπτου στις περιφερειακές ισορροπίες η μόνη δύναμη που εξακολουθεί να έχει περιφερειακές φιλοδοξίες είναι το Ιράν.
Η καρδιά του προβλήματος είναι ότι οι ΗΠΑ έχασαν την εμπιστοσύνη τους στο Πολιτικό Ισλάμ του Ερντογάν και του Μόρσι στον Σουνιτικό Κόσμο, ενώ διστάζουν να επενδύσουν στην ενίσχυση των μετριοπαθών Σιιτών στο Ιράν.Ποιο είναι αλήθεια το χειρότερο για την Ουάσιγκτον σενάριο εξελίξεων στην Συρία; Επικράτηση του Ασαντ και επιβεβαίωση της παρουσίας και επιρροής του Ιράν στη χώρα και στο γειτονικό Λίβανο ή επικράτηση ακραίων σουνιτών ισλαμιστών στην καρδιά της Μέσης Ανατολής;
Περιφερειακό ντόμινο
Με δυο λόγια, την ώρα που καταγράφεται ως φθίνουσα η αμερικανική βούληση και δυνατότητα στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, η Ουάσιγκτον διαπιστώνει τον κίνδυνο η παρέμβασή της σε ένα μέτωπο, σε μια εστία κρίσης να έχει αλυσιδωτές ανεξέλεγκτες αντιδράσεις σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα.-
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
