Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η ομάδα έγινε πιο μαλθακή ως προς την μαρξιστική ρητορική της και μετατόπισε το κέντρο βάρους της προς τη στρατολόγηση στα αστικά γκέτο της Τουρκίας και τις διαβόητες φυλακές της χώρας, όπου, σύμφωνα με αξιωματούχους, το DHKP-C είχε εξ αρχής ομάδες κατήχησης και στρατόπεδα εκπαίδευσης.
Η ομάδα, η οποία έχει από καιρό χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την τουρκική κυβέρνηση, απέκτησε φήμη στη δεκαετία του 1990 για τις επιθέσεις της σε αμερικανικούς στόχους και για τις τρομερές απεργίες πείνας κατά τη διάρκεια των αμφιλεγόμενων μεταρρυθμίσεων στις φυλακές της Τουρκίας. Σε δύο από τις πιο σημαντικές επιθέσεις της, η DHKP-C δολοφόνησε δύο αμερικανούς αξιωματούχους του στρατού, εκφράζοντας έτσι την διαμαρτυρία κατά του πρώτου Πολέμου του Κόλπου, και έριξε έναν πύραυλο στο προξενείο των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη το 1992. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, οι αρχές απέτρεψαν τα σχέδιά της να επιτεθεί με ρουκέτες κατά του προξενείου των ΗΠΑ και της αεροπορικής βάσης Ιντσιρλίκ στη νότια Τουρκία, όπου οι ΗΠΑ είχαν δυνάμεις για να μπορούν να περιπολούν το Ιράκ.
Παρότι καταφέρεται εναντίον της Αμερικής, περιγράφοντας την χώρα σε μανιφέστα ως «την απόλυτη άρνηση της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ελευθερίας, η ομάδα έκανε τρομοκρατικές επιθέσεις και στην Τουρκία επί μία δεκαετία, με μια μακρά σειρά βομβιστικών επιθέσεων αυτοκτονίας σε κυβερνητικούς στόχους. Σε μια από τις πιο φρικιαστικές επιθέσεις το 2001, ένας βομβιστής αυτοκτονίας που συνδέεται με το DHKP-C σκοτώθηκε παίρνοντας μαζί του και τρεις αστυνομικούς στην Κωνσταντινούπολη και τραυματίζοντας άλλους 30. Η ομάδα ισχυρίστηκε ότι η επίθεση ήταν η εκδίκηση για το θάνατο των 30 κρατουμένων που είχαν αντισταθεί στην μετακίνησή τους προς μια φυλακή υψίστης ασφαλείας και ενεπλάκησαν σε μια μάχη -που πυροδοτήθηκε από τα λαθραία όπλα- με τα τουρκικά στρατεύματα. Μεταξύ άλλων υποτιθέμενων ή πραγματικών στόχων της ομάδας ήταν Τούρκοι στρατιώτες, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, η πρώην πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ και ο κληρονόμος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Τουρκίας, ο οποίος δολοφονήθηκε μαζί με έναν συνεταίρο του και τον γραμματέα του από τους εξτρεμιστές του DHKP-C, στην έδρα της Toyota στην Κωνσταντινούπολη.
Παρά τις ιδιαίτερα βίαιες πράξεις, που οδήγησαν τον τότε διευθυντή της CIA Τζορτζ Τένετ να αναφέρει σε μια έκθεσή του το 2002 προς το Κογκρέσο, ότι η οργάνωση, μαζί με τους αντάρτες των FARC της Κολομβίας και τη Χαμάς, είναι πιθανός στόχος για μελλοντικές αμερικανικές αντι-τρομοκρατικές επιχειρήσεις, έχει χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής της τα τελευταία χρόνια. Οι τουρκικές αρχές και οι Ευρωπαίοι ομόλογοί τους έχουν εξαρθρώσει μέρος της ομάδας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, διαλύοντας αποτελεσματικά την ηγεσία της ομάδας και κόβοντας τις πηγές χρηματοδότησής της. Σύμφωνα με τους περισσότερους εμπειρογνώμονες, τα μέλη του DHKP-C έχουν μειωθεί, όπως και η πολιτική τους επιρροή, κάτι που κάνει ακόμα πιο αξιοπερίεργο το γιατί η οργάνωση αποφάσισε να έρθει τώρα στην επικαιρότητα.
Τον Ιανουάριο, η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε μια επιχείρηση σε επτά πόλεις, κρατώντας 85 άτομα που κατηγορούνται για δεσμούς με το DHKP-C, μεταξύ των οποίων 11 δικηγόροι που κατηγορούνται για διαρροή κρατικών μυστικών στην Ελλάδα και τη Συρία. Όπως σημειώνει ο Michael Weiss, ένας σύριος αναλυτής και αρθρογράφος στο πρακτορείο NOW Lebanon, η άκρα αριστερά στην Τουρκία έχει πρόβλημα με την ανάπτυξη των πυραύλων Πάτριοτ του ΝΑΤΟ για την υπεράσπιση της χώρας ενάντια σε ενδεχόμενες συνέπειες από τη σύγκρουση στη Συρία -ένα δυνατό κίνητρο για την επίθεση στην πρεσβεία.
Όπως υποστηρίζει, οι τουρκικές αρχές, που τρέφουν μια πικρή έχθρα για την κυβέρνηση της Συρίας κατά τον βάναυσο εμφύλιο πόλεμο της γειτονικής χώρας, μπορεί να θέλουν να κόψουν τους συνδέσμους με τη Συρία τις επόμενες ημέρες. «Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο στόχος ήταν η αμερικανική πρεσβεία», λέει ο Weiss. «Οι πύραυλοι Πάτριοτ μόλις έφτασαν στη νότια Τουρκία. Και πριν από δύο εβδομάδες, η αστυνομία της Κωνσταντινούπολης υποστήριξε ότι οι δικηγόροι του DHKP-C είχαν συλληφθεί με την κατηγορία της παροχής κρατικών μυστικών στη Συρία και την Ελλάδα. Έτσι, υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα η τουρκική ασφάλεια να προσπαθήσει να συνδέσει με κάποιο τρόπο αυτή την επίθεση με τη Δαμασκό».
Αλλά ο Ross Wilson, ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία την περίοδο 2005-08, ερμηνεύει τις επιθέσεις ως τον επιθανάτιο ρόγχο μιας γενιάς Τούρκων αριστερών τρομοκρατών. Λέει ότι η ομάδα έχει αποδυναμωθεί σημαντικά με την πάροδο των ετών και μπορεί να στοχεύει σε τόσο σημαντικούς στόχους σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή, καθώς και σε αντίποινα για τις πρόσφατες συλλήψεις από τις τουρκικές αρχές.
«Υπήρξαν διαμαρτυρίες για τους Πάτριοτ και υπάρχει και ένα στέλεχος παθογόνου αντι-αμερικανισμού στην Τουρκία, αυτού του είδους που τους κάνει να διαμαρτύρονται όταν κάνουμε κάτι», λέει ο Wilson, ο οποίος διευθύνει τώρα το Κέντρο Dinu Patriciu Eurasia στο Ατλαντικό Συμβούλιο. «Νομίζω ότι το DHKP-C μπορεί να προσπαθεί να επανέλθει -αλλά η ατζέντα τους δεν περιλαμβάνει μόνο τις διαμαρτυρίες για τους Πάτριοτ αλλά και την ακραία βία. Αυτό είχε αποτέλεσμα στις δεκαετίες του 1970 και του ’80, αλλά η Τουρκία έχει πραγματικά προχωρήσει από αυτές τις διαμάχες αριστεράς-δεξιάς».
Παρόλα αυτά, η ομάδα θα μπορούσε να είναι ακόμα ιδιαίτερα ισχυρή ώστε να προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στις ΗΠΑ και την Τουρκία, ειδικά καθώς οι χώρες αγωνίζονται για να αντιμετωπίσουν το χάος στα σύνορα της Συρίας. «Αν το DHKP-C, του οποίου η σφραγίδα απειλεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Τουρκία, είναι πράγματι πίσω από αυτή την επίθεση, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι όσο μικρές και αν είναι αυτές οι ομάδες αποτελούν έναν συνεχή κίνδυνο για την ανάπτυξη περαιτέρω στρατευμάτων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Τουρκία», σχολιάζει ο Soner Cagaptay, εμπειρογνώμονας σε τουρκικά θέματα στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή.
thedailybeast
http://www.antinews.gr/2013/02/03/202521/
