Στις 30 Μαρτίου, το Ισραήλ έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την ενεργειακή ανεξαρτησία, καθώς άρχισε να ρέει το φυσικό αέριο από το μικρότερο των κοιτασμάτων της Μεσογείου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας το Ισραήλ όχι μόνο θα εξυπηρετεί πλήρως τις δικές του ανάγκες, αλλά θα εξάγει φυσικό αέριο στην παγκόσμια αγορά. Θα είναι σε θέση να εξυπηρετεί τις ανάγκες του για τουλάχιστον 50 χρόνια και ίσως τρεις φορές περισσότερο, μειώνοντας τα ενεργειακά κόστη, βελτιώνοντας το περιβάλλον του, καθιστώντας το κόστος παραγωγής μικρότερο και αυξάνοντας την ευημερία και τα κρατικά έσοδα. Αυτή η προμήθεια φυσικού αερίου αντικαθιστά και με το παραπάνω αυτό που λάμβανε συνήθως το Ισραήλ από την Αίγυπτο, αλλά η Αίγυπτος έχει γίνει μη αξιόπιστος προμηθευτής για το Ισραήλ (καθώς επίσης και για την Ιορδανία).
Ασφαλώς μια άλλη χώρα έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια να κινείται από την ενεργειακή εξάρτηση στην ανεξαρτησία, από το να είναι εισαγωγέας να εξάγει, η δική μας (ΗΠΑ). Και αυτά τα γεγονότα για το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα έχουν διάρκεια και σημαντικές γεωπολιτικές προεκτάσεις. Το Ισραήλ έχει γίνει ήδη ένα οικονομικό success story, «το start-up έθνος», και η επιτυχία του θα ενισχυθεί –ενώ γύρω του βρίσκονται χώρες σε πολιτική και οικονομική κατάρρευση όπως η Αίγυπτος και η Συρία, και η ενεργειακά «άπορη» Ιορδανία. Ο φυσικός προμηθευτής ενέργειας για την Ιορδανία και για κάθε ενδεχόμενο παλαιστινιακό κράτος, είναι το Ισραήλ, μια πραγματικότητα που θα αλλάξει τη φύση των σχέσεών τους. Σε μια περιοχή όπου εξαπλώνεται η αστάθεια, ένα σταθερό, όλο και πιο πλούσιο, ισχυρό Ισραήλ, θα αυξήσει την αξία του ως ένας σύμμαχος της Αμερικής.
Οι δικές μας σχέσεις με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, χτίστηκαν όχι λόγω πολιτικής ή πολιτιστικής συγγένειας, αλλά λόγω της εξάρτησής μας στις εξαγωγές πετρελαίου των. Δεν δώσαμε προσοχή στο τι έλεγαν οι Σαουδάραβες βασιλείς διότι σκεφτήκαμε ότι ήταν σοφοί άνθρωποι, αλλά μόνο επειδή η χώρα τους ήταν ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου παγκοσμίως. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει μια παγκόσμια τιμή για το πετρέλαιο και αυτή έχει σημασία για εμάς, και είναι αλήθεια ότι έχουμε πολλούς συμμάχους που εξαρτώνται ακόμη από το πετρέλαιο του Κόλπου. Αλλά όταν πλέον εμείς δεν είμαστε εξαρτημένοι, η σχέση αλλάζει. Γίνεται λιγότερο οικεία, και η Σαουδική επιρροή στην Ουάσιγκτον πρέπει να υποχωρήσει με την πάροδο των ετών. Θα πρέπει επίσης να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσουμε τις στρατιωτικές μας δυνάμεις στις επόμενες δεκαετίες, καθώς η ανάγκη για την προστασία των πετρελαϊκών προμηθειών έχει γίνει πιο σημαντική τα τελευταία 50 χρόνια από ό,τι θα είναι τα επόμενα 50 (χρόνια).
Αυτά τα πολλά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, εμφανίζονται πολύ πιο επακόλουθα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα, δημιουργώντας πρωτοσέλιδα αλλά όχι πραγματική αλλαγή. Οι αμερικανικές και ισραηλινές ανακαλύψεις τεράστιων ποσοτήτων φυσικού αερίου που θα επιτρέψουν και τις δύο χώρες να γίνουν εξαγωγείς ενέργειας, είναι μια διαφορετική εξέλιξη: πιο δραματική από ό,τι μπορεί αρχικά να φαίνεται, και πολύ πιο σημαντική στην αναδιαμόρφωση των σχέσεων σε αυτή την περιοχή.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://blogs.cfr.org/abrams/2013/04/04/natural-gas-changes-the-middle-east/
