Σαν φούσκα
έσκασε και εξαερώθηκε η εσωκομματική δυσαρέσκεια, απογοήτευση και
αμφισβήτηση της καγκελαρίου Μέρκελ όπως είδαμε τη Δευτέρα και την Τρίτη
στο Συνέδριο της CDU στην Καρλσρούη. Σήμερα Πέμπτη η πτώση της
δημοτικότητάς της και τα σενάρια αποχώρησής της από την καγκελαρία για
τη διεκδίκηση της διαδοχής του Μπαν Κι Μουν στη θέση του γενικού
γραμματέα του ΟΗΕ θυμίζουν πολιτική μυθοπλασία.Μέσα σε δύο μέρες η ταλαντούχος Ανγκελα εφάρμοσε τη γνωστή και δοκιμασμένη από το παρελθόν συνταγή της: Ενθουσίασε το ακροατήριο με σκληρή άκαμπτη ρητορική συγχαίροντας τον Σόιμπλε για τη σκληρή στάση του στη διαπραγμάτευση με την Αθήνα στις αρχές Ιουλίου, μίλησε γενικώς και αορίστως περί μείωσης των προσφυγικών ροών, αλλά δεν αναφέρθηκε καν στο αίτημα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για υιοθέτηση πλαφόν στον αριθμό προσφύγων που θα δεχθεί η Γερμανία. Επιπλέον είναι σαφές ότι αξιοποίησε στο μέγιστο δυνατό σημείο την ψευδαίσθηση σοβαρής εσωκομματικής αμφισβήτησης που κυριαρχούσε τους δύο τελευταίους μήνες για να επιβάλει αυστηροποίηση των ελέγχων των εξωτερικών συνόρων της Σένγκεν και να κάμψει έτσι προκαταβολικά τις όποιες αντιρρήσεις θα αναμενόταν να προβάλουν οι άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες Ισπανία, Ιταλία και Ελλάδα.
Στα παραπάνω υπάρχει μια σοβαρή υποθήκη, καθώς μέχρι στιγμής οι εξελίξεις για το Προσφυγικό αφορούν τις επικοινωνιακές εντυπώσεις όπου η Μέρκελ μέσα σε δυόμισι μήνες κατόρθωσε το ακατόρθωτο, να προβάλει και ως υποστηρικτής μίας ανοικτής αλληλέγγυας και ευρωπαϊκής στάσης στην αρχή και στη συνέχεια ως εγγυητής των αυστηρών ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα της Ζώνης Σένγκεν.
Το πρόβλημα για την καγκελάριο είναι πλέον ότι οι ελιγμοί που κάνει στο Προσφυγικό, δεν μπορούν να αποτελέσουν πλέον συνταγή διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη που προκάλεσε κυβερνητική αλλαγή στην Πορτογαλία, σοκ στις περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία και, από ό,τι φαίνεται, μας επιφυλάσσει το βράδυ της Κυριακής συνολική ανατροπή στην πολιτική σκηνή στην Ισπανία αν πιστέψουμε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Από την ΕΚΤ και τον Ντράγκι, τη λαβωμένη Γαλλία που ζει στη σκιά της ανόδου της ακροδεξιάς μέχρι τον συμπιεσμένο Νότο όπου τα μεγάλα μεγέθη Ισπανία και Ιταλία συμπιέζονται από την παρατεταμένη δημοσιονομική λιτότητα, προκύπτει μια πίεση για απελευθέρωση από τον «Ζουρλομανδύα» του Συμφώνου Σταθερότητας. Είναι βέβαιο ότι ο θρίαμβος της Καρλσρούης δεν μεταφέρεται στη Φρανκφούρτη, την έδρα της ΕΚΤ αλλά και της Μπούντεσμπανκ, που πιέζουν την καγκελάριο προς αντίθετες κατευθύνσεις.
kapopoulos@pegasus.gr
