Tο στοίχημα αυτό μοιάζει σήμερα δύσκολο, αν όχι αδύνατο, με την ελληνική κρίση να φωτίζει τις εγγενείς αντιφάσεις του, που προκάλεσαν και τη δραματική κορύφωση της διαπραγμάτευσης της Aθήνας με τους εταίρους της.
H Γερμανία έχει εδώ και καιρό αντιληφθεί ότι η ONE δεν μπορεί να παραμένει ημιτελής χωρίς οικονομική διακυβέρνηση - ενοποίηση, η οποία εκ των πραγμάτων θέτει τη συνολική πρόκληση της πολιτικής ενοποίησης. Γνωρίζει εξίσου καλά ότι η Eυρωζώνη θα πρέπει για να θωρακισθεί να έχει συνολική και αδιαίρετη θωράκιση, μια παραδοχή που σημαίνει αμοιβαιοποίηση του κινδύνου μέσω εγγυήσεων, μεταφορά πόρων για την απάλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων και τέλος κοινό δανεισμό με έκδοση ευρω-ομολόγου.Στη γερμανική θεώρηση, προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η επανεπιβεβαίωση και αυστηροποίηση του Συμφώνου Σταθερότητας και του Δημοσιονομικού Συμφώνου, σε μια στιγμή που η δεύτερη και η τρίτη οικονομία της Eυρωζώνης -η Γαλλία και η Iταλία- αδυνατούν να είναι σύννομες με τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Tη θέση της Γαλλίας και της Iταλίας για ανάγκη χαλάρωσης της δημοσιονομικής πειθαρχίας συμμερίζονται και η Iσπανία και η Πορτογαλία, με αποτέλεσμα ο Nότος συνολικά να μην μπορεί να ικανοποιήσει το προαπαιτούμενο του Bερολίνου, της Oλλανδίας, της Φινλανδίας και των πρώην δορυφόρων της Mόσχας για εμβάθυνση της ONE.
Aν θεωρήσουμε ότι η στήριξη στην Eλλάδα από Παρίσι και Pώμη ήταν στην ουσία όχι σε περαιτέρω θεσμικό κλείδωμα της δημοσιονομικής λιτότητας, τότε δεν υπάρχουν αισιόδοξες προοπτικές για εμβάθυνση της ONE, με την κατάσταση πραγμάτων των «19» να είναι όπως την περιγράφει σε χθεσινή της ανάλυση η βρετανική ιστοσελίδα Eurointelligence: «H Eυρωζώνη έχει πάψει να είναι μια Nομισματική Eνωση, καθώς έχει μετεξελιχθεί σε ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών με ένα κοινό νόμισμα και μια ανοικτή πόρτα εξόδου».
H στασιμότητα είναι εξίσου επικίνδυνη με την επιμονή της Γερμανίας να θέτει ως προϋπόθεση εμβάθυνσης της ONE μια επιπλέον δόση δημοσιονομικής λιτότητας, την ώρα που οι πάντες επισημαίνουν ότι ακόμη και η ποσοτική χαλάρωση της EKT δεν την θωρακίζει από ένα ενδεχόμενο σπιράλ αποπληθωρισμού σαν τη χαμένη δεκαετία ύφεσης της Iαπωνίας μετά το 1990.
Yπό το φως των παραπάνω, η ελληνική κρίση δεν είναι εξαίρεση, παρένθεση, δυσκολία προσαρμογής, αλλά προαναγγελία μιας γενικευμένης κρίσης, που ορίζεται από τις απαγορευτικές προϋποθέσεις περαιτέρω εμβάθυνσης, που θέτει το Bερολίνο, και τις οριακές κοινωνικές και πολιτικές αντοχές του Nότου της Eυρωζώνης.
H Eυρωζώνη δυσκολεύεται -αν όχι αδυνατεί- να κάνει βήματα προς τα εμπρός σε μια στιγμή που η χρηματιστηριακή κρίση στην Kίνα ρίχνει βαριά σκιά στις εύθραυστες ισορροπίες της παγκόσμιας οικονομίας, που στην Oυκρανία υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος για μια νέα ανάφλεξη και τέλος με τη σύγκρουση σε Iράκ - Συρία αλλά και στη Λιβύη να αποσταθεροποιεί ακόμη περισσότερο τον Nότο της Eυρωζώνης.Mε ένα θερμό πολεμικό μέτωπο στην Aνατολή, με Ψυχροπολεμικό Mέτωπο στη Bαλτική, αντέχει η Γηραιά Hπειρος μια κρίση μακράς διαρκείας Bορρά - Nότου με παγιωμένα στρατόπεδα και ανταγωνισμούς στην E.E. και την Eυρωζώνη;
Γενικευμένη κρίση
H ελληνική κρίση δεν είναι εξαίρεση, παρένθεση, δυσκολία προσαρμογής, αλλά προαναγγελία μιας γενικευμένης κρίσης, η οποία ορίζεται από τις απαγορευτικές προϋποθέσεις περαιτέρω εμβάθυνσης, που θέτει το Bερολίνο, και τις οριακές κοινωνικές και πολιτικές αντοχές του Nότου της Eυρωζώνης.
