ΔΕΝ ΞΕΡΩ ποιους πληρώνει ο κ. Σόιμπλε για να τον συμβουλεύουν, αλλά, αν κρίνω από τη γραμμή που ακολουθεί, τζάμπα πάνε τα λεφτά που ξοδεύει. Κι αυτό διότι, όπως είναι σήμερα το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, από πουθενά δεν μπορεί να προκύψει πιθανότητα για τον σχηματισμό κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου. Αν μάλιστα οδηγήσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση σε πιστωτική ασφυξία, δεν είναι καθόλου βέβαιο πως όλοι οι σημαντικοί παράγοντες της παγκόσμιας οικονομίας θα μείνουν στα λόγια απέναντι στις γερμανικές προκλήσεις. Όπως μάλιστα έλεγε Αμερικάνος διπλωμάτης, οι Γερμανοί, όταν επιτίθενται, δεν ξέρουν πού και πότε πρέπει να σταματήσουν και στο τέλος τα χάνουν όλα! Η εμμονή τής γερμανικής ηγεσίας στη λιτότητα και η αδιαφορία της σε φαινόμενα ανθρωπιστικών κρίσεων είναι βάναυσα προκλητική. Κι αυτό πραγματικά ισχύει, καθώς το ελληνικό πρόγραμμα των Μνημονίων απέτυχε παταγωδώς σε όλους του στόχους. Λάθος φάρμακο το έλεγε κάποτε ο Αντώνης Σαμαράς.

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα όταν το Βερολίνο ελέγχει μια σειρά χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και επιθυμεί, με κάθε κόστος, να σώσει τη Δεξιά και το σύστημα που έχει επιβάλλει στην Ισπανία και την Πορτογαλία; Η απάντηση που δεν έχει υπολογίσει ο Σόιμπλε είναι να καταφέρει η Ελλάδα να βγάλει αυτό το κρίσιμο τετράμηνο των δανειακών υποχρεώσεων χωρίς να χρειαστεί τον δανεισμό που καθυστερούν οι δανειστές. Στα αξιοσημείωτα η πρώτη συμμετοχή αγοράς εντόκων γραμματίων ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ από την Κίνα. Σταγόνα στον ωκεανό θα πουν κάποιοι, μόνο που κανείς δεν ξέρει τις διαστάσεις που μπορεί να λάβει η δυναμική των γεγονότων στη διεθνή σκακιέρα.
 
ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ο Σόιμπλε έχει αποφασίσει να σπρώξει τη χώρα στον γκρεμό και οι υπόλοιποι εταίροι το επιτρέπουν, η ελληνική κυβέρνηση προετοιμάζει απαντήσεις -χωρίς Grexit-, οι οποίες όμως λογικά απαιτούν τη συναίνεση του ελληνικού λαού και των πολιτικών δυνάμεων. Αποκαλυπτικές και σαφώς προειδοποιητικές προς τους δανειστές ήταν οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού από το Παρίσι, μετά τη συνάντηση της Πέμπτης με τον πρόεδρο του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία. Όπως δήλωσε ο κ. Τσίπρας: "Η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου είχε την αδυναμία ότι δεν περιείχε πρόβλεψη για χρηματοδότηση της χώρας. Εμείς κάνουμε αυτό που πρέπει. Προχωράμε στην υλοποίηση των συμφωνηθέντων. Είμαστε έντιμοι απέναντι στους εταίρους μας και θέλουμε και αυτοί να είναι έντιμοι απέναντί μας. Δεν υπάρχει ανησυχία. Ακόμα κι αν το επόμενο διάστημα δεν υπάρξει εκταμίευση δόσης, η Ελλάδα είναι βέβαιο ότι θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις. Αν όμως δεν υπάρξει, αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο μιας συμφωνίας, υπάρχει κάποιος που την υλοποιεί και κάποιος που θέλει να τη δυναμιτίσει".

  ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που στο σημείο αυτό μπορεί να προκύψει είναι αν υπάρχουν και οι πολιτικές προϋποθέσεις να αντέξει η νέα κυβέρνηση σε αυτούς τους παρατεταμένους εκβιασμούς που οργανώνει και καθοδηγεί ο κ. Σόιμπλε. Τα κυβερνητικά επιτελεία εκτιμούν πως η υποστήριξη του ελληνικού λαού, αλλά και των παραγωγικών τάξεων προς το έργο που έχει αναλάβει η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας είναι πολύτιμα και καθοριστικά για την έκβαση αυτής της σύγκρουσης που συνιστά, χωρίς υπερβολή, εθνική απειλή.

ΠΑΡ' ΟΤΙ τόσο η Ν.Δ. διά του Σαμαρά όσο και το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ διά του Βενιζέλου ο μόνος όρος που έθεσαν μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου για να στηρίξουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης Τσίπρα ήταν να μένει η χώρα σε τροχιά Ευρωζώνης, είναι τόσο σοβαρές οι δεσμεύσεις αυτού του τραγικού διδύμου προς τους εντολοδότες, που συνεχίζουν να είναι υποστηρικτές της πολιτικής Σόιμπλε χωρίς να αντιλαμβάνονται πως με τη συγκεκριμένη τακτική οδηγούν τους πολιτικούς σχηματισμούς που εκφράζουν, όπως προκύπτει και από τις δημοσκοπήσεις, στον αφανισμό. Αυτό ισχύει και για το κόμμα των... παλαιοημερολογητών, όπως κατάντησε το ΚΚΕ η σημερινή του δογματική ηγεσία.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ προσπαθεί να κρατηθεί στον ρόλο του μπαλαντέρ, πλην όμως, ο Σταύρος Θεοδωράκης αδυνατεί να ισορροπήσει μεταξύ πολιτικών ευκαιριών και πολιτικών δεσμεύσεων προς τους χορηγούς του εγχειρήματος. Δεν χαίρομαι καθόλου που δεν υπάρχει σοβαρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση. Δεν χαίρομαι, διότι χωρίς αυτή δεν γίνεται και η ωρίμανση στον οργανωμένο (κυρίως) κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, που δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις διαφορές της μαξιμαλιστικής και ανέμελης αντιπολίτευσης με τις τεράστιες κυβερνητικές υποχρεώσεις και τις ευθύνες απέναντι σε έναν ολόκληρο λαό.
dchristou52@gmail.com