Το ναυάγιο ενός success story

Καθαρή ήττα της κυβέρνησης Ραχόι και προειδοποίηση για το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών του Νοεμβρίου και δυναμική ανατροπής του δικομματισμού Λαϊκό Κόμμα - Σοσιαλιστικό Κόμμα, που αν και με σημαντικές απώλειες κλονίζεται αλλά δεν καταρρέει. Με τα χθεσινά δεδομένα, είναι βέβαιο ότι η Ισπανία αποχαιρετά τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και εισέρχεται σε μια περίοδο κυβερνήσεων συνασπισμού με πρώτη κρίσιμη δοκιμασία τις περιφέρειες, όπου κανένα κόμμα δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη τοπική κυβέρνηση.Η τύχη της πρωτεύουσας Μαδρίτης όπου οι Podemos φαίνεται, σύμφωνα με τα exit polls, ότι διασφάλισαν τη νίκη είναι, βέβαιο ότι θα επηρεάσει τη δυναμική του κινήματος εν όψει των βουλευτικών εκλογών, ενώ η νίκη στη Βαρκελώνη δείχνει ότι η αμφισβήτηση θίγει και τα τοπικά εθνικιστικά κόμματα. Σε κάθε περίπτωση η ήττα του Ραχόι και του Λαϊκού Κόμματος τον Νοέμβριο δεν φαίνεται να είναι μια αντιστρέψιμη δυναμική με κύριο πλέον ζητούμενο τη σύνθεση και τις ισορροπίες του νέου κυβερνητικού συνασπισμού.

Ετσι το πιο προβεβλημένο success story της γερμανικής συνταγής δημοσιονομικής λιτότητας αποτελεί παρελθόν, μια οικτρή διάψευση όλων όσοι ήλπιζαν ότι οι δυσκολίες της Αθήνας στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές θα φρονημάτιζαν τους Ισπανούς ή αμφισβητούσαν την κοινή νοημοσύνη ισχυριζόμενοι ότι τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της χώρας πιστοποιούν την έξοδο από την κρίση. Ακόμη χειρότερα, ο Ραχόι είχε γυρίσει την πλάτη της συνεργασίας με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου, όπως άλλωστε ο σοσιαλιστής προκάτοχός του Θαπατέρο όχι μόνο με τη δύστροπη και απροσάρμοστη Ελλάδα αλλά ακόμη και με την Ιταλία των Μόντι, Λέτα και Ρέντσι αλλά και τη Γαλλία του Ολάντ, προτιμώντας μια απευθείας διμερή πολιτική διαπραγμάτευση με το Βερολίνο.
 
Οι ψηφοφόροι δεν συγκινήθηκαν ούτε από τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της χώρας, ούτε από το ότι δεν υπήρξε τυπικά μνημόνιο και τρόικα όπως σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία. Βαθιά λαβωμένη η χώρα έχει πλέον μια κατεστραμμένη μεσαία τάξη που φαίνεται να την παρασύρει σε αποπληθωρισμό και ύφεση μακράς διαρκείας. Τούτων λεχθέντων, η αμφισβήτηση της λιτότητας στην Ισπανία εγγράφεται ακόμη σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, σε κραυγαλέα αντίθεση με τη Γαλλία και την Ιταλία, όπου τη φθορά των Ολάντ και Ρέντσι θα εισπράξει η λαϊκιστική αντιευρωπαϊκή Δεξιά - Ακροδεξιά.Στην Τουρκία το πέρασμα του ΔΝΤ εξαφάνισε στις εκλογές του 2002 τρία κόμματα εξουσίας, στην Ευρωζώνη σήμερα η γερμανική συνταγή ανατρέπει παντού τη δικομματική σταθερότητα - εναλλαγή.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ