Κοίτα να δεις πόσο φιλόδοξοι συνάδελφοι υπάρχουν ανάμεσά μας τελικά. Αν
δεν εξευρεθεί λύση μέχρι το τέλος του χρόνου, θα παρατήσουν το
επάγγελμα, λέει. Δηλαδή τη δημοσιογραφία. Θυμήθηκα έναν φανατικό οπαδό
μιας ομάδας ο οποίος μου είχε πει: «Αν δεν πάρει το πρωτάθλημα φέτος η
ομάδα μου, θα το κόψω και θα το πετάξω το μαυρογέρημο». Ποιο θα κόψει
και θα πετάξει; Το όργανο του ανδρισμού του! Δεν θα το πιστέψετε, αλλά
αν είναι σωστά όσα γράφονται, το έχει πραγματικά κόψει και πετάξει! Θα
τηρήσουν άραγε την υπόσχεσή τους και οι δικοί μας συνάδελφοι και θα
παρατήσουν τη δημοσιογραφία;
Ο συνάδελφος πρέπει να έχει δει φως στην άκρη της σήραγγας. Εγώ ακόμα
δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Είδα ότι θα ανεγερθεί ένα νέο πανεπιστήμιο στη
Μόρφου. Είδα ότι θα αρχίσουν να εγκαθίστανται και ηλεκτρικά καλώδια πάνω
στον δεύτερο υποθαλάσσιο αγωγό. Αλλά δεν είδα αν υπάρχει φως στην άκρη
της σήραγγας. Όμως δεν χρησιμοποιώ γυαλιά, τα μάτια μου δεν βλέπουν κι
άσχημα. Άμα ο καιρός είναι καθαρός βλέπω το Τρόοδος όταν κοιτάζω από τον
Πενταδάκτυλο. Μου φαίνεται ότι οι περισσότεροι δεν το αντιλήφθηκαν ακόμα. Ότι στη μισή Κύπρο υπάρχει η Ευρώπη και στην άλλη μισή η Τουρκία. Θεωρούμαστε και εμείς στον βορρά πολίτες της Ευρώπης, αλλά υπαγόμαστε στην Τουρκία και όχι στην Ευρώπη. Για όλα μάς φροντίζει η Τουρκία. Η Τουρκία διαμορφώνει την πολιτική μας, την οικονομία μας. Οι νόμοι μας δεν είναι νόμοι της Ευρώπης. Νόμοι της Τουρκίας είναι. Το νόμισμά μας δεν είναι το ευρώ, αλλά η τουρκική λίρα. Το ξέρει και η Ευρώπη ότι η Τουρκία μας διοικεί. Γι’ αυτό δεν αποδέχεται εμάς ως συνομιλητή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Την Τουρκία αποδέχεται. Αν υποστούμε αδικία από την εδώ διοίκηση, μόνο την Τουρκία μπορούμε να ενάγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και όχι τη διοίκηση αυτή. Η Τουρκία θεωρείται υπεύθυνη για κάθε μας ενέργεια. Το 2004, η Ευρώπη δεν ενέταξε στους κόλπους της το έδαφος που βρίσκεται στον βορρά, αλλά μόνο τον πληθυσμό. Μας έδωσε υπηκοότητα. Το έδαφος το άφησε στην Τουρκία.
Ξέρετε τι συνέβη ουσιαστικά το 2004; Η Κύπρος διχοτομήθηκε ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η Αμερική άφησε στην Ευρώπη μόνο τη μισή. Και στον βορρά έμεινε η Τουρκία και η ίδια. Αν ήθελε θα ασκούσε πιέσεις, θα έπαιρνε αυτό το έδαφος από την Τουρκία και θα το ενέτασσε στην Ευρώπη. Δεν το θέλησε. Και ακόμα δεν το θέλει.
Κοιτάξτε τι μου είπε μια «σημαντική» προσωπικότητα, κάποιος που βρίσκεται πολύ κοντά στα ανώτατα αξιώματα στην Τουρκία. Ήταν, λέει, σε μια δεξίωση. Κουβέντιαζε με έναν πρώην Αμερικανό πρέσβη. Ο πρέσβης, ο οποίος γνώριζε την οικειότητά του με τα ανώτατα αξιώματα στην Άγκυρα, του είπε το εξής: «Εμείς υποστηρίζουμε δύο χωριστά κράτη και δύο λαούς στην Κύπρο. Αν στον νότο θα βρίσκεται η Ευρώπη, στον βορρά θα είναι η Τουρκία και η Αμερική. Επιπλέον, θα κάνουμε αμερικανική στρατιωτική βάση στο αεροδρόμιο του Λευκονοίκου»!
Όταν μου τα είπε αυτά, τον ρώτησα το εξής: «Καλά, και τι είναι αυτές οι διαπραγματεύσεις;» «Όλα είναι σαχλαμάρες» μου είπε. Θυμήθηκα τι είχε πει κάποτε στον Μουσταφά Ακιντζί ένας αξιωματούχος του ΟΗΕ. Τι του είχε πει; «Το σόου πρέπει να συνεχίσει»! Δεν πρέπει να πέσει η αυλαία δηλαδή. Φεύγει ο ένας μεσολαβητής και έρχεται ο άλλος. Φεύγει ο ένας ηγέτης και έρχεται ο άλλος. Και στήνεται ξανά το τραπέζι. Θα ξεχαστεί και θα φύγει και ο Άιντε όπως οι παλιοί μεσολαβητές. Γι’ αυτό πάντα γελάω όταν γίνεται αναφορά σε «τελευταία ευκαιρία». Ξέρετε πότε λέγεται πιο πολύ αυτή η φράση; Όταν δεν έχει απομείνει τίποτε άλλο για να λεχθεί.
«Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι» δεν ήταν το τελευταίο ταγκό. Πέθανε ο Μάρλον Μπράντο. Αλλά ακόμα δεν τέλειωσε το τανγκό στο Παρίσι. Χαιρετίσματα σε όσους έβαλαν στοίχημα ότι θα εξευρεθεί λύση φέτος. Έχουν θέσει και αυτοί υποψηφιότητα για το Κλαμπ των Χαμένων!
Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»
07/03/2016
