Η δήλωση του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα για την Ελλάδα και την κρίση
χρέους, στο πλαίσιο συνέντευξής του στο CNN, έχει ιστορική σημασία. Και
έγινε στην πιο δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Εχει εκλεχθεί μία νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, με συγκρουσιακή μάλιστα διάθεση, η οποία την ίδια στιγμή -έστω και αν δεν το παραδέχεται- γνωρίζει πως τα περιθώρια για τις διαπραγματεύσεις που επιδιώκει με αγωνία είναι στενά και αγγίζουν τα όρια του κινδύνου. Επίσης, η παγκόσμια κοινότητα αντιλαμβάνεται ευτυχώς, έστω και αργά, πως τα όρια μας, τα όρια των πολιτών έφτασαν στο κόκκινο. Ετσι απλά το λέω: δεν μπορούμε άλλο.
Ο Αμερικανός ηγέτης έκανε σήμερα επιλογή, η οποία δεν έχει τόσο σχέση με την Ελλάδα και το πρόβλημα της αυτό καθ' αυτό, αλλά με τη Γερμανία. Εξηγώντας, για μία ακόμη φορά το σύνθημά του, «Ναι στην Ανάπτυξη, Οχι στη Λιτότητα» στόχευσε την Καγκελάριο Μέρκελ, η οποία έχει διαμετρικά αντίθετη άποψη. Πιστεύει στη λιτότητα και στην τιμωρία των λαών, και ειδικά του ελληνικού. Ας μην έχουμε αμφιβολία γι' αυτό, διότι η συνέχιση για πέμπτη χρονιά αυτών των απαράδεκτων και αβάστακτων μέτρων, ξέφυγε από τον δήθεν στόχο της διόρθωσης της οικονομίας και κατάντησε συνεχιζόμενη τιμωρία, φτώχεια και εξαθλίωση.
Ο κ. Ομπάμα δεν συμφωνεί με την κ. Μέρκελ και τους βαρόνους των Βρυξελλών. Σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζει την αντίθεσή του και τη διαφωνία του και το πράττει τα πέντε τελευταία χρόνια. Από την ημέρα που τον επισκέφθηκε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στις 9 Μαρτίου 2010, για να του μιλήσει για την …πράσινη ανάπτυξη(!!!) μέχρι σήμερα, έβγαλε η γλώσσα του μαλλιά. Είναι τόσο γνωστή η θέση του για τη λιτότητα και την ανάπτυξη, που βαρεθήκαμε να την αναμεταδίδουμε. Βεβαίως, η πρότασή του αυτή, την οποία έκανε πράξη στην Αμερική, συμπίπτει με τη θέση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Και αυτή η σύμπτωση απόψεων είναι μία πολύ ευχάριστη εξέλιξη.
Όμως, ο Αμερικανός ηγέτης έχει και άλλες θέσεις στην οικονομία, που ίσως να μην είναι αρεστές στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Δεν συμφωνεί με τις κομματικές προσλήψεις, που ανατρέπουν τους προϋπολογισμούς, επιμένει στις μεταρρυθμίσεις και σε διορθωτικά μέτρα. Σίγουρα δεν του άρεσε ότι την επομένη των εκλογών έξι υπουργοί εξήγγειλαν προσλήψεις, και κατάργηση μνημονιακών νόμων. Για τον κ. Ομπάμα είναι απαραίτητη και σημαντική η δημοσιονομική πειθαρχία, και όπως είπε «οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες σε πολλές από αυτές τις χώρες». Η δημοσιονομική πειθαρχία απαγορεύει αυτό ακριβώς που έπραξαν οι έξι υπουργοί.
Μου προκάλεσε εντύπωση ότι επέλεξε να σχολιάσει την αδυναμία που δείχνει ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός στην Ελλάδα, και πρέπει να δώσουμε όλοι σημασία σ' αυτό. Για να θυμάται ο κ. Ομπάμα αυτή τη λεπτομέρεια, σημαίνει ότι στο Δελτίο Ενημέρωσης που λαμβάνει κάθε πρωί, και στο κεφάλαιο για την οικονομία, τονίζεται αυτή η αδυναμία. Ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία.
Αυτό που με φοβίζει πολύ, είναι η εμπειρία του παρελθόντος. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν και οι υπουργοί Οικονομικών και Εξωτερικών των ΗΠΑ, έκαναν πολλές παρεμβάσεις στην κ. Μέρκελ, τον κ. Σόιμπλε και τους υπόλοιπους μανδαρίνους των Βρυξελλών. Απέτυχαν παταγωδώς να τους μεταπείσουν και νομίζω πως στο μόνο σημείο που είχαν μία επιρροή ήταν στην απόφαση να μην εκδιωχθεί η Ελλάδα από το ευρώ. Ο κ. Μπάιντεν είχε πει στους ομογενείς φίλους του, ότι μέσα σε μία εβδομάδα μίλησε 21 φορές με την κ. Μέρκελ, τον κ. Σόιμπλε, τον κ. Μπαρόζο, και άλλους ηγέτες και αξιωματούχους χωρών της Ε.Ε… Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί και οι υπόλοιπο εταίροι στην Ε.Ε. δίνουν τα δανεικά ενώ η Αμερική δεν έχει κάνει ούτε μία επένδυση. Αυτός που πληρώνει «δικαιούται να ομιλεί», αυτός που δεν πληρώνει μένει στα ευχολόγια και στις συμβουλές… Και εδώ έγκειται η αδυναμία της Αμερικής να πιέσει τους Ευρωπαίους.
Οι θέσεις του κ. Ομπάμα είναι εξαιρετικές για την Ελλάδα και το λαό μας. Μετά από χρόνια πολλά, ακούσαμε όχι μόνο λόγια συμπάθειας, αλλά και νιώσαμε πως ο αρχηγός της υπερδύναμης νοιάζεται για τους Ελληνες πολίτες. Καταγράφω τα λόγια του:
«Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ξεζουμίζεις χώρες που βρισκονται σε ύφεση. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης, προκειμένου αυτές οι χώρες να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να μειώσουν κάποια από τα ελλείμματά τους»
«Νομίζω ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά, έπρεπε να δρομολογήσουν μια σειρά από αλλαγές. Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αυτές οι αλλαγές αν το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών έχει πέσει κατά 25%, αυτό δεν μπορεί να το αντέξει ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε το πολιτικό σύστημα»
«Αυτό που μας δίδαξε η αμερικανική εμπειρία, είναι ότι ο καλύτερος τρόπος να μειώσεις τα ελλείμματα είναι να αποκαταστήσεις την δημοσιονομική σταθερότητα είναι να αναπτυχθείς και όταν έχεις μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης και όχι απλώς να γίνονται προσπάθειες πίεσης ενός πληθυσμού που δεινοπαθεί ολοένα και περισσότερο».
Ποιος από τους Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους μας έδειξε έστω την ελάχιστη συμπάθεια. Οι μόνες λέξεις που ακούμε από τα στόματά τους είναι «λιτότητα» και «μέτρα». Εισπράττουμε συνέχεια εκβιασμούς και οι απειλές. Και πληρώνουμε τα λάθη, τα σκάνδαλα, και τις λαμογιές των πολιτικών, οι οποίοι δεν έχουν υποστεί την παραμικρή τιμωρία για την εξαθλίωση του λαού μας. Και γι' αυτό φταίει και η Τρόικα.
Ο κ. Τσίπρας έχει αποκτήσει ένα σύμμαχο. Ναι, το πιστεύω ακράδαντα. Όμως, πρέπει να γνωρίζει ότι η αμερικανική πολιτική προσφέρει ένα «αποκούμπι», αλλά έχει απαιτήσεις… Και επίσης, δεν προσφέρει χρήματα αλλά υποστήριξη.
- Θα απορρίψει π.χ. άλλη ελληνική «ένσταση» σε ότι αφορά τις κυρώσεις στη Ρωσία. Ο Πρόεδρος Ομπάμα απαιτεί υποταγή των συμμάχων στο θέμα αυτό, διότι σχεδίασε τις κυρώσεις για να τιμωρήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
- Δεν θα δεχθεί να «λογοδρομήσει» η Ελλάδα στα θέματα διεθνούς και τοπικής τρομοκρατίας, διότι η Ουάσιγκτον έχει ψύχωση με το φαινόμενο. Ούτε του αρέσει ότι φτάνουν οι διαδηλώσεις μέχρι την αμερικανική Πρεσβεία…
-Δεν θα του αρέσει, π.χ., η αναγνώριση της Παλαιστίνης από την ελληνική κυβέρνηση. Και ας είναι απόλυτα δίκαιο το αίτημα, ο πόθος των Παλαιστινίων
-Οι συμμαχίες των Αμερικανών δεν είναι ευκαιριακές. Είναι μόνιμες και έχουν τάσεις ηγεμονικές και πελατειακές. Είναι έτοιμος ο κ. Τσίπρας να «προσαρμοστεί» εάν επιτύχει η προσπάθεια του κ. Ομπάμα και αφαιρεθεί το σχοινί που πνίγει την Ελλλάδα;
Ο πρωθυπουργός πρέπει να γνωρίζει ότι το καλάθι των αμερικανικών απαιτήσεων και των «συμμαχικών υποχρεώσεων» είναι γεμάτο… Και όπως πάντα, δίνουν ένα και απαιτούν δέκα οι Αμερικανοί.
Αυτό δεν μειώνει καθόλου την ιστορικής σημασίας παρέμβαση του Αμερικανού ηγέτη για να τερματιστεί η λιτότητα και το δράμα του ελληνικού λαού… Ας μην φύγουμε, όμως, από τη σημασία της δήλωσης του κ. Ομπάμα, διότι στην Ελλάδα είμαστε έτοιμοι να κτυπάμε τις …καμπάνες και να στήνουμε αγάλματα: Ο Αμερικανός πρόεδρος ζητά μείωση της λιτότητας, ζητά ανάπτυξη άμεσα, αλλά και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Ούτε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει, ούτε την άθλια πολιτική των δανειστών. Αν καταφέρει να μεταπείσει την κ. Μέρκελ, αν μπορέσει να σταματήσει το δράμα του λαού μας, η Ελλάδα πρέπει να του χρωστά για πάντα ευγνωμοσύνη.
Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες και όσοι ασχολούνται με την οικονομία αναγκαστικά «κρέμονται» από τα χείλη της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥΕχει εκλεχθεί μία νέα κυβέρνηση στην Ελλάδα, με συγκρουσιακή μάλιστα διάθεση, η οποία την ίδια στιγμή -έστω και αν δεν το παραδέχεται- γνωρίζει πως τα περιθώρια για τις διαπραγματεύσεις που επιδιώκει με αγωνία είναι στενά και αγγίζουν τα όρια του κινδύνου. Επίσης, η παγκόσμια κοινότητα αντιλαμβάνεται ευτυχώς, έστω και αργά, πως τα όρια μας, τα όρια των πολιτών έφτασαν στο κόκκινο. Ετσι απλά το λέω: δεν μπορούμε άλλο.
Ο Αμερικανός ηγέτης έκανε σήμερα επιλογή, η οποία δεν έχει τόσο σχέση με την Ελλάδα και το πρόβλημα της αυτό καθ' αυτό, αλλά με τη Γερμανία. Εξηγώντας, για μία ακόμη φορά το σύνθημά του, «Ναι στην Ανάπτυξη, Οχι στη Λιτότητα» στόχευσε την Καγκελάριο Μέρκελ, η οποία έχει διαμετρικά αντίθετη άποψη. Πιστεύει στη λιτότητα και στην τιμωρία των λαών, και ειδικά του ελληνικού. Ας μην έχουμε αμφιβολία γι' αυτό, διότι η συνέχιση για πέμπτη χρονιά αυτών των απαράδεκτων και αβάστακτων μέτρων, ξέφυγε από τον δήθεν στόχο της διόρθωσης της οικονομίας και κατάντησε συνεχιζόμενη τιμωρία, φτώχεια και εξαθλίωση.
Ο κ. Ομπάμα δεν συμφωνεί με την κ. Μέρκελ και τους βαρόνους των Βρυξελλών. Σε κάθε ευκαιρία υπογραμμίζει την αντίθεσή του και τη διαφωνία του και το πράττει τα πέντε τελευταία χρόνια. Από την ημέρα που τον επισκέφθηκε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στις 9 Μαρτίου 2010, για να του μιλήσει για την …πράσινη ανάπτυξη(!!!) μέχρι σήμερα, έβγαλε η γλώσσα του μαλλιά. Είναι τόσο γνωστή η θέση του για τη λιτότητα και την ανάπτυξη, που βαρεθήκαμε να την αναμεταδίδουμε. Βεβαίως, η πρότασή του αυτή, την οποία έκανε πράξη στην Αμερική, συμπίπτει με τη θέση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Και αυτή η σύμπτωση απόψεων είναι μία πολύ ευχάριστη εξέλιξη.
Όμως, ο Αμερικανός ηγέτης έχει και άλλες θέσεις στην οικονομία, που ίσως να μην είναι αρεστές στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Δεν συμφωνεί με τις κομματικές προσλήψεις, που ανατρέπουν τους προϋπολογισμούς, επιμένει στις μεταρρυθμίσεις και σε διορθωτικά μέτρα. Σίγουρα δεν του άρεσε ότι την επομένη των εκλογών έξι υπουργοί εξήγγειλαν προσλήψεις, και κατάργηση μνημονιακών νόμων. Για τον κ. Ομπάμα είναι απαραίτητη και σημαντική η δημοσιονομική πειθαρχία, και όπως είπε «οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες σε πολλές από αυτές τις χώρες». Η δημοσιονομική πειθαρχία απαγορεύει αυτό ακριβώς που έπραξαν οι έξι υπουργοί.
Μου προκάλεσε εντύπωση ότι επέλεξε να σχολιάσει την αδυναμία που δείχνει ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός στην Ελλάδα, και πρέπει να δώσουμε όλοι σημασία σ' αυτό. Για να θυμάται ο κ. Ομπάμα αυτή τη λεπτομέρεια, σημαίνει ότι στο Δελτίο Ενημέρωσης που λαμβάνει κάθε πρωί, και στο κεφάλαιο για την οικονομία, τονίζεται αυτή η αδυναμία. Ας μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία.
Αυτό που με φοβίζει πολύ, είναι η εμπειρία του παρελθόντος. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος Τζόζεφ Μπάιντεν και οι υπουργοί Οικονομικών και Εξωτερικών των ΗΠΑ, έκαναν πολλές παρεμβάσεις στην κ. Μέρκελ, τον κ. Σόιμπλε και τους υπόλοιπους μανδαρίνους των Βρυξελλών. Απέτυχαν παταγωδώς να τους μεταπείσουν και νομίζω πως στο μόνο σημείο που είχαν μία επιρροή ήταν στην απόφαση να μην εκδιωχθεί η Ελλάδα από το ευρώ. Ο κ. Μπάιντεν είχε πει στους ομογενείς φίλους του, ότι μέσα σε μία εβδομάδα μίλησε 21 φορές με την κ. Μέρκελ, τον κ. Σόιμπλε, τον κ. Μπαρόζο, και άλλους ηγέτες και αξιωματούχους χωρών της Ε.Ε… Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί και οι υπόλοιπο εταίροι στην Ε.Ε. δίνουν τα δανεικά ενώ η Αμερική δεν έχει κάνει ούτε μία επένδυση. Αυτός που πληρώνει «δικαιούται να ομιλεί», αυτός που δεν πληρώνει μένει στα ευχολόγια και στις συμβουλές… Και εδώ έγκειται η αδυναμία της Αμερικής να πιέσει τους Ευρωπαίους.
Οι θέσεις του κ. Ομπάμα είναι εξαιρετικές για την Ελλάδα και το λαό μας. Μετά από χρόνια πολλά, ακούσαμε όχι μόνο λόγια συμπάθειας, αλλά και νιώσαμε πως ο αρχηγός της υπερδύναμης νοιάζεται για τους Ελληνες πολίτες. Καταγράφω τα λόγια του:
«Αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις να ξεζουμίζεις χώρες που βρισκονται σε ύφεση. Κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης, προκειμένου αυτές οι χώρες να μπορέσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους, να μειώσουν κάποια από τα ελλείμματά τους»
«Νομίζω ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά, έπρεπε να δρομολογήσουν μια σειρά από αλλαγές. Είναι πολύ δύσκολο να γίνουν αυτές οι αλλαγές αν το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών έχει πέσει κατά 25%, αυτό δεν μπορεί να το αντέξει ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε το πολιτικό σύστημα»
«Αυτό που μας δίδαξε η αμερικανική εμπειρία, είναι ότι ο καλύτερος τρόπος να μειώσεις τα ελλείμματα είναι να αποκαταστήσεις την δημοσιονομική σταθερότητα είναι να αναπτυχθείς και όταν έχεις μια οικονομία σε ελεύθερη πτώση πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης και όχι απλώς να γίνονται προσπάθειες πίεσης ενός πληθυσμού που δεινοπαθεί ολοένα και περισσότερο».
Ποιος από τους Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους μας έδειξε έστω την ελάχιστη συμπάθεια. Οι μόνες λέξεις που ακούμε από τα στόματά τους είναι «λιτότητα» και «μέτρα». Εισπράττουμε συνέχεια εκβιασμούς και οι απειλές. Και πληρώνουμε τα λάθη, τα σκάνδαλα, και τις λαμογιές των πολιτικών, οι οποίοι δεν έχουν υποστεί την παραμικρή τιμωρία για την εξαθλίωση του λαού μας. Και γι' αυτό φταίει και η Τρόικα.
Ο κ. Τσίπρας έχει αποκτήσει ένα σύμμαχο. Ναι, το πιστεύω ακράδαντα. Όμως, πρέπει να γνωρίζει ότι η αμερικανική πολιτική προσφέρει ένα «αποκούμπι», αλλά έχει απαιτήσεις… Και επίσης, δεν προσφέρει χρήματα αλλά υποστήριξη.
- Θα απορρίψει π.χ. άλλη ελληνική «ένσταση» σε ότι αφορά τις κυρώσεις στη Ρωσία. Ο Πρόεδρος Ομπάμα απαιτεί υποταγή των συμμάχων στο θέμα αυτό, διότι σχεδίασε τις κυρώσεις για να τιμωρήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
- Δεν θα δεχθεί να «λογοδρομήσει» η Ελλάδα στα θέματα διεθνούς και τοπικής τρομοκρατίας, διότι η Ουάσιγκτον έχει ψύχωση με το φαινόμενο. Ούτε του αρέσει ότι φτάνουν οι διαδηλώσεις μέχρι την αμερικανική Πρεσβεία…
-Δεν θα του αρέσει, π.χ., η αναγνώριση της Παλαιστίνης από την ελληνική κυβέρνηση. Και ας είναι απόλυτα δίκαιο το αίτημα, ο πόθος των Παλαιστινίων
-Οι συμμαχίες των Αμερικανών δεν είναι ευκαιριακές. Είναι μόνιμες και έχουν τάσεις ηγεμονικές και πελατειακές. Είναι έτοιμος ο κ. Τσίπρας να «προσαρμοστεί» εάν επιτύχει η προσπάθεια του κ. Ομπάμα και αφαιρεθεί το σχοινί που πνίγει την Ελλλάδα;
Ο πρωθυπουργός πρέπει να γνωρίζει ότι το καλάθι των αμερικανικών απαιτήσεων και των «συμμαχικών υποχρεώσεων» είναι γεμάτο… Και όπως πάντα, δίνουν ένα και απαιτούν δέκα οι Αμερικανοί.
Αυτό δεν μειώνει καθόλου την ιστορικής σημασίας παρέμβαση του Αμερικανού ηγέτη για να τερματιστεί η λιτότητα και το δράμα του ελληνικού λαού… Ας μην φύγουμε, όμως, από τη σημασία της δήλωσης του κ. Ομπάμα, διότι στην Ελλάδα είμαστε έτοιμοι να κτυπάμε τις …καμπάνες και να στήνουμε αγάλματα: Ο Αμερικανός πρόεδρος ζητά μείωση της λιτότητας, ζητά ανάπτυξη άμεσα, αλλά και συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Ούτε το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει, ούτε την άθλια πολιτική των δανειστών. Αν καταφέρει να μεταπείσει την κ. Μέρκελ, αν μπορέσει να σταματήσει το δράμα του λαού μας, η Ελλάδα πρέπει να του χρωστά για πάντα ευγνωμοσύνη.
Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες και όσοι ασχολούνται με την οικονομία αναγκαστικά «κρέμονται» από τα χείλη της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
