Μήπως οι υβριστές σήμερα του Πρωθυπουργού επιμένουν στη γραμμή των σκληρών της Ευρώπης και του Σόιμπλε;-Ανδρέας Ανδριανόπουλος
Το κουβάρι ξετυλίγεται με δυναμικό κι αναπάντεχο τρόπο. Είναι φανερό πως ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Είναι αδιανόητο για τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης, και ιδιαίτερα τους βόρειους, μια χώρα συντριπτικά να ψηφίζει εναντίον μιάς πρότασης και σε επτά μέσα ημέρες να εμφανίζεται η ηγεσία της, με την σύμφωνη γνώμη μάλιστα και των αντιπάλων της, ζητώντας τα ίδια που απέρριψε και μάλιστα βαρύτερα! Την ίδια ώρα φέρνουν στο νού τους όλα όσα οι ελληνικές κυβερνήσεις υπέγραψαν και ουδέποτε εφάρμοσαν. Καθυβρίζοντας μάλιστα τους δανειστές για αποτυχία και εσφαλμένα σχέδια. Αξιοπιστία δεν υπάρχει πλέον.
Την ίδια ώρα η τακτική του πελατειακού κράτους καλά κρατεί. Στο δημόσιο επανέρχονται όσοι – ελάχιστοι -μετά κόπων απομακρύνθηκαν. Ενώ ο ιδιωτικός τομέας έχει καταρρεύσει και η αγορά είναι νεκρή. Ολη η φροντίδα είναι για το δημόσιο. Για τις συντεχνίες και τους βολεμένους. Τα σχετικά φερέφωνα φροντίζουν μάλιστα να καθυβρίζουν όσους τολμούν να θίξουν τα προφανή. Παραβλέποντας την πραγματικότητα. Για όσο διάστημα το πολιτικό σύστημα μπορούσε να συντηρεί αλώβητο το πελατειακό κράτος, μοιράζοντας προσόδους, παροχές, διορισμούς και ρουσφέτια τα παραδοσιακά κόμματα έμεναν στο απυρόβλητο διατηρώντας εντυπωσιακά εκλογικά ποσοστά. Ενώ όσοι είχαν το θάρρος να αντισταθούν στην πολιτική αυτή, στέλνονταν με την ψήφο του κόσμου συνήθως, σπίτι τους για τα περαιτέρω.
Μόλις χτύπησε η κρίση, λόγω αλόγιστων δημοσίων δαπανών, και παροχών δίχως αντίκρισμα, ξέσπασε και η οργή των ‘αγανακτισμένων’. Οσων δηλαδή άξαφνα συνειδητοποίησαν πως το πάρτι τελείωσε και οι πελατειακές παροχές στέρεψαν. Εγκαταλείφθηκε έτσι το πολιτικό σύστημα. Διότι έγινε κατανοητό πως συνέχεια του πελατειακού κράτους από τις παραδοσιακές παρατάξεις δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Οι συντεχνίες κι όσοι περίμεναν συνέχεια στις άκοπες προσόδους στράφηκαν στα νέα πολιτικά υποκείμενα. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ εκτινάχθηκαν εκλογικά. Ενώ η απουσία ιδεολογικής ραχοκοκαλιάς της ΝΔ καθώς και η αδυναμία διεκπεραίωσης λαικίστικων προσδοκιών του ΠΑΣΟΚ τους οδήγησε σταδιακά στο περιθώριο. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει την στυγνή πραγματικότητα. Οι δανειστές/εταίροι είναι φανερό πλέον πως δεν είναι ‘εκμεταλλευτές’ και ‘τοκογλύφοι’. Πολλοί απ’ αυτούς δεν θέλουν πλέον την Ελλάδα στο ευρώ. Γιατί τους στοιχίζει πολλά σε χρήμα (καινούργια 85 δις τώρα) και πολιτικό κεφάλαιο. Μοναδική, αποτρόπαια βέβαια, λύση για μας είναι η συνθηκολόγηση σε απαιτήσεις βαρύτατων μέτρων, ώστε να τρέξει το χρήμα που η Ελλάδα ζητά. Που θα την σώσει από την κατάρρευση και την άγρια χρεοκοπία.
Θα γίνει τώρα φανερό πως οφείλουμε να αλλάξουμε προσανατολισμό; Να αποκτήσουμε σοβαρότητα, υπόσταση κανονικής προηγμένης δημοκρατίας με σταθερούς θεσμούς και δίχως πελατειακούς μηχανισμούς; Εχω πολλές επιφυλάξεις. Φοβάμαι πως οι αποικίες εκλογέων που μετακόμισαν από ΝΔ/ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα στραφούν και πάλι σε εύκολες λαικίστικες διεξόδους. Το βλέπουμε ήδη με την αντίδραση των ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ στην συμφωνία. Συνεπικουρούμενων από τις συντεχνίες του δημοσίου.
Με όραμα την επιστροφή στην ψεύτικη, χωρίς κόπο, ευημερία των δανεικών, ο λαικισμός θα πάρει και πάλι το πάνω χέρι. Ο κίνδυνος να είναι αποδέκτης της σχετικής οργής – προσδοκία ευημερίας μέσω εξασφάλισης κρατικών προσόδων και παροχών – η νεοναζιστική άκρα δεξιά, είναι πιθανότατο. Είναι χαρακτηριστικό πως ανάμεσα στους νέους 8 στους 10 στήριξαν το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Μεγαλωμένοι στα χρόνια της επίπλαστης ΠΑΣΟΚικής ευημερίας και προιόντα της περιθωριοποιημένης ελληνικής παιδείας οι νέοι αυτοί δεν έχουν μάθει (από ποιόν να το μάθουν;) πως η δημοκρατία είναι σταθεροί θεσμοί που ορίζουν το πλαίσιο ζωής σε συνθήκες αξιοκρατίας, ανταγωνισμού κι’ ορθολογικής αγοράς. Κι εκτιμούν πως η αυθαιρεσία, η ατιμωρησία και η άκοπη προσοδοθηρία είναι όχι μόνο φυσική κατάσταση αλλά και αναφαίρετο δικαίωμα!! Η άκρα δεξιά μπορεί όλα αυτά να τα υπόσχεται. Ακοπα και χωρίς τον φόβο των ανέφικτων υποσχέσεων. Διότι η πολιτική της ατζέντα αν έλθει στην εξουσία δεν περιλαμβάνει μελλοντικές εκλογικές δοκιμασίες.
Το τραγελαφικό των εξελίξεων είναι πως ο φανατικότερος υποστηρικτής του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, που άνοιξε τον δρόμο για τους αντιπάλους της ελληνικής συμμετοχής στο ευρώ, πρέπει να ήταν ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε. Κατατρόπωσε τον δικό μας καθηγητή της Θεωρίας των Παιγνίων στο δικό του γήπεδο, στη μπλόφα δηλ. και στην ‘δημιουργική ασάφεια’. Όπως ο ίδιος ο Βαρουφάκης έγραψε στον Guardian, ο Σόιμπλε από καιρό σχεδίαζε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Τι καλύτερο δώρο για ευόδωση των σχεδίων του από το να ζητηθεί από τους Ελληνες, με πρωτοβουλία Βαρουφάκη, η εγκατάλειψη του προγράμματος διάσωσης (Μνημόνιο) και η απόρριψη των ευρωπαικών προτάσεων; Ετσι, τώρα δεν υπάρχει πρόγραμμα. Και χρειάζεται ομοφωνία από όλους για να υπάρξει καινούργιο. Δεν θα ήταν δύσκολη υπόθεση η ενορχήστρωση κάποιων αντιρρήσεων!! Αρκεί ένας δηλ. να αρνηθεί, για να καταρρεύσει η Ελλάδα. Ετσι, το παιχνίδι της σκλήρυνσης μέχρι το τέλος ευνόησε τον ισχυρότερο. Αυτόν ουσιαστικά που δεν είχε στην πράξη να χάσει τίποτε. Η εκτίμηση πως οι ευρωπαίοι δεν ήθελαν το Grexit και θα υποχωρούσαν, αποδείχθηκε τραγικά λανθασμένη. Ιδιαίτερα από κάποιον, όπως ο Βαρουφάκης, που ισχυρίζεται πως γνώριζε του Σόιμπλε τα πλάνα!! Στους χειρισμούς αυτούς οφείλονται τελικά τα δυσβάστακτα μέτρα που τελικά συμφωνήθηκαν. Και που οι ευρωπαίοι σκληροί ελπίζουν να μην γίνουν τελικά δεκτά και η συμφωνία να μην προχωρήσει. Υπήρξε Αφέλεια; Ανοησία; Εγκληματική σκοπιμότητα; Ουδείς γνωρίζει…
Η ουσία είναι να καταλάβουμε τα συμβαίνει τώρα. Οι υβριστές σήμερα του Πρωθυπουργού επιμένουν στη γραμμή των σκληρών της Ευρώπης και του Σόιμπλε. Ρήξη δηλαδή κι’ έξοδος από το Ευρώ. Η πλέον ανίερη δηλαδή συμμαχία.
* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.
