23 Φεβρουαρίου 2013

ΑΟΖ, ΝΕΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τα «ναι» και τα «όχι» της Ελλάδας στην ΤουρκίαΑρθρο του Κώστα Ησυχου στον Ισότοπο ISKRA
Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να διαβαστεί ο Κος Ησυχος.Τι προτείνει λοιπόν πίσω απο ένα πολύ καλό περιτύλιγμα

..το πιο ισχυρό όπλο της χώρας μας δεν βρίσκεται σε στρατιωτική κλιμάκωση αλλά στην διεθνοποίηση του θέματος, στη βάση του Διεθνούς δικαίου, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που έχει να εντείνει τις προσπάθειες να οριοθετήσει ΑΟΖ με τις υπόλοιπες όμορες χώρες ( Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο).


προσέξτε την πρώτη φράση κλειδί : διεθνοποίηση του θέματος, στη βάση του Διεθνούς δικαίου.

,,Η Τουρκία δείχνει τάσης μερικής αυτονόμησης από την ηγεμονία των ΗΠΑ, ως ανταγωνιστική περιφερική δύναμη προς το Ισραήλ.
-Αυτό ούτε στο μυαλό του Κου Ησυχου Ισχύει γιατί προσέξτε τι γράφει παρακάτω  1), (κάτι το οποίο εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, και στην περίπτωση της Συρίας). 2)  πρόθυμες να ενταχθούν σε μια στρατηγική των ΗΠΑ –Ε.Ε.).Ούτε λίγο ούτε πολύ μέσα σε λίγες σειρές ομολογεί Ο ΙΔΙΟΣ το αυτονόητο ότι η Τουρκία λειτουργεί ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και αποτελεί βραχίονα άσκησης της Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής
ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΛΟΙΠΌΝ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΎ ΚΑΛΌ ΠΕΡΎΤΙΛΙΓΜΑ;


Δεν θα χρειαστεί και πολύ να περιμένετε
...Η Ελληνική εξωτερική πολιτική, χαρακτηρίζεται από αδιέξοδες, ευκαιριακές, αλλά και τυχοδιωκτικές πτυχές. Η στρατιωτική, αμυντική, συνεργασία με το Ισραήλ που όλο και περισσότερο απομονώνεται από τους γείτονες του με τις πρόσφατες εξελίξεις στον Αραβικό Κόσμο, στερεί την Ελλάδα από μια πάγια ιστορική σχέση με τον Αραβικό Κόσμο. Η Τουρκία γρήγορα και αποτελεσματικά καλύπτει το «κενό» που αφήνει η Ελλάδα.

Σας φαίνεται περίεργο;
..ηΕλλάδα σήμερα βρίσκεται σε αδύναμη, ευάλωτη και απομονωμένη θέση για την έως τώρα πλήρη αδράνεια της στο πολιτικό και διπλωματικό πεδίο. Δεν έχει στρατηγική, διπλωματικό σχεδιασμό και συνήθως«σύρετε» σε τετελεσμένα γεγονότα. Η Ν.Δ. με τις πρόσφατες θέσεις για «μονομερή» κήρυξη ΑΟΖ στο Αιγαίο, αποδεικνύεται ως δύναμη τυχοδιωκτική με αδιέξοδες και επικίνδυνες πτυχές. (Τρικομματική Κυβέρνηση αλλά βολεύει την Πολιτική σκέψη του Ησυχου)

...Το γεγονός το ότι η χώρα μας στερείται στρατηγική στην διεκδικήση του διεθνούς δικαίου, αφήνει μεγάλα περιθώρια αμφισβητήσεων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας σήμερα από την Τουρκία, αύριο, ίσως και από άλλες γειτονικές χώρες.

-Αλλο αμφισβήτηση άλλο διεκδίκηση αυτό που θέλει να ξεχάσει ο Κος Ησυχος γιατί δεν τον βολεύει είναι η στάση της SHELL  πρόσφατα η οποία αρνήθηκε να κάνει ερευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές

...Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο αναγκαίο είναι η χώρα μας να προχωρήσει σε διμερείς αναβαθμισμένες στρατηγικού τύπου σχέσεις στα πλαίσια ακόμα, ακόμα και στα πλαίσια των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με μια σειρά από χώρες των G-20 και να αρχίζει να απομακρύνεται από το πάγιο δόγμα «ανήκουμε στην Δύση».

-Ποιές χώρες των G20 εννοεί; την    Ινδία,   Αργεντινή, Γαλλία, Κίνα,Καναδάς,    Ρωσία     Βραζιλία,     Γερμανία ,    Ινδονησία,Σαουδική Αραβία,     Νότια Αφρική,     Μεξικό,     Ιταλία  ,   Ιαπωνία, Ηνωμένες Πολιτείες ,    Τουρκία ,     Ηνωμένο Βασίλειο ,    Νότια Κορέα

 Φυσικά η Γαλλία εξαιρετείται λόγω επίεκεψης Ολάντ και λόγω ότι αποτελεί χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ενωσης την οποία και ο Κος Ησυχος δεν αναφέρει πουθενά στο άρθρο του ΙΣΩΣ γιατί δήλωσε  τη στήριξή του στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί των θαλασσίων ζωνών της, εφόσον αυτά στηρίζονται στο διεθνές δίκαιο. Φαίνεται ενόχλησε κα ιτον Κο Ησυχο το γεγονός πως Κυβερνητικές πηγές έλεγαν ότι είναι στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης να εκμεταλλευθεί το ευρωπαϊκό χαρτί, εμφανίζοντας την όποια ελληνική πρωτοβουλία και ως κίνηση διασφάλισης των νοτίων συνόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και κίνηση περιφρούρησης της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης.

...Η σταθερή μας προσήλωση στις ειρηνικές, διαπραγματεύσεις βασισμένες αποκλειστικά στο διεθνές δίκαιο, με την διεθνοποίηση των θέσεων αυτών σε κάθε διεθνή οργανισμό είναι η μόνη διέξοδος που θα μας βγάλει από ελεγχόμενες η μη, στρατιωτικές εμπλοκές, επεισόδια και εντάσεις. Μόνο τα αστικά κόμματα έχουν να κερδίσουν από μια τέτοια δοκιμασμένη αδιέξοδη στρατηγική.

-Τι καινούργιο εμαφανίζει σε αυτο στο σημείο ;Συγκρίνετε το με το προηγούμενο και θα καταλάβεται

.."Τώρα που το διεθνές δίκαιο καταρρακώνεται και ο ΟΗΕ παρακμάζει, σύμφωνα με τον καταστατικό του χάρτη, αφού δεν ανταποκρίνεται στους σημερινούς γεωπολιτικούς και διεθνείς συσχετισμούς, η πολιτική των «κανονιοφόρων» δυναμώνει στην Ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνο.  

 Τι προτείνει: "
Πιο συγκεκριμένα, άμεσα, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε ολοκληρωμένες και αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις με την Αλβανία, την Λιβύη, την Ιταλία, την Αίγυπτο, σε πρώτη φάση, ώστε η ανακήρυξη ΑΟΖ να έχει ως επακόλουθο την οριοθέτηση ΑΟΖ,
 γιατί αλλιώς,μονομερής ανακήρυξη χωρίς τις προηγούμενες διαπραγμάτευσης για κοινή οριοθέτηση, οδηγούν τις υποθέσεις αυτές στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, διαδικασίες και αποτελέσματα εξαιρετικά αμφίβολα.

  Τι ισχύει "Σε κάθε περίπτωση, σε ό,τι αφορά την κατοχύρωση των ελληνικών δικαιωμάτων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων, αυτή έχει επιτευχθεί από τον περασμένο Μάιο, όταν η Ελλάδα κατέθεσε στον ΟΗΕ τον νόμο 4001/2011. Ο συγκεκριμένος νόμος για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων θέτει το πλαίσιο και το καθεστώς βάσει του οποίου θα γίνουν οι σχετικές έρευνες. Στον εν λόγω νόμο Μανιάτη καθίσταται σαφές ότι «ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης με γειτονικά κράτη, των οποίων οι ακτές είναι παρακείμενες ή αντικείμενες με τις ελληνικές ακτές, το εξωτερικό όριο της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ (αφ' ής στιγμής κηρυχθεί) είναι η μέση γραμμή...». Με απλά λόγια, ο νόμος έχει ήδη ορίσει τον τρόπο προσδιορισμού της ΑΟΖ ελλείψει συμφωνίας οριοθέτησης και δίνει τη δυνατότητα χορήγησης αδειών εξόρυξης σε περιοχές που βρίσκονται εντός του εύρους της μέσης γραμμής.

 Η οποία βελτίωση της Θέσης  της Ελλάδας σήμερα οδηγεί "το θα συμμαχήσω και με τον Διάβολο" στην μητρόπολη του Καπιταλισμού ως δύσκολα εφαρμόσημο.Διάβολος υπάρχει αλλά τα παράθυρα για συνεργασία κλείνουν ένα ένα.