Ο διακεκριμένος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαστικός,
ακαδημαϊκός και συγγραφέας Βρετανός (με αυστραλιανή καταγωγή) Geoffrey
Robertson QC, στο βιβλίο του «Μια άβολη Γενοκτονία - Ποιος τώρα θυμάται
τους Αρμενίους;» (το οποίο εξασφάλισα) στο Κεφάλαιο 7 αναφέρεται
εκτεταμένα σε μια σειρά από επίσημα βρετανικά έγγραφα του Φόρεϊν Όφις,
τα οποία ανάγκασε το τελευταίο να αποδεσμεύσει, μετά από μια δύσκολη και
επίμονη αίτηση βάσει του περί Ελευθερίας της Πληροφόρησης Νόμου
(Freedom of Information Act).Τα έγγραφα είναι πρόσφατα. Των χρόνων πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ και
Γκόρντον Μπράουν, και αποκαλύπτουν την υποκρισία και απάτες που
χρησιμοποίησε το Φόρεϊν Όφις για να αποφεύγει να ενοχλεί την Τουρκία. Το
1999, με πρωτοβουλία ορισμένων λόρδων, είχε γίνει κατορθωτό το ξεκίνημα
συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων της Αρμενικής Γενοκτονίας (με 1.500.000
θύματα), οπόταν το Φόρεϊν Όφις προέβη σε «συμβουλές» προς τους υπουργούς
του πώς να χειρίζονται το θέμα και πώς να απαντούν, αποφεύγοντας πάση
θυσία να κατηγορήσουν την Τουρκία για Γενοκτονία.
Και ξεκινά ο συγγραφέας το κεφάλαιο 7:
«Με περισσότερη επιρροή από τους αρνητές της Γενοκτονίας είναι εκείνοι που συγκαλύπτουν με διάφορους τρόπους την αλήθεια - εκείνοι οι αξιωματούχοι που χαράσσουν πολιτική στη Δύση, που δεν γνωρίζουν, και στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει κατά πόσο έγινε Γενοκτονία, των οποίων οι πρώτιστες έγνοιες είναι να αποφύγουν να ενοχλήσουν την Τουρκία.
Γι' αυτόν τον λόγο, αξίζει σοβαρής μελέτης η στρατηγική που ετοίμασαν οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου για να εξαπατήσουν τους πολιτικούς μάστορές τους (και μέσω αυτών και τους Βρετανούς πολίτες), στο να νομίζουν πως το κατά πόσο υπήρξε Αρμενική Γενοκτονία είναι θέμα σοβαρής διαφωνίας.
Το 2009 εξασφάλισα ένα Mνημόνιο, που ετοιμάστηκε από το Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (Φόρεϊν Όφις) κατά την περίοδο των Εργατικών Κυβερνήσεων μεταξύ 1997-2009 πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, παρόλο που η στρατηγική αυτή ξεκίνησε από τον καιρό του καθεστώτος Θάτσερ, όταν η Τουρκία έγινε σημαντική εμπορικά για τη Βρετανία και τη γεωστρατηγική της πολιτική...».
Έγραφε το εν λόγω Μνημόνιο προς τους υπουργούς:
«...Όμως δεδομένων των σχέσεών μας (πολιτικών, στρατηγικών και εμπορικών) με την Τουρκία, και ότι αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία δεν θα υπάρξει κανένα πρακτικό όφελος προς το Ηνωμένο Βασίλειο ή στους ελάχιστους διασωθέντες από τις δολοφονίες που είναι ακόμα σήμερα ζωντανοί, ούτε θα βοηθήσει την επαναπροσέγγιση μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας, η σημερινή γραμμή (πολιτικής) είναι η μόνη εφικτή εκλογή...
Η Τουρκία είναι νευραλγική και αμύνεται σε κατηγορίες γενοκτονίας, παρόλο που τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εις αντίθεση με τη μοντέρνα Τουρκία...» (Σελίδες, 159, 160, 163, 173). «[But given the importance of our relations (political, strategic and commercial) with Turkey, and that recognising the genocide would provide no practical benefit to the UΚ or the few survivors of the killing still alive today, nor would it help a reapprochement between Armenia and Turkey, the current line is the only feasible option… Turkey is neuralgic and defensive about the charge of genocide, despite the fact that the events occurred at the time of the Ottoman Empire, as opposed to modern day Turkey…]».
Το Φόρεϊν Όφις, στην απάτη του αυτή, της ενσυνείδητης και υποκριτικής συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων, δεν δίσταζε, γράφει ο συγγραφέας, να χρησιμοποιεί τις προπαγανδιστικές υπέρ των Τούρκων θέσεις τριών «ιστορικών» αρνητών της Γενοκτονίας παρά τα δικά του πλούσια αρχεία των χρόνων της Γενοκτονίας.
Τα βρετανικά έγγραφα φανέρωσαν ότι ο Τούρκος Πρέσβης στο Λονδίνο, με την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων το 1999, ξεκίνησε και ο ίδιος μια έντονη αλληλογραφία προς το Φόρεϊν Όφις, η οποία συνεχίστηκε για τα επόμενα χρόνια μεταξύ των υφυπουργών Keith Vaz, Joyce Quin και Βαρόνης Scotland. Ο Keith Vaz, μάλιστα, υπερηφανεύτηκε στον Τούρκο Πρέσβη ότι το Φ.Ο. αρνήθηκε να περιλάβει τις σφαγές των Αρμενίων στην ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Τελικά η στάση του Φόρεϊν Όφις άρχισε να αλλάζει σύμφωνα με το πιο πρόσφατο έγγραφο του Φ.Ο. με οδηγία William Hague και David Liddigton (της νέας Συντηρητικής κυβέρνησης), οι οποίοι έλαβαν πλέον υπ' όψιν τη νομική γνώμη που εξέδωσε ο G. Robertson για το θέμα το 2009, καταρρίπτοντας πλήρως τόσο την τουρκική άρνηση όσο και τη βρετανική στάση. (Σύνδεσμος εδώ ).
Οι William Hague και David Liddigton αποφάνθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2013 ότι «πρέπει να καταστήσουμε βέβαιο ότι η προσέγγισή μας δεν παρεξηγείται ως έλλειψη αναγνώρισης για τις άθλιες συνθήκες των γεγονότων 1915-1916. Θα είναι ορθό να συμμετέχουμε πιο ενεργά στα 100χρονα των γεγονότων το 2015». (Η ημερομηνία Μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι η 24η Απριλίου).
Και κλείνει το κεφάλαιο 7 ο συγγραφέας επισημαίνοντας ότι τώρα το Φ.Ο. εγκατέλειψε την ψεύτικη δικαιολογία, ότι δεν υπάρχει αρκετή μαρτυρία, και περιορίζεται στην αποφυγή της χρήσης της λέξης Γενοκτονία. «Πρέπει να πάει πιο πέρα. Πρέπει να σταματήσει να μιλά για τραγωδία. Να χρησιμοποιεί τη σωστή λέξη, τα γεγονότα του 1915 δεν ήταν τραγωδία αλλά έγκλημα. Ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας - όπως είχε πει η Βρετανία το 1915 και πρέπει να το επαναλάβει το 2015».
Παραλληλισμός με ίδια πολιτική έναντι του Κυπριακού
Όμως, τα έγγραφα που εξασφάλισε ο συγγραφέας έχουν και μιαν άλλη διάσταση σε σχέση με το Κυπριακό. Οι άνθρωποι στο Φόρεϊν Όφις την περίοδο εκείνη ήσαν: Geoff Hoon, Κeith Vaz, Joyce Quin, βαρόνη Scotland και βαρόνη Kinnock. Οι ίδιοι, κατά τη διάρκεια της απόφασης του Αγγλικού Εφετείου υπέρ του Μ. Αποστολίδη εναντίον των Όραμς.
Στις 20 Ιουλίου 2009, λοιπόν, η υφυπουργός Ευρώπης Βαρόνη Κλένις Κίνοκ έστειλε επιστολή στους δικαστές του Αγγλικού Εφετείου, με σκοπό να τους επηρεάσει ως προς την απόφασή τους στην υπόθεση Μελέτη Αποστολίδη εναντίον του ζεύγους Όραμς και αυτό κατόπιν τουρκικών απαιτήσεων. Επιτροπή, αποτελούμενη από οργανώσεις των Τουρκοκυπρίων Λονδίνου σε συνεργασία με το λεγόμενο τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο στα κατεχόμενα, είχε καταθέσει στον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν υπόμνημα με 12.000 υπογραφές, ζητώντας βρετανική επέμβαση στη δικαστική απόφαση!
Η επιστολή Κίνοκ εξόργισε τόσο πολύ τους Δικαστές για το θράσος να τολμήσουν να επηρεάσουν την απόφαση του Δικαστηρίου, που αποκάλυψαν την απαράδεκτη προσπάθεια του Φόρεϊν Όφις σε δύο παραγράφους της Απόφασης.
(Σχετικές δημοσιεύσεις της γράφουσας στην «Ελευθερία Λονδίνου» 25 Ιουνίου 2009 σελ. 2 «Τ/κ ζητούν από τους Βρετανούς να ανατρέψουν την απόφαση εναντίον των Όραμς!» και 29 Ιανουαρίου 2010 σελ.25 «Το Foreign office προσπάθησε να παρέμβει πολιτικά στο Εφετείο προς όφελος των Τούρκων» - αρχείο εφημερίδας www.eleftheria.co.uk).
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Ερευνήτρια/συγγραφέας, Λονδίνο
Και ξεκινά ο συγγραφέας το κεφάλαιο 7:
«Με περισσότερη επιρροή από τους αρνητές της Γενοκτονίας είναι εκείνοι που συγκαλύπτουν με διάφορους τρόπους την αλήθεια - εκείνοι οι αξιωματούχοι που χαράσσουν πολιτική στη Δύση, που δεν γνωρίζουν, και στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει κατά πόσο έγινε Γενοκτονία, των οποίων οι πρώτιστες έγνοιες είναι να αποφύγουν να ενοχλήσουν την Τουρκία.
Γι' αυτόν τον λόγο, αξίζει σοβαρής μελέτης η στρατηγική που ετοίμασαν οι μανδαρίνοι του Υπουργείου Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου για να εξαπατήσουν τους πολιτικούς μάστορές τους (και μέσω αυτών και τους Βρετανούς πολίτες), στο να νομίζουν πως το κατά πόσο υπήρξε Αρμενική Γενοκτονία είναι θέμα σοβαρής διαφωνίας.
Το 2009 εξασφάλισα ένα Mνημόνιο, που ετοιμάστηκε από το Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας (Φόρεϊν Όφις) κατά την περίοδο των Εργατικών Κυβερνήσεων μεταξύ 1997-2009 πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, παρόλο που η στρατηγική αυτή ξεκίνησε από τον καιρό του καθεστώτος Θάτσερ, όταν η Τουρκία έγινε σημαντική εμπορικά για τη Βρετανία και τη γεωστρατηγική της πολιτική...».
Έγραφε το εν λόγω Μνημόνιο προς τους υπουργούς:
«...Όμως δεδομένων των σχέσεών μας (πολιτικών, στρατηγικών και εμπορικών) με την Τουρκία, και ότι αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία δεν θα υπάρξει κανένα πρακτικό όφελος προς το Ηνωμένο Βασίλειο ή στους ελάχιστους διασωθέντες από τις δολοφονίες που είναι ακόμα σήμερα ζωντανοί, ούτε θα βοηθήσει την επαναπροσέγγιση μεταξύ Αρμενίας και Τουρκίας, η σημερινή γραμμή (πολιτικής) είναι η μόνη εφικτή εκλογή...
Η Τουρκία είναι νευραλγική και αμύνεται σε κατηγορίες γενοκτονίας, παρόλο που τα γεγονότα έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εις αντίθεση με τη μοντέρνα Τουρκία...» (Σελίδες, 159, 160, 163, 173). «[But given the importance of our relations (political, strategic and commercial) with Turkey, and that recognising the genocide would provide no practical benefit to the UΚ or the few survivors of the killing still alive today, nor would it help a reapprochement between Armenia and Turkey, the current line is the only feasible option… Turkey is neuralgic and defensive about the charge of genocide, despite the fact that the events occurred at the time of the Ottoman Empire, as opposed to modern day Turkey…]».
Το Φόρεϊν Όφις, στην απάτη του αυτή, της ενσυνείδητης και υποκριτικής συγκάλυψης των τουρκικών εγκλημάτων, δεν δίσταζε, γράφει ο συγγραφέας, να χρησιμοποιεί τις προπαγανδιστικές υπέρ των Τούρκων θέσεις τριών «ιστορικών» αρνητών της Γενοκτονίας παρά τα δικά του πλούσια αρχεία των χρόνων της Γενοκτονίας.
Τα βρετανικά έγγραφα φανέρωσαν ότι ο Τούρκος Πρέσβης στο Λονδίνο, με την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή των Λόρδων το 1999, ξεκίνησε και ο ίδιος μια έντονη αλληλογραφία προς το Φόρεϊν Όφις, η οποία συνεχίστηκε για τα επόμενα χρόνια μεταξύ των υφυπουργών Keith Vaz, Joyce Quin και Βαρόνης Scotland. Ο Keith Vaz, μάλιστα, υπερηφανεύτηκε στον Τούρκο Πρέσβη ότι το Φ.Ο. αρνήθηκε να περιλάβει τις σφαγές των Αρμενίων στην ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Τελικά η στάση του Φόρεϊν Όφις άρχισε να αλλάζει σύμφωνα με το πιο πρόσφατο έγγραφο του Φ.Ο. με οδηγία William Hague και David Liddigton (της νέας Συντηρητικής κυβέρνησης), οι οποίοι έλαβαν πλέον υπ' όψιν τη νομική γνώμη που εξέδωσε ο G. Robertson για το θέμα το 2009, καταρρίπτοντας πλήρως τόσο την τουρκική άρνηση όσο και τη βρετανική στάση. (Σύνδεσμος εδώ ).
Οι William Hague και David Liddigton αποφάνθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2013 ότι «πρέπει να καταστήσουμε βέβαιο ότι η προσέγγισή μας δεν παρεξηγείται ως έλλειψη αναγνώρισης για τις άθλιες συνθήκες των γεγονότων 1915-1916. Θα είναι ορθό να συμμετέχουμε πιο ενεργά στα 100χρονα των γεγονότων το 2015». (Η ημερομηνία Μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας είναι η 24η Απριλίου).
Και κλείνει το κεφάλαιο 7 ο συγγραφέας επισημαίνοντας ότι τώρα το Φ.Ο. εγκατέλειψε την ψεύτικη δικαιολογία, ότι δεν υπάρχει αρκετή μαρτυρία, και περιορίζεται στην αποφυγή της χρήσης της λέξης Γενοκτονία. «Πρέπει να πάει πιο πέρα. Πρέπει να σταματήσει να μιλά για τραγωδία. Να χρησιμοποιεί τη σωστή λέξη, τα γεγονότα του 1915 δεν ήταν τραγωδία αλλά έγκλημα. Ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας - όπως είχε πει η Βρετανία το 1915 και πρέπει να το επαναλάβει το 2015».
Παραλληλισμός με ίδια πολιτική έναντι του Κυπριακού
Όμως, τα έγγραφα που εξασφάλισε ο συγγραφέας έχουν και μιαν άλλη διάσταση σε σχέση με το Κυπριακό. Οι άνθρωποι στο Φόρεϊν Όφις την περίοδο εκείνη ήσαν: Geoff Hoon, Κeith Vaz, Joyce Quin, βαρόνη Scotland και βαρόνη Kinnock. Οι ίδιοι, κατά τη διάρκεια της απόφασης του Αγγλικού Εφετείου υπέρ του Μ. Αποστολίδη εναντίον των Όραμς.
Στις 20 Ιουλίου 2009, λοιπόν, η υφυπουργός Ευρώπης Βαρόνη Κλένις Κίνοκ έστειλε επιστολή στους δικαστές του Αγγλικού Εφετείου, με σκοπό να τους επηρεάσει ως προς την απόφασή τους στην υπόθεση Μελέτη Αποστολίδη εναντίον του ζεύγους Όραμς και αυτό κατόπιν τουρκικών απαιτήσεων. Επιτροπή, αποτελούμενη από οργανώσεις των Τουρκοκυπρίων Λονδίνου σε συνεργασία με το λεγόμενο τουρκοκυπριακό εμπορικό επιμελητήριο στα κατεχόμενα, είχε καταθέσει στον Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν υπόμνημα με 12.000 υπογραφές, ζητώντας βρετανική επέμβαση στη δικαστική απόφαση!
Η επιστολή Κίνοκ εξόργισε τόσο πολύ τους Δικαστές για το θράσος να τολμήσουν να επηρεάσουν την απόφαση του Δικαστηρίου, που αποκάλυψαν την απαράδεκτη προσπάθεια του Φόρεϊν Όφις σε δύο παραγράφους της Απόφασης.
(Σχετικές δημοσιεύσεις της γράφουσας στην «Ελευθερία Λονδίνου» 25 Ιουνίου 2009 σελ. 2 «Τ/κ ζητούν από τους Βρετανούς να ανατρέψουν την απόφαση εναντίον των Όραμς!» και 29 Ιανουαρίου 2010 σελ.25 «Το Foreign office προσπάθησε να παρέμβει πολιτικά στο Εφετείο προς όφελος των Τούρκων» - αρχείο εφημερίδας www.eleftheria.co.uk).
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ Ερευνήτρια/συγγραφέας, Λονδίνο
