Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
- ΨΗΦΙΣΜΑ καταδικάζει την πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης Ερντογάν κατά των διαμαρτυρομένων διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ και αλλού.
- Οι εναλλακτικές επιλογές για τα κεφάλαια 23-24 και το νορβηγικό μοντέλο
- Πώς ο Ερντογάν θα συμβιβαστεί στο Κυπριακό, όταν αρνείται να δεχθεί συμβιβασμούς στην Τουρκία για περισσότερη δημοκρατία
- Πώς με τη δημοκρατία των φαξ μπορούν να γίνουν αλλαγές χωρίς άνοιγμα κεφαλαίων
Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που βολεύει μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή σύνδρομα. Ή που ψάχνει για εξιλαστήρια θύματα. Η πραγματικότητα, κυρίως στην πολιτική, καθορίζεται από τα γεγονότα και ειδικότερα ερμηνεύεται από και στηρίζεται στη σύγκλιση ή απόκλιση συμφερόντων. Πού είναι λοιπόν η αλήθεια και πού το ψέμα σχετικά με τη γερμανική δεξιά της Άγκελα Μέρκελ, το «Δ΄ Ράιχ» όπως χαρακτηρίζεται από πολλούς, σε σχέση με το Κυπριακό. Είναι εχθρικό, φιλικό, ή ουδέτερο;
your
Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι το «Δ' Ράιχ» επί μακρόν μας στηρίζει στο Κυπριακό και σε άλλα ζητήματα. Στη δε παρούσα φάση εκφράζει θέσεις, που συναντούν τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας στα ζητήματα των σχέσεών μας με την Τουρκία. Από το Κυπριακό, με τη στενή έννοια του όρου, ώς τη διευρυμένη έννοια του όρου, που καλύπτει το πλέγμα των σχέσεων Κύπρου - ΕΕ - Τουρκίας. Η αλήθεια είναι ότι το «Δ' Ράιχ» των Γερμανών στην Ευρωβουλή και αλλού, ειδικώς τη βδομάδα που μας πέρασε, αλλά και προηγουμένως βάζει την Τουρκία και τον Ερντογάν στη θέση τους, την ίδια στιγμή κατά την οποία κυρίως Σοσιαλιστές και Πράσινοι, μαζί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνουν πλάτες στην Τουρκία.
Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής:
1. Από της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, όταν γίνεται συζήτηση εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το Κυπριακό, η δεξιά, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), είναι εκείνο που παρέχει στήριξη και δη οι Γερμανοί ευρωβουλευτές, χωρίς να υποβαθμίζονται οι όποιοι άλλοι φίλοι της Κύπρου, όπως συμβαίνει με τον παραδοσιακό χώρο της αριστεράς. Είναι από το ΕΛΚ που ανέμενε στήριξη όχι μόνο η Κυβέρνηση Παπαδόπουλου, αλλά και του Χριστόφια, όταν γίνονταν ψηφοφορίες επί των εκθέσεων για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
Μάλιστα, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις διατυπώνονται θέσεις που είναι πιο προχωρημένες από εκείνες του Εθνικού Συμβουλίου, αφού αφήνουν εκτός των ψηφισμάτων τη ρητή αναφορά στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Αντ' αυτής γίνεται λόγος σε λύση στη γραμμή των αρχών και των αξιών της ΕΕ. Και αν αλλοιώνονται θέσεις, αυτό οφείλεται στο φιλοτουρκικό μπλοκ των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, καθώς και άλλων. Χωρίς αυτό να σημαίνει μομφή προς την ΕΔΕΚ, που δίδει τη δική της σκληρή μάχη για τη βελτίωση της κατάστασης. Συνεπώς, η δεξιά τοιυ ΕΛΚ και ειδικώς οι Γερμανοί, που συνιστούν τα πολιτικά πάντζερ του συστήματος, παρέχουν στην Κύπρο τη μεγαλύτερη στήριξη, καθότι εκτός των άλλων αποτελούν τη μεγαλύτερη πολιτική ομάδα.
2. Ακόμη και στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης που κτυπά την Κύπρο, καμιά αμφιβολία δεν υπάρχει ότι οι Γερμανοί κυρίως, καθώς και άλλοι εταίροι ήταν σκληροί με την Κύπρο. Όμως, η οικονομική κρίση ήταν αποτέλεσμα κυρίως της δική μας ανικανότητας και των δικών μας χρόνιων δομικών προβλημάτων, της απαράδεκτης δράσης των «golden boys» και του διεφθαρμένου κομματικού και οικονομικού συστήματος.
Στην παρούσα φάση τα αιτήματα της Κύπρου για την αλλαγή των ποσοστών της συγχρηματοδότησης στα διαρθρωτικά ταμεία από 50% σε 85% και 90%, καθώς και η αύξηση του ποσού που θα εισπράξουμε κατά τη νέα επταετία 2014-21 στα 960 εκατομμύρια ευρώ στηρίζεται, κυρίως, από τον Γερμανό ευρωβουλευτή του ΕΛΚ και του… «Δ΄ Ράιχ» Ράιμε Μπόικερ, ο οποίος είναι ο κύριος διαπραγματευτής του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με το Συμβούλιο, στη διαδικασία του πλαισίου της συναπόφασης.
Η ίδια θετική στάση τηρήθηκε από τον κ. Μπόικε και την προηγούμενη επταετία, όταν διαπιστώθηκε πως επί ενταξιακής διαπραγμάτευσης ο επικεφαλής της κυπριακής ομάδας Γ. Βασιλείου ήταν ιδιαιτέρως χουβαρντάς με τους δείκτες της οικονομίας μας, με αποτέλεσμα να χάσουμε ουκ ολίγα εκατομμύρια. Διότι, λόγω του φουσκωμένου και πλασματικού προς τα πάνω ΑΕΠ μας -πέραν του 75% του μέσου όρου του ΑΕΠ της ΕΕ- χάσαμε την ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε πολύ περισσότερα προγράμματα από εκείνα στα οποία συμμετείχαμε.
3. Την περασμένη βδομάδα, εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πραγματοποιήθηκε συζήτηση για την κατάσταση στην Τουρκία. Και συνέβη ό,τι προφανώς συμβαίνει αυτές τις μέρες παντού. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του Τούρκου Πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν καταδικάζουν πλέον την αλαζονεία και τον αυταρχισμό του! Χαρακτηριστικά τα οποία όμως αυτοί τροφοδότησαν, με τους επαίνους και την ανοχή τους.
Και αυτή δεν ήταν η δεξιά του ΕΛΚ ή του «Δ' Ράιχ», αλλά των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, των Φιλελευθέρων και των Βρετανών. Το ερώτημα που τίθεται ευθύς αμέσως σχετίζεται και με το Κυπριακό: Όταν ο Ερντογάν δεν μπορεί να επιλύσει τα δικά του εσωτερικά προβλήματα με τους Τούρκους πολίτες, διότι αρνείται τον διάλογο και εφαρμόζει μονόλογο, πώς θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αυτός ο αυταρχικός πολιτικός, όπως τον χαρακτηρίζουν οι άλλοτε υμνητές του, θα είναι δυνατό να βρει λύση συμβιβασμού στο Κυπριακό;
Η λέξη συμβιβασμός μεταφράζεται από τον Ερντογάν και την εκάστοτε τουρκική κυβέρνηση σε υποταγή! Και από αυτήν την υποταγή δεν κινδυνεύει απλώς η Κύπρος, αλλά και η ίδια η Ευρώπη. Αυτό δεν το λένε ακραίοι εθνικιστές, αλλά πολιτικοί που τυγχάνουν σεβασμού στην Ευρώπη, όπως ο πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και νυν ευρωβουλευτής της δεξιάς του ΕΛΚ και του κατά τα άλλα «Δ' Ράιχ» Χανς Πέτεριγκ, ο οποίος από το 2004 είχε πει δημοσίως ότι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα σημάνει τον θάνατο της Ευρώπης!
Τα τουρκικά διλήμματα
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, λοιπόν, δεν είναι εάν η θέση Πέτεριγκ ή και άλλων, ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα είναι καταστροφική για την Ευρώπη, είναι ακραία, αλλά εάν είναι βάσιμη. Με τον Ερντογάν στο πηδάλιο και χωρίς εκδημοκρατισμό, και με την ισλαμικοποίηση της κοινωνίας, ο Πέτεριγκ και ο κάθε Πέτεριγκ θα δικαιωθούν. Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση που φύγει ο Ερντογάν και έρθουν οι Κεμαλιστές.
Συνεπώς, το πρόβλημα είναι εάν οι Τούρκοι πολίτες θέλουν και αν μπορούν να αλλάξουν πρώτα αυτοί τη χώρα τους. Διότι, ακόμη και αν θέλει η ΕΕ να αλλάξει η Τουρκία, η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει εάν δεν το θελήσει η ίδια και ειδικά οι πολίτες της. Και καταγράφονται τα επιχειρήματα αυτά σε απάντηση του ισχυρισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δη του Επιτρόπου Αρμόδιου για Θέματα Διεύρυνσης Στέφαν Φούλε, ότι για να βοηθηθεί η Τουρκία στην παρούσα φάση -εν μέσω δηλαδή εξεγέρσεων- θα πρέπει να της προσφέρει η ΕΕ νέα δώρα, όπως είναι τα κεφάλαια 23 και 24 για τη δικαιοσύνη και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Όπως μάλιστα είπε την περασμένη Πέμπτη ενώπιον της Μεικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Τουρκίας - ΕΕ ο Ζαν Κριστόφ Φιλορί, ο οποίος μιλούσε εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το άνοιγμα των κεφαλαίων 23 και 24 ήταν αίτημα του Υπουργού Δικαιοσύνης της Τουρκίας. Ερώτημα: Για να σώσει τους διαδηλωτές και να βάλει την Τουρκία σε δημοκρατικές ράγιες ή για να σώσει την Τουρκία από τους διαδηλωτές και τον Ερντογάν από τις αντιδράσεις;
Ο οποίος Ερντογάν, σε μια τέτοια εξέλιξη, θα εμφανιστεί ως τροπαιούχος. Και πώς μπορεί από τη μια να θέτουν Σοσιαλιστές και Επιτροπή μομφή στην αυταρχική του προσωπικότητα και από την άλλη να τον επιβραβεύουν; Εάν υπάρχει πρόθεση εκδημοκρατισμού από τον Υπουργό Δικαιοσύνης της Τουρκίας και τον Ερντογάν, γιατί δεν προχωρούν προς την κατεύθυνση αυτή, ακόμη και μόνοι τους;
Αντί να είναι πρωταθλητές αντιδημοκρατικών μέτρων και ισλαμικοποίησης της χώρας, ας γίνουν πρωταθλητές της δημοκρατίας. Σε λίγο η κυβέρνηση Ερντογάν δεν αποκλείεται μετά το ποτό, στο όνομα της ηθικής του Ισλάμ, να ποινικοποιήσει και το φιλί! Το ζήτημα είναι εάν η Τουρκία θέλει τελικά να κινηθεί προς την Ευρώπη και το κοσμικό κράτος, ή προς το Ισλάμ, και όχι εάν στην παρούσα φάση θα ανοίξουν τα κεφάλαια 23 και 24. Δηλαδή, εάν ανοίξουν τα κεφάλαια 23 και 24 για τη δικαιοσύνη και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, θα μπει η Τουρκία στον ορθό δρόμο, αδειάζοντας τις φυλακές από αντιφρονούντες, ή θα σεβαστεί τα θεμελιώδη δικαιώματα των Κυπρίων, διά της αποχώρησης του τουρκικού στρατού;
Ειδική σχέση και αμοιβαίο όφελος
ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ 23 και 24 είναι μπλοκαρισμένα από την Κυπριακή Δημοκρατία. Στην ουσία, αντί η Επιτροπή, η ηγεσία των Σοσιαλιστών στην Ευρώπη και το φιλοτουρκικό μπλοκ, με ηγέτες τους Βρετανούς και την Επιτροπή, αντί να τραβήξουν το αφτί του Ερντογάν, προωθούν πιέσεις επί της κυπριακής κυβέρνησης, για να πει ναι χωρίς αντάλλαγμα. Η λογική αυτή, που εκδηλώθηκε από την Επιτροπή, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, σκόνταψε στη δεξιά της Μέρκελ και στο «Δ' Ράιχ».
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Έλμα Μπροκ, από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες στον χώρο της Ευρωβουλής και των θεσμών της ΕΕ, τάχθηκε εναντίον του ανοίγματος των κεφαλαίων και πρόσθεσε ότι θα πρέπει να εξευρεθούν και άλλες οδοί για τις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ όπως είναι το νορβηγικό μοντέλο, ή όπως αλλιώς είναι γνωστό η δημοκρατία των φαξ. Επί τη βάσει της δημοκρατίας των φαξ, οι Βρυξέλλες μπορούν, όπως και στην περίπτωση της Νορβηγίας, να στέλνουν τις νομοθεσίες τους στην Τουρκία και αυτή να τις ενσωματώνει αναλόγως, εάν το επιθυμεί, στο εθνικό της δίκαιο. Βεβαίως, το μοντέλο αυτό μπορεί να εφαρμοστεί τώρα, δηλαδή προενταξιακά, αλλά και στο μέλλον, στην πρακτική της ειδικής σχέσης.
Αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως μια μέθοδος win - win situation πριν και μετά τη λύση. Έτσι, η Τουρκία, εφόσον έχει πρόθεση, θα είναι δυνατό να εκδημοκρατικοποιηθεί ανεξαρτήτως εάν ανοίγουν νέα κεφάλαια ή εάν θα ενταχθεί ή όχι πλήρως στην ΕΕ. Σίγουρο είναι ότι με τις ψήφους κυρίως του ΕΛΚ, καθώς και λόγω της στάσης του, απορρίφθηκε η τροπολογία των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών περί του ανοίγματος των κεφαλαίων 23 και 24, που τέθηκε επί του ψηφίσματος το οποίο εκδόθηκε την περασμένη Πέμπτη από την Ευρωβουλή, για την κατάσταση στην Τουρκία. Και το οποίο ψήφισμα καταδικάζει την πολιτική συμπεριφορά της κυβέρνησης Ερντογάν κατά των διαμαρτυρομένων διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ και αλλού.
Γερμανική κυριαρχία
ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ αυτά περί του λεγόμενου «Δ' Γερμανικού Ράιχ» και του ρόλου του σε σχέση με την Κύπρο και δη με το Κυπριακό, διότι θα πρέπει, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και αριστερά σύνδρομα του ψυχρού πολέμου και του σήμερα, που δεν μπορούν να στηρίξουν εναλλακτικές προτάσεις, να εξετάσουμε πού βρίσκεται η αλήθεια, πού το ψέμα και πού η άγνοια και η δημαγωγία.
Αλλά και κάτι άλλο: Πού μπορούν να στηριχθούν τα δικά μας συμφέροντα εντός της Ευρώπης. Η όποια στήριξη που μας δίδεται από τους Γερμανούς στην Ευρώπη οφείλεται, κυρίως, στην εξυπηρέτηση και των δικών τους συμφερόντων, που θέλουν την Τουρκία να μην ενταχθεί πλήρως στην ΕΕ για να μην απειληθεί η δική τους πρωτοκαθεδρία. Στηρίζεται, όμως, και σε ιδεολογικά και πολιτισμικά κριτήρια και επί αρχών. Ότι δηλαδή η ισλαμική Τουρκία θα απειλεί την πάσης φύσεως συνοχή της ΕΕ.
Αληθές, βεβαίως, είναι ότι η Γερμανία σήμερα επιδιώκει να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Και είναι πρόδηλο ότι το γερμανικό ζήτημα ζει. Και τείνει να είναι γερμανική η Ευρώπη, αντί ευρωπαϊκή η Γερμανία, ακολουθώντας το ιστορικό της πεπρωμένο. Για τους ρεαλιστές το γεγονός αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, αλλά φυσιολογική εξέλιξη των δρώμενων στην Ευρώπη. Αντί δε, να μεμψιμοιρούμε, ορθό θα ήταν να εξετάσει η ηγεσία μας στην Κύπρο και στην Αθήνα πώς θα καταστήσουν το Έθνος από τα Βαλκάνια ώς τη Μέση Ανατολή μαζί με το Ισραήλ ενεργειακή και κάθε άλλης μορφής περιφερειακή δύναμη, αφενός για να σταματήσουμε να τροφοδοτούμε και να αποτρέπουμε την τουρκική απειλή και αφετέρου για να μας σέβεται, επί τη βάσει ισχύος και συμφερόντων εντός και εκτός ΕΕ, ακόμη περισσότερο το όποιο «Δ' Ράιχ».
