Πάνω κάτω τα ίδια δεδομένα ισχύουν και για την «δική μας» πλευρά. Η χρήση του όρου «πολιτική κυριαρχία» σε μια πρόσφατη συνέντευξη του Κύπριου Υπουργού Εξωτερικών ήταν αρκετή για να προκληθεί μίνι αναστάτωση στην δική μας πλευράς της Πράσινης Γραμμής. Παρά το γεγονός ότι η διαδικτυακή έκδοση της «Κ» προχώρησε άμεσα στην τροποποίηση του σχετικού δημοσιεύματος, στην Λευκωσία ξεκίνησε μια συζήτηση γύρω από τα βασικά στοιχεία αυτής της μαγικής φόρμουλας, η οποία ακούει στο όνομα λύση του Κυπριακού Προβλήματος.
Σαν δεν έφταναν όλα αυτά, στην όλη συζήτηση ενεπλάκη εμμέσως και η Άγκυρα ζητώντας με back door policy channels (πάντα μου άρεσαν αυτοί οι αγγλοσαξονικοί όροι, είπα μια φορά να τους χρησιμοποιήσω και εγώ) ενημέρωση γύρω από το ζήτημα. «Τι εννοεί η Λευκωσία όταν δηλώνει πως δεν αποδέχεται την πολιτική κυριαρχία των Τουρκοκυπρίων στο βόρειο κομμάτι του νησιού μετά την λύση», αναρωτιέται μια τουρκική πηγή, η οποία προσθέτει: «Εφόσον οι Ελληνοκύπριοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μιλάμε για διπλωματική κυριαρχία ή κυριαρχία κράτους, για ποιο λόγο, την παρούσα στιγμή επιλέγουν να αμφισβητήσουν μια αρχή –πολιτική ισότητα και κυριαρχία-, η οποία φέρει τόση μεγάλη σημασία για τους Τουρκοκυπρίους και ακόμη περισσότερο για την δική μας την πλευρά, την Άγκυρα;»
Η γκρίνια στην διχοτομημένη Λευκωσία και στην Άγκυρα μας οδηγεί σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Στο Κυπριακό, μαζί με την έναρξη της ουσιαστικής διαπραγμάτευσης σε σημαντικά ζητήματα, οι εμπλεκόμενες πλευρές άρχισαν για μια ακόμη φορά να συνειδητοποιούν τον βαθμό δυσκολίας του εγχειρήματος της λύσης. Πλέον έχει φτάσει η στιγμή για να αποδείξουν οι εμπλεκόμενες πλευρές την βούληση και την αποφασιστικότητα τους για την λύση. Μέχρι στιγμής, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για ένα και μοναδικό πράγμα: Οι ζιβανιές, οι φιλικές κουβέντες των δυο ηγετών, οι θεατρικές παραστάσεις και τα μηνύματα φιλίας και ειρήνης, είναι τα μοναδικά αδιαμφισβήτητα δεδομένα, τα οποία «κρατούν» οι δυο πλευρές στο χέρι τους.
Πέρα από αυτά, στο Κυπριακό τα βασικά δεδομένα δεν έχουν αλλάξει. Ακόμη χειρότερα, οι δυο πλευρές εξακολουθούν να παρουσιάζουν σημαντικές αδυναμίες. Λ.χ. στο κομμάτι της επικοινωνίας και οι δυο πλευρές εξακολουθούν να παρακολουθούν την σύγχρονη εποχή από «απόσταση ασφαλείας». Οι αναταράξεις στο Κυπριακό ήταν κατά ένα βαθμό αναμενόμενες. Το απρόβλεπτο στοιχείο είναι ο τρόπος, τον οποίο θα επιλέξει η κάθε πλευρά να τις διαχειριστεί. Μέχρι στιγμής, ο κ. Ακιντζί επιλέγει την στρατηγική των προκατόχων του. Η δε ελληνοκυπριακή πλευρά εξακολουθεί να αγνοεί με επιμονή τις ευαισθησίες της τουρκικής πλευράς. Για την Άγκυρα, ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Για την περίπτωση της χρειαζόμαστε πολλές στήλες. Τελικά αναρωτιέται κανείς: Για τι είδους μομέντουμ μιλάμε ρε κουμπάρε;
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΥΠΡΟΥ
