Ο ισχυρός πολιτικός άνδρας της γειτονικής Τουρκίας επέστρεψε στην
χώρα του από το ταξίδι του στις ΗΠΑ προβληματισμένος. Στις ΗΠΑ, οι
κινήσεις και τα μηνύματα του Προέδρου Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν δεν ήταν
αρκετά για να γεφυρώσουν τα χάσμα στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Αυτό
μας το επιβεβαιώνουν καλά πληροφορημένες τουρκικές πηγές, οι οποίες
παρακολούθησαν από κοντά το ταξίδι του Τούρκου Προέδρου στις ΗΠΑ.Στις ΗΠΑ, οι συνομιλίες του Προέδρου Ερντογάν με την αμερικανική
ηγεσία σκάλωσαν σε ένα σημαντικό σημείο: Τουρκία και ΗΠΑ δεν καταφέρνουν
να έρθουν σε συνεννόηση για το μέλλον της Συρίας, κυρίως της βόρειας
Συρίας, όπου υπάρχει ενισχυμένη παρουσία των Κούρδων. Η τουρκική πλευρά
επιδιώκει να διαμελίσει το αναδυόμενο κουρδικό κράτος στην βόρεια Συρία,
αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα. Για αυτό τον λόγο διατηρεί στενή
συνεργασία με ομάδες ισλαμιστών, τζιχαντιστών και εξακολουθεί να
εστιάζει την προσοχή της σε διάφορα στρατιωτικά σενάρια. Αυτά τα σενάρια
και η συνεργασία της Τουρκίας με τους τζιχαντιστές της Συρίας
προβληματίζουν τις ΗΠΑ. Στην Ουάσιγκτον μια άλλη πηγή προβληματισμού
είναι το μέλλον του Ιράκ και η νέα κρίση στις σχέσεις αυτής της χώρας με
την Τουρκία. Το Ιράκ τονίζει ότι ο τουρκικός στρατός έχει θέσει υπό την κατοχή του κομμάτι γης της χώρας. Ακόμη, το φλερτ της Άγκυρας με το αυτόνομο Κουρδιστάν, το οποίο βάζει πλώρη για ανεξαρτησία στα τέλη αυτού του έτους, είναι ένα άλλο ζήτημα που αναστατώνει την Βαγδάτη. Αυτοί οι προβληματισμοί βρίσκουν αντίκτυπο και στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Στην Ουάσιγκτον, σε αυστηρό τόνο, η αμερικανική πλευρά μεταβίβασε στον Πρόεδρο Ερντογάν μια σειρά σημαντικών μηνυμάτων, τα οποία θα μπορούσαν να συνοψιστούν με τον εξής τρόπο: Καμία τουρκική στρατιωτική εμπλοκή-επέμβαση στο βόρειο κομμάτι της Συρίας, περιορισμός συνεργασίας Άγκυρας-ισλαμιστικών ομάδων, διάλογος με τους Κούρδους στην Συρία και στο εσωτερικό της Τουρκίας, κατανόηση των ευαισθησιών των ντόπιων λαών της Συρίας και του Ιράκ και συνεργασία της Άγκυρας στο «ανθρωπιστικό» κομμάτι, κυρίως στο προσφυγικό ζήτημα.
Από τα προαναφερθέντα γίνεται κατανοητό ότι στην παρούσα φάση, σε διάφορα πεδία και ζητήματα, η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα τηρούν διαφορετικές στάσεις και προβάλλουν διαφορετικές, πολλές φορές συγκρουόμενες φόρμουλες και θέσεις. Με βάση αυτή την πραγματικότητα, πριν από λίγες ώρες, ένας φίλος δημοσιογράφος από την γειτονική Τουρκία μου έθεσε ένα σημαντικό ερώτημα: Σε αυτή την ελεγχόμενη ένταση-αναμέτρηση ποιος τελικά θα είναι ο νικητής;
Απαντώντας στον συνομιλητή μου εξαρχής υπογράμμισα ένα σημείο που κατά την ταπεινή μου γνώμη φέρει ιδιαίτερη σημασία. Ένα είναι το σίγουρο: ΗΠΑ ή Τουρκία, ο «ηττημένος» αυτής της θλιβερής ιστορίας, της ανθρωπιστικής καταστροφής και του μεγάλου πολέμου της περιοχής μας θα είναι οι ντόπιοι λαοί, οι εργαζόμενοι, οι διάφορες θρησκευτικές και πολιτισμικές ομάδες της Μεσοποταμίας.
Η μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη, οι ΗΠΑ και η Τουρκία του κ. Ερντογάν με τις δικές τις επεκτατικές βλέψεις «τρέχουν» και παρασέρνονται πίσω από τους δικούς τους λογαριασμούς και σκοτεινές συνδιαλέξεις. Με απλά λόγια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ενδοιμπεριαλιστική ένταση-αναμέτρηση. Μια ένταση, η οποία φυσικά και φέρει το ενδιαφέρον της από πολλές απόψεις, όμως δεν επιφυλάσσει κανένα θετικό στοιχείο για την περιοχή μας.
Για να επιστρέψουμε στο ερώτημα που θέτει ο συνάδελφος μας: Ποιος τελικά θα είναι ο «νικητής»; Θα επικρατήσουν οι αμερικανικές θέσεις, δηλαδή οι επιταγές της μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης ή τα «καπρίτσια» της Τουρκίας του κ. Ερντογάν, η οποία την στιγμή που γραφόταν αυτό το κείμενο είχε πλέον ξεκινήσει να συζητά την αναστήλωση του χαλιφάτου; Τα σημερινά δεδομένα και οι τελευταίες εξελίξεις μας βοηθούν να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι μια «περιφερειακά απομονωμένη» Τουρκία δεν έχει το προνόμιο να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με τις ΗΠΑ.
Ας προσθέσουμε ότι με βάση αυτή την υπόθεση αυτή την στιγμή στην τουρκική πρωτεύουσα, κύκλοι αναλυτών και διπλωματών που παρακολουθούν την τουρκική εξωτερική πολιτική αναμένουν βραχυπρόθεσμα κάποια σημάδια «εκλογίκευσης» εκ μέρους της Τουρκίας. Παραμένει να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε με προσοχή αυτή την εξέλιξη. Προσωπικά, αποφεύγω τις προβλέψεις κυρίως επειδή η «νέα Τουρκία» του κ. Ερντογάν πλέον έχει μετατραπεί σε έναν απρόβλεπτο παράγοντα.
ΥΓ. Την στιγμή που γραφόταν αυτό το άρθρο γνώμης στον Καύκασο «άνοιγε» ένα νέο μέτωπο της μεγάλης αναμέτρησης του δυτικού μπλοκ με την Ρωσία και τις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις. Η Τουρκία έχει ήδη εμπλακεί σε αυτή την αναμέτρηση. Έχουμε την υποχρέωση να παρακολουθήσουμε με ιδιαίτερη προσοχή αυτή την άκρως ανησυχτική εξέλιξη.
http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=235736
