Του Κώστα Ράπτη Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών στην γειτονική
Τουρκία (σήμερα Δευτέρα στην Κωνσταντινούπολη, την Τρίτη στην Άγκυρα και
την Τετάρτη στην Αττάλεια για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ) θα ήταν αυτονόητα το
κορυφαίο θέμα της διπλωματικής επικαιρότητας, αν δεν σκιαζόταν από την
ανησυχία που προκαλεί (όχι μόνο στην Αθήνα) η έκρυθμη κατάσταση στην
ΠΓΔΜ, μετά τις πολύνεκρες συγκρούσεις των δυνάμεων καταστολής με
(Αλβανούς) “τρομοκράτες στο Κουμάνοβο.Στην πραγματικότητα, όμως, τόσο προς Βορράν όσο και προς Ανατολάς, η
ελληνική διπλωματία βρίσκεται αντιμέτωπη με εξελίξεις, πέρα από τη
γνωστή διμερή “ατζέντα”, που αναδεικνύουν μιαν επικίνδυνη ροπή των
ηγεσιών των γειτονικών χωρών προς τον τυχοδιωκτισμό.
Η αιφνιδιαστική επίσκεψη που πραγματοποίησε, υπό την κάλυψη στρατιωτικών ελικοπτέρων, ο Ahmet Davutoğlu την Κυριακή στον τάφο του γενάρχης της οθωμανικής δυναστείας εντός της Συρίας (στο σημείο όπου αυτός μεταφέρθηκε με ειδική επιχείρηση Φεβρουάριο, σε απόσταση 253 μέτρων από την τουρκοσυριακή μεθόριο) μπορεί να θεωρηθεί απλώς ως μία προεκλογική χειρονομία, ενόψει των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουνίου. Ωστόσο, συμπίπτει με μία περίοδο έντονης νευρικότητας, καθώς στελέχη της τουρκικής αντιπολίτευσης ισχυρίζονται ακόμη και ότι η κυβέρνηση προετοιμάζει πολεμική εμπλοκή στη Συρία, προκειμένου να αναβάλλει τις εκλογές, από τις οποίες δεν φαίνεται να προκύπτει η αυξημένη πλειοψηφία των 400 εδρών για την μετατροπή του πολιτεύματος σε προεδρικό, κατά τις επιθυμίες του Tayyip Erdogan.
Ούτως ή άλλως, η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου στο Ριάντ στις 28 Φεβρουαρίου, ερμηνεύθηκε ευρέως ως “αλλαγή σελίδας” - με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία να παραμερίζουν τις προηγούμενες έντονες διαφωνίες τους ως προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και να συντονίζουν τις προσπάθειές τους για ανατροπή του Bashar al Assad στη Συρία. Πράγματι, στο πεδίο των μαχών έχει επέλθει ανατροπή, καθώς έχουν ενοποιηθεί σχηματισμοί ισλαμιστών ανταρτών που προηγουμένως λειτουργούσαν χωριστά έως ανταγωνιστικά, ασκώντας, παραμονές της νέας διεθνούς μεσολαβητικής προσπάθειας στη Γενεύη, τεράστια πίεση στις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας, όπως καταδεικνύει η κατάληψη των πόλεων Idlib και Jisr-al-Sughur.
Το γεγονός ότι η τουρκική οικονομία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από βραχυπρόθεσμες ροές κεφαλαίων υποδεικνύει την πιθανότερη “συγκολλητική ύλη” του νέου αυτού τουρκο-σαουδαραβικού συνασπισμού. Το γεγονός επίσης ότι στην Τουρκία ασκήθηκαν διώξεις (στο πλαίσιο της εξάρθρωσης του “παράλληλου κράτους” του Fethullah Gulen) εναντίον των 4 εισαγγελέων που με τα εντάλματά τους αποκάλυψαν τα μυστικά φορτία οπλισμού των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών προς τους αντάρτες της Συρίας, δείχνει ότι δεν χρειάζεται πλέον να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.
Αντίστοιχοι τυχοδιωκτισμοί διαμορφώνουν το τοπίο βορίως των συνόρων της Ελλάδας. Η αστυνομική επιχείρηση τα ξημερώματα της Κυριακής στο Κουμάνοβο της πΓΔΜ, όπου έχασαν τη ζωή τους 22 άνθρωποι (συμπεριλαμβανομένων 8 αστυνομικών), για την εξάρθρωση, κατά την επίσημη εκδοχή “του πιο επικίνδυνο πυρήνα τρομοκρατών στα Βαλκάνια” με προέλευση από “τρίτη χώρα” (Κόσοβο) και με “προϋπηρεσία στη Μέση Ανατολή” οδηγεί στα όριά της την κρίση που από πολλές πλευρές μαστίζει τη γειτονική χώρα. Υπενθυμίζεται ότι εδώ και μήνες ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Zoran Zaev προβαίνει ανά εβδομάδα σε δημοσιοποίηση υποκλαπεισών τηλεφωνικών συνομιλιών από τις οποίες προκύπτει όργιο αυθαιρεσιών της κυβέρνησης Gruevski ως προς τον έλεγχο των θεσμών και του Τύπου, τη νόθευση εκλογικών αποτελεσμάτων κ.ο.κ. με αποτέλεσμα η Ε.Ε. να πιέζει για τη συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης προς εκτόνωση της κρίσης.
Μάλιστα την Τρίτη τα Σκόπια γνώρισαν μαχητικές διαδηλώσεις φοιτητών, μετά τη δημοσιοποίηση συνομιλιών του Gruevski σχετικά με τη συγκάληψη του φόνου ενός 21χρονου από πυρά αστυνομικού το 2011, ενώ για τις 17 Μαϊου προγραμματίζεται μεγάλο συλλαλητήριο της αντιπολίτευσης, με αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης.
Ήδη η εισβολή πριν από δύο εβδομάδες στο αστυνομικό φυλάκιο του χωριού Γκόσιντσε, κοντά στα σύνορα με το Κόσοβο, ομάδας 40 ενόπλων με στολές του UCK, οι οποίοι έθεσαν σε πολύωρη ομηρία τους αστυνομικούς, είχε γεννήσει φόβους ότι η πολιτική κρίση θα δώσει χώρο για την παρεμβολή τρίτων που ενδιαφέρονται να αναβιώσουν την (λανθάνουσα μετά την Συμφωνία της Αχρίδας το 2001) εθνοτική σύγκρουση Σλαβομακεδόνων και Αλβανών.
Ωστόσο, η αντίδραση του διεθνούς παράγοντα (συμπεριλαμβανομένου λ.χ. του γ.γ. του ΝΑΤΟ) που ζητά “πλήρη διερεύνηση” των γεγονότων της Κυριακής μάλλον προδίδει υποψίες ότι ο Gruevski χειραγωγεί την κατάσταση ενόψει του συλλαλητηρίου της 17ης Μαϊου.
Η εποχή όπου το κυριότερο μέλημα της Αθήνας ήταν η επίλυση του ζητήματος της ονομασίας φαντάζει έτσι έως και άξια νοσταλγίας...
Πηγή:www.capital.gr
