Το ότι η Φινλανδία βρίσκεται σε ύφεση που την έχει
παρασύρει σε μια συνολική κρίση είναι γνωστό. Ο συνδυασμός του τέλους
της ΝΟΚΙΑ ως διεθνούς πρωταθλητή με τη φανέλα μιας μικρής χώρας και η
πίεση που ασκούν στη Ρωσία οι κυρώσεις της Δύσης για την Ουκρανία, συν
τα αντίποινα της Μόσχας, κάνουν σήμερα την εποχή της ευημερίας, πλήρους
απασχόλησης και αλαζονικής αυθάδειας προς τον Νότο και την Ελλάδα
ειδικότερα να μοιάζει με μακρινό παρελθόν. Πανηγυρική επιβεβαίωση των
παραπάνω η απώλεια του ΑΑΑ ως προς την αξιολόγηση της πιστοληπτικής
φερεγγυότητας της χώρας.Τις μέρες αυτές κοινή γνώμη, αντιπολίτευση και συνδικάτα στη Φινλανδία βρίσκονται σε κατάσταση-σοκ καθώς ο πρωθυπουργός Σιπίλα και ο υπουργός Οικονομικών Στουμπ χαμογελαστοί χτύπησαν τις σφιγμένες γροθιές τους για να πανηγυρίσουν τη συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων, κεντρικό σημείο της οποίας είναι οι πιο σκληρές μειώσεις μισθών στην πρόσφατη ιστορία της χώρας. Οι πρώτες αντιδράσεις στη χωρίς προηγούμενο επερχόμενη λιτότητα δείχνουν ότι η συναίνεση δεν είναι στο DNA των κοινωνικών εταίρων της βόρειας Ευρώπης, σε αντίστιξη με τη συγκρουσιακή παράδοση στον Νότο αλλά άμεσα συνδεδεμένη με την ευημερία και μάλλον ασύμβατη με την παρατεταμένη ύφεση και την παρατεταμένη ανεργία.
Την ίδια στιγμή, οι εφημερίδες στο Ελσίνκι ανακαλύπτουν με κάποια καθυστέρηση την Αμερική: αμέτρητα τα άρθρα και οι αναλύσεις που θέτουν το ερώτημα αν η δημοσιονομική εξυγίανση και η μείωση του εργατικού κόστους στο όνομα της ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας είναι επιλογές συμβατές με την επιστροφή στην Ανάπτυξη. Τρία συνεχή χρόνια ύφεσης, ανεργία στο 9,4% είναι δύο δεδομένα που αν συνδυασθούν με τη μείωση κατά 5% του κόστους της εργασίας, τις περικοπές των δημόσιων δαπανών και τον περιορισμό των δαπανών υγείας θα εγκλωβίσουν τη χώρα σε χρόνια στασιμότητα, γράφουν οι ίδιες εφημερίδες που μέχρι και πρόσφατα απέδιδαν σε εγγενή χαλαρότητα και ανευθυνότητα τη δημοσιονομική απειθαρχία των χωρών του Νότου της Ευρωζώνης.
Αντίο υπερωρίες, αντίο επίδομα αδείας, περικοπές στο επίδομα τέκνων, μείωση των δαπανών στην Παιδεία: αν δεν υπήρχε η πτυχή της γεωπολιτικής ασφάλειας που υπαγορεύει στο Ελσίνκι να βρίσκεται σταθερά στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ λόγω γειτνίασης με τη Ρωσία είναι πολύ πιθανό ότι το ποσοστό υπέρ της αποχώρησης της Φινλανδίας στην Ευρωζώνη θα ήταν ήδη εντυπωσιακό στις δημοσκοπήσεις. Οι Φινλανδοί, που από παρίες της Σκανδιναβίας έγιναν "μοντέλο" αλματώδους ανάπτυξης, συνειδητοποιούν πλέον ότι η κρίση θα έχει διάρκεια.
kapopoulos@pegasus.gr
