Το γεγονός αυτό, αν συνδυαστεί με την αλματώδη ανάπτυξη της τουρκικής βαλλιστικής και πυραυλικής τεχνολογίας, συνεπάγεται ότι σε περίπτωση πολεμικής αναμέτρησης με την Ελλάδα η Τουρκία θα είναι σε θέση να καταστρέψει οποιονδήποτε στόχο που θα κινείται στο Αιγαίο με μέγεθος μεγαλύτερο από 30 εκατοστά από πυραυλικές βάσεις που θα απέχουν έως και 2.500 χλμ. μακριά από τον στόχο.
Τεχνολογικό ράλι
Στο πλαίσιο της στρατηγικής επιλογής της Τουρκίας για την ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας συνεδρίασε υπό τον Τούρκο πρωθυπουργό στις 4 Ιανουαρίου 2013 η εκτελεστική επιτροπή αμυντικής βιομηχανίας. Στη συνεδρίαση συμμετείχαν ο αρχηγός του γενικού επιτελείου Ε.Δ. στρατηγός Necdet Özel, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας İsmet Yılmaz και σύμβουλοι από σχετικές υπηρεσίες. Στο επίκεντρο της συζήτησης, η οποία διήρκεσε πέντε ώρες, βρέθηκαν το αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς και η στρατηγική επιλογή για ανάπτυξη βαλλιστικής πυραυλικής τεχνολογίας με τη δημιουργία πυραυλικού ερευνητικού κέντρου και αποφασίστηκε να διεξαχθούν συνομιλίες με τη Roketsan για το σύστημα εκτόξευσης δορυφόρων. Αναφέρθηκε επίσης ότι αποφασίστηκε να υπογραφεί συμβόλαιο για την κατασκευή άλλων έξι πολεμικών πλοίων στα τουρκικά ναυπηγεία στο πλαίσιο του σχεδίου «MİLGEM», ενώ θεωρείται σίγουρη η ανάθεση ναυπήγησης του πρώτου τουρκικού ελικοπτεροφόρου, προϋπολογισμού 3 δισ. ευρώ, σε ένα από τα τρία τουρκικά ναυπηγεία που διεκδικούν το έργο. Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, σύντομα θα ξεκινήσουν οι εργασίες για τον δορυφόρο Göktürk 3 έπειτα από τον Göktürk 2. Μια άλλη σημαντική απόφαση που έλαβε η Εκτελεστική Επιτροπή ήταν ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη τουρκικών ελικοπτέρων γενικής χρήσης (Özgün). Αποφασίστηκε, τέλος, η υπογραφή συμβολαίου με τη Havelsan για το τουρκικό σύστημα ραντάρ επιτήρησης ακτών και τη μεταφορά της σχετικής τεχνογνωσίας στις εγχώριες βιομηχανίες. Με παράλληλες εντυπωσιακές κινήσεις αναμένεται η Τουρκία να παρουσιάσει το μαχητικό της αεροσκάφος το 2017, ενώ αιφνιδιαστικά τον Αύγουστο του 2012 έγινε η πρώτη επίσημη παρουσίαση του εγχώριου άρματος μάχης Altay, που κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο Otokar, στην περιοχή Arifiye της περιφέρειας Sakarya. Το εργοστάσιο παραγωγής, το οποίο θα αναπτυχθεί περαιτέρω, θεωρείται ένα από τα πιο σύγχρονα στον κόσμο, αφού περιέχει κέντρο δοκιμών και δυναμομέτρησης, καθώς και ειδική πίστα για τα άρματα μάχης. Η Τουρκία, ενώ τη δεκαετία του 1970 υστερούσε σημαντικά έναντι της Ελλάδας στους οικονομικούς, επιστημονικούς και τεχνολογικούς δείκτες, σήμερα εξελίσσεται σταδιακά σε έναν επιστημονικό, τεχνολογικό και βιομηχανικό γίγαντα.
Φάκελος TUBITAK
Στρατηγική επιλογή της Τουρκίας από τη δεκαετία του '70 υπήρξε η βιομηχανική ανάπτυξη μέσω της αμυντικής βιομηχανίας, η οποία υποστηρίζεται από δύο φορείς: την υπηρεσία προώθησης και συντονισμού της επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας στη χώρα (TUBITAK) και την επιτροπή αμυντικής βιομηχανίας (SSIK). Οι δύο αυτοί φορείς ελέγχονται, συντονίζονται και λογοδοτούν απευθείας στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Επιπροσθέτως, από το 2000 η Τουρκία έχει εκπονήσει το εθνικό σχέδιο έρευνας και τεχνολογίας, στο οποίο συμμετέχουν χιλιάδες επιστήμονες, ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια με σκοπό την υποστήριξη της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας. Η ποιοτική βελτίωση του παραγόμενων βιομηχανικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας επέτρεψε σήμερα το 48% των τουρκικών αμυντικών δαπανών να παράγεται από τις εγχώριες βιομηχανίες, με την αντίστοιχη βεβαίως υποστήριξη από τα Εθνικά Ερευνητικά Κέντρα του TUBITAK και με στόχο να καλύψουν το 100% των αναγκών της χώρας τα επόμενα 15 χρόνια. Το επιτυχές αυτό μοντέλο συντονισμού μεταξύ επιστημονικής έρευνας, επενδύσεων και μεταφοράς τεχνολογίας απέδωσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα οι εξαγωγές των αμυντικών τουρκικών προϊόντων υψηλής τεχνολογίας να πλησιάζουν το 1 δισ. δολ. τον χρόνο.
Οι ιδεοληψίες μάς άφησαν τραγικά πίσω
Στον αντίποδα ευρίσκεται το ελληνικό παράδειγμα της πλήρους αποτυχίας εκπόνησης ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας. Η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας μας απέτυχε να εκπονήσει ένα στρατηγικό σχέδιο βιώσιμης βιομηχανικής ανάπτυξης, ενώ ταυτόχρονα αδυνατούσε πεισματικά και παραδοσιακά να αντιληφθεί τη συμβολή της επιστημονικής έρευνας στην παραγωγική διαδικασία καινοτόμων και βελτιωμένων βιομηχανικών προϊόντων. Ετσι τις τελευταίες δύο δεκαετίες επέλεξαν το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης να βασίζεται στο καταστροφικό δίπολο αφενός της κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων με δανεικά χρήματα και αφετέρου στην απαξίωση των εγχώριων παραγωγικών δραστηριοτήτων μέσω της εισαγόμενης εργασίας.
Τροχοπέδη επίσης υπήρξε και η κυριαρχία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια και οι ιδεοληψίες της για το έθνος-κράτος που καθιστούν αδύνατη την όποια συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων και πολεμικής βιομηχανίας για τη σχεδίαση και ανάπτυξη οπλικών συστημάτων προηγμένης τεχνολογίας. Επίσης, τα διάφορα ερευνητικά χρήματα που η χώρα μας πλουσιοπάροχα έλαβε από την Ε.Ε., τα κατασπατάλησε σε ασυντόνιστες και άχρηστες έρευνες, που κάλυπταν μία ευρεία γνωστική περιοχή από την προστασία δήθεν του περιβάλλοντος μέχρι την κοινωνική ένταξη των λαθρομεταναστών. Είναι ενδιαφέρον, π.χ., να διερευνηθεί πόσα δισεκατομμύρια ευρώ έχουν ξοδευτεί για τη σχεδίαση και ανάπτυξη αισθητήρων και συστημάτων εντοπισμού πυρκαγιών δασών κι αν έστω και ένα έχει ενταχθεί σε κάποιο εθνικό κέντρο πυρανίχνευσης. Ο πακτωλός των ερευνητικών προγραμμάτων προσέλκυσε πλήθος πολιτικών και κομματικών χρυσοθήρων που διοχέτευσαν μεγάλο μέρος των ερευνητικών χρημάτων στις τσέπες τους. Η απουσία μακροχρόνιου σχεδιασμού και οράματος από την πολιτική, καθώς και η αδυναμία κατανόησης των σημαντικών γεωπολιτικών παραμέτρων, μεταξύ των οποίων και η επιστημονική και τεχνολογική έρευνα, όχι μόνο καταδίκασε τη χώρα μας στον οικονομικό μαρασμό και την παραγωγική περιθωριοποίηση, αλλά απέτυχε ακόμα και να διαγνώσει την τεχνολογική και επιστημονική δυναμική της γείτονας χώρας, με ολέθριες βεβαίως συνέπειες για το μέλλον.
http://www.dimokratianews.gr
