Το πραγματικό πρόβλημα είναι στην ίδια την ελληνική κοινωνία κι όχι μόνο στο πολιτικό σύστημα. Ο κ. Τσίπρας "πούλησε" στον ελληνικό λαό αυτό που ο λαός ήθελε να "αγοράσει". Αν ο κόσμος ήθελε ένα άλλο προϊόν θα το έψαχνε και θα το έβρισκε. Δεν ξεγέλασε κανείς τους Έλληνες. Οι Έλληνες επέλεξαν τη ρήξη και όχι ο κ. Τσίπρας. Ο κ. Τσίπρας δεν κάνει σήμερα κάτι περισσότερο από εκείνο που είχε υποσχεθεί προεκλογικά. Δηλαδή μόλις πριν μερικές μέρες!
Η οικονομική ασφυξία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία και μόνο λύση: Στην αναζήτηση εναλλακτικών τρόπων για την πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου και σε διαφορετική περίπτωση σε στάση πληρωμών. Η άλλη λύση, να κάνει ο κ. Τσίπρας την περίφημη κωλοτούμπα και να γυρίσει στην Αθήνα αναγγέλλοντας μέτρα ύψους άνω των πέντε δισεκατομμυρίων ευρώ (και να αποσύρει όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του), είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει.
Πολύ απλά, δεν υπάρχουν τα λεφτά. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να έχουμε να λέμε. Και τον λογαριασμό δεν θέλουν να τον πληρώσουν οι Ευρωπαίοι και ούτε μπορεί κανείς να τους υποχρεώσει. Διότι λέμε για τους Γερμανούς, αλλά αυτοί είναι εκείνοι που βγαίνουν μπροστά. Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά το πιο πιθανό σενάριο είναι να αντιμετωπίσουμε μία ενωμένη Ευρώπη. Όλοι οι άλλοι κι εμείς μόνοι μας...
Είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί μία μελοδραματική γλώσσα και θα επιστρατευτούν συνειρμοί εθνικοπατριωτικού χαρακτήρα για να δικαιολογηθούν οι κινήσεις των επόμενων ημερών. Κι ίσως έτσι λυθεί και η απορία κάποιων για το τι θέλει ένας Καμμένος σε αυτή την... αριστερή κυβέρνηση. Θα μπορεί τουλάχιστον να δώσει ιδέες σε αυτό το εθνικοπατριωτικό...
Η ουσία, πάντως, παραμένει: Θα περάσουμε δύσκολες ώρες. Το είχαμε πει πριν τις εκλογές, θα το πούμε και τώρα. Οι εξελίξεις θα ήταν δύσκολες κάτω από το οποιοδήποτε εκλογικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν λόγοι για τους οποίους το πρόγραμμα δε πέτυχε στην Ελλάδα. Και σε αυτό έχουν όλοι μερίδιο ευθύνης. Αλλά δεν είναι τώρα αυτό το ζητούμενο, να αποδώσουμε ευθύνες. Το πρόβλημα είναι να μην βρεθούμε μπροστά σε έναν νέο διχασμό.
Αντίθετα, οι δύσκολες ώρες που διανύουμε μπορεί να αποτελέσουν την αφορμή για μία συζήτηση ουσίας με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων. Μία συζήτηση που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πέντε χρόνια και δεν έχει γίνει. Δίχως κάμερες, δίχως προκαταλήψεις και με μόνη βασική προϋπόθεση το συμφέρον της πατρίδας. Εδώ παίζεται το μέλλον των παιδιών μας. Αν δεν μπορούν να καθίσουν τώρα γύρω από ένα τραπέζι, πότε θα το κάνουν;
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
