«Οταν ήμουν στην εξουσία έμαθα ότι η
Γερμανία μπορεί να ηγείται στην Ευρώπη μόνο με τον τρόπο με τον οποίο
ζευγαρώνουν οι σκαντζόχοιροι.Πολύ προσεκτικά...» απάντησε ο πρώην καγκελάριος, Γκέρχαρντ
Σρέντερ, σε συνέντευξή του στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Der
Spiegel», όταν ρωτήθηκε για το ρόλο που παίζει πλέον η χώρα του στην
Ε.Ε. Η Γερμανία, υποστηρίζει ο πρώην ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών (SPD),
«λόγω της οικονομικής της ισχύος και της πολιτικής της βαρύτητας,
κλήθηκε να αναλάβει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) Τα υπόλοιπα
κράτη αναμένουν ηγεσία από τη Γερμανία, όχι επίδειξη ανωτερότητας».
Η κ. Μέρκελ άργησε πολύ να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις για βοήθεια και αλληλεγγύη, σχολιάζει ο κ. Σρέντερ, και αυτό σίγουρα έκανε ακριβότερη τη διάσωση του ευρώ. Δεν απεκδύθηκε όμως τη γερμανική ηγεσία της Ευρώπης, αλλά την ασκεί με αυτοσυγκράτηση, κάτι που ο πρώην καγκελάριος χαρακτηρίζει σωστό.
«Ανοιγμα» προς CDU
Το «άνοιγμα» του Σρέντερ στους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) προκάλεσε εύλογη απορία, ιδίως τώρα, που οι ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές απέχουν λιγότερο από έξι μήνες. Γιατί να ρίξει μια τέτοια πολιτική γέφυρα, ενώ έχει ήδη δεσμευτεί να στηρίξει τον υποψήφιο του κόμματός του για την καγκελαρία, τον Πέερ Στάινμπρουκ; Μια ερμηνεία προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, που δίνουν σταθερό προβάδισμα (με 39%) στο CDU, ενώ το SPD βρίσκεται κολλημένο στο 26%.
Οι Σοσιαλδημοκράτες επιδιώκουν να επιστρέψουν στην εξουσία, αλλά με τους φυσικούς τους εταίρους, τους Πράσινους, δεν φτάνουν παρά στο 41%. Για να σχηματίσουν κυβέρνηση, λοιπόν, θα έπρεπε να συμπεριλάβουν και την Αριστερά (Die Linke), τέταρτο ισχυρότερο κόμμα στην παρούσα Βουλή. Αν όμως, όπως φαίνεται πιθανόν, οι Φιλελεύθεροι εταίροι του CDU δεν συγκεντρώσουν το εκλογικό μέτρο του 5% ώστε να μπουν στη Βουλή, το SPD θα επιδιώξει έναν ακόμη μεγάλο συνασπισμό, όπως έγινε την περίοδο 2005-2009.
Δεδομένου ότι η Αριστερά θα προβάλει απαιτήσεις για κυβερνητική πολιτική με περισσότερα στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι λογικό το SPD να προσπαθήσει να αποφύγει μια τέτοια κατάσταση.
Παρ' όλο που οι έξι μήνες -πολιτικά- είναι μια αιωνιότητα, φαίνεται απίθανο να καλύψουν οι Σοσιαλδημοκράτες τις 13 μονάδες που τους χωρίζουν από την πρώτη θέση. Οπότε η μοναδική τους δίοδος για την εξουσία θα ήταν η μεγάλη συμμαχία με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Στο σενάριο αυτό ταιριάζουν και οι δηλώσεις του προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών, του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στην εφημερίδα «Welt am Sonntag», ότι οι Πράσινοι, αν δεν σχηματίσουν κυβέρνηση με το SPD, μπορεί να καταλήξουν να γίνουν το κυβερνητικό στήριγμα της κ. Μέρκελ. Δηλώσεις που ο συμπρόεδρος των Πρασίνων, Τζεμ Εζντεμίρ, χαρακτήρισε «αερολογίες», επιμένοντας ότι στόχος του κόμματός του είναι η ανατροπή της κεντροδεξιάς κυβέρνησης. «Δεν αρκεί όμως να στηριζόμαστε στους ψηφοφόρους των Πρασίνων και του SPD», είπε. «Αν το κάναμε, το SPD γρήγορα θα κατέληγε να στραφεί στη Μέρκελ, για ακόμη έναν μεγάλο συνασπισμό».
Η κ. Μέρκελ άργησε πολύ να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις για βοήθεια και αλληλεγγύη, σχολιάζει ο κ. Σρέντερ, και αυτό σίγουρα έκανε ακριβότερη τη διάσωση του ευρώ. Δεν απεκδύθηκε όμως τη γερμανική ηγεσία της Ευρώπης, αλλά την ασκεί με αυτοσυγκράτηση, κάτι που ο πρώην καγκελάριος χαρακτηρίζει σωστό.
«Ανοιγμα» προς CDU
Το «άνοιγμα» του Σρέντερ στους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) προκάλεσε εύλογη απορία, ιδίως τώρα, που οι ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές απέχουν λιγότερο από έξι μήνες. Γιατί να ρίξει μια τέτοια πολιτική γέφυρα, ενώ έχει ήδη δεσμευτεί να στηρίξει τον υποψήφιο του κόμματός του για την καγκελαρία, τον Πέερ Στάινμπρουκ; Μια ερμηνεία προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, που δίνουν σταθερό προβάδισμα (με 39%) στο CDU, ενώ το SPD βρίσκεται κολλημένο στο 26%.
Οι Σοσιαλδημοκράτες επιδιώκουν να επιστρέψουν στην εξουσία, αλλά με τους φυσικούς τους εταίρους, τους Πράσινους, δεν φτάνουν παρά στο 41%. Για να σχηματίσουν κυβέρνηση, λοιπόν, θα έπρεπε να συμπεριλάβουν και την Αριστερά (Die Linke), τέταρτο ισχυρότερο κόμμα στην παρούσα Βουλή. Αν όμως, όπως φαίνεται πιθανόν, οι Φιλελεύθεροι εταίροι του CDU δεν συγκεντρώσουν το εκλογικό μέτρο του 5% ώστε να μπουν στη Βουλή, το SPD θα επιδιώξει έναν ακόμη μεγάλο συνασπισμό, όπως έγινε την περίοδο 2005-2009.
Δεδομένου ότι η Αριστερά θα προβάλει απαιτήσεις για κυβερνητική πολιτική με περισσότερα στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι λογικό το SPD να προσπαθήσει να αποφύγει μια τέτοια κατάσταση.
Παρ' όλο που οι έξι μήνες -πολιτικά- είναι μια αιωνιότητα, φαίνεται απίθανο να καλύψουν οι Σοσιαλδημοκράτες τις 13 μονάδες που τους χωρίζουν από την πρώτη θέση. Οπότε η μοναδική τους δίοδος για την εξουσία θα ήταν η μεγάλη συμμαχία με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Στο σενάριο αυτό ταιριάζουν και οι δηλώσεις του προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών, του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ στην εφημερίδα «Welt am Sonntag», ότι οι Πράσινοι, αν δεν σχηματίσουν κυβέρνηση με το SPD, μπορεί να καταλήξουν να γίνουν το κυβερνητικό στήριγμα της κ. Μέρκελ. Δηλώσεις που ο συμπρόεδρος των Πρασίνων, Τζεμ Εζντεμίρ, χαρακτήρισε «αερολογίες», επιμένοντας ότι στόχος του κόμματός του είναι η ανατροπή της κεντροδεξιάς κυβέρνησης. «Δεν αρκεί όμως να στηριζόμαστε στους ψηφοφόρους των Πρασίνων και του SPD», είπε. «Αν το κάναμε, το SPD γρήγορα θα κατέληγε να στραφεί στη Μέρκελ, για ακόμη έναν μεγάλο συνασπισμό».
