Η ιστορία και η ιστορική μνήμη αποτελούν πυξίδα για κάθε λαό, το όποιο έθνος δε, δεν διδάσκεται από την ιστορία του είναι καταδικασμένο να επαναλάβει τα ίδια λάθη του παρελθόντος σε μικρό η μεγάλο βαθμό στο μέλλον.Λαός χωρίς ιστορική μνήμη είναι νομοτελειακά λαός καταδικασμένος να χαθεί στην ιστορία.
72 χρόνια μετά ας προσεγγίσουμε την μάχη του Στάλινγκραντ (2 Φλεβάρη 1943) από μια αιρετική ματιά, φυσικά ουδείς λογικός νούς νοείται να εξισώσει τον σημερινό πολιτικό κόσμο της Γερμανίας με αυτόν του ναζιστικού Γ'Ράιχ του παράφρονα ναζιστή δικτάτορα Αδόλφου Χίτλερ.Όμως παράλληλα για να είμαστε δίκαιοι και πρός την Ιστορία οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως το γερμανικό δόγμα ελάχιστα έχει διαφοροποιηθεί ανΆ τους αιώνες στα όποια επίπεδα εφαρμογής του.
Το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ και η αναζήτηση λυκοφιλίας των Αγγλογάλων με τον Αδόλφο Χίτλερ επίτρεψε στον Αδόλφο Χίτλερ να ελιχθεί ανάμεσα στην ουδετερότητα και την πολεμική προετοιμασία. Επίτρεψε επίσης στην Ρωσία να καταλάβει εδάφη τα οποία και πλέον θα τα θεωρούσε ως ζωτικό της χώρο. Την ίδια ώρα ο Γερμανικός επεκτατισμός σε Βαλκάνια και Κεντρική Ευρώπη δημιουργούσε νομοτελειακά την αναγκαιότητα της σύγκρουσης με την Ρωσία η οποία και έστεκε ως εμπόδιο στα γερμανικά επεκτατικά σχέδια.
Είναι γεγονός πως η Γερμανική επίθεση αιφνιδίασε τους πάντες όμως η γερμανική στρατηγική παγιδεύτηκε πολύ γρήγορα σε μια σειρά από παραμέτρους που θα αποτελούσαν και την αχίλλειο πτέρνα της.
-Το ετερόκλητο των συμμαχιών της, η αλαζονεία η οποία έφτασε τα όρια της ύβρις σε κάθε επίπεδο, η αδυναμία πραγμάτωσης ελιγμών λόγω του δογματισμού της, η υποτίμηση του αντιπάλου σε όλα τα επίπεδα, προκάλεσε τον εγκλωβισμό των γερμανικών δυνάμεων σε έναν πόλεμο φθοράς.
-Η ελπίδα που κατάφεραν και γέννησαν στα ρωσικά στρατεύματα και στον ρωσικό λαό προσωπικότητες όπως ο Νικίτα Χρουστσώφ και ο Γκεόργκι Ζούκοφ πυρπόλησαν την σκληρή αντίσταση των Ρώσων στην εμβληματική πόλη του Στάλιγκραντ, επίτρεψαν δε στον ρωσικό λαό να συσπειρωθεί γύρω απο τον Ρώσο δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν και να δώσει στην αντίσταση καθολικό χαρακτήρα που ξεπερνούσε τα όρια του Βόλγα. Παράλληλα βοήθησαν να ξεπερασθεί η καχεκτικότητα που είχε επιβάλλει ο Στάλιν στην δομή του ρωσικού στρατεύματος
-Ο πόλεμος φθοράς άγνωστος για τα γερμανικά στρατεύματα μέχρι εκείνη την στιγμή και σε συνδυασμό με τις δυσμενείς συνθήκες λόγω ρωσικού χειμώνα και με την κακή προετοιμασίας της γερμανικής επίθεσης σε όλα τα επίπεδα της περιέπλεξε την κατάσταση.
-Η πλήρη αξιοποίηση απο πλευράς Ρώσων κάθε στοιχείου που προσέφερε το οικείο περιβάλλον όπου λάμβανε χώρα η σύγκρουση αλλά και η ευφυέστατη ρωσική διπλωματία απέναντι στην Δύση με την ενεργοποίηση κάθε φιλικού στοιχείου ανα τον κόσμο προσέδωσε στην ρωσική δυναμική μεγαλύτερη ισχύ.
-Οι Γερμανικές δυνάμεις ηττήθηκαν σε κρίσιμη μάχη αυτό με την σειρά του φανέρωσε το Γερμανικό δίλημμα ανάμεσα στην συντεταγμένη ταχύτατη αναδίπλωση και απαγκίστρωση και στην σφοδρή επιθυμία για αντεπίθεση πρός αποκατάσταση του κύρους που είχε πληγωθεί.
Η πρώτη πράξη σε Ελ Αλαμέιν και Κούρσκ επίτρεψε στην Γερμανία μέσα απο τον επαγγελματισμό, την οργάνωση, το θάρρος και την πειθαρχία του γερμανικού στρατού υπό τις οδηγίες λαμπρών στρατηγών του να ξεδιπλώσει ένα παιχνίδι καθυστέρησης το οποίο και χρονικά απομάκρυνε την δρομολογηθείσα καταστροφή.
Η ψευδαίσθηση πως ο πόλεμος δεν χάθηκε , η κυριαρχία του δόγματος της ανωτερότητας, η παραγόμενη αναγκαιότητα της αποκατάστασης του πληγωμένου γοήτρου υπό τις οδηγίες ανθρωπων κατώτερων των περιστάσεων οδήγησε σε δεύτερη πράξη στην ανάληψη σφοδρών αντεπιθέσεων κατά τις οποίες παρήχθη η συνολική πλήρη συντριβή και διάλυση της Γερμανίας.
Το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη Επίθεσης ή Σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ και η αναζήτηση λυκοφιλίας των Αγγλογάλων με τον Αδόλφο Χίτλερ επίτρεψε στον Αδόλφο Χίτλερ να ελιχθεί ανάμεσα στην ουδετερότητα και την πολεμική προετοιμασία. Επίτρεψε επίσης στην Ρωσία να καταλάβει εδάφη τα οποία και πλέον θα τα θεωρούσε ως ζωτικό της χώρο. Την ίδια ώρα ο Γερμανικός επεκτατισμός σε Βαλκάνια και Κεντρική Ευρώπη δημιουργούσε νομοτελειακά την αναγκαιότητα της σύγκρουσης με την Ρωσία η οποία και έστεκε ως εμπόδιο στα γερμανικά επεκτατικά σχέδια.
Είναι γεγονός πως η Γερμανική επίθεση αιφνιδίασε τους πάντες όμως η γερμανική στρατηγική παγιδεύτηκε πολύ γρήγορα σε μια σειρά από παραμέτρους που θα αποτελούσαν και την αχίλλειο πτέρνα της.
-Το ετερόκλητο των συμμαχιών της, η αλαζονεία η οποία έφτασε τα όρια της ύβρις σε κάθε επίπεδο, η αδυναμία πραγμάτωσης ελιγμών λόγω του δογματισμού της, η υποτίμηση του αντιπάλου σε όλα τα επίπεδα, προκάλεσε τον εγκλωβισμό των γερμανικών δυνάμεων σε έναν πόλεμο φθοράς.
-Η ελπίδα που κατάφεραν και γέννησαν στα ρωσικά στρατεύματα και στον ρωσικό λαό προσωπικότητες όπως ο Νικίτα Χρουστσώφ και ο Γκεόργκι Ζούκοφ πυρπόλησαν την σκληρή αντίσταση των Ρώσων στην εμβληματική πόλη του Στάλιγκραντ, επίτρεψαν δε στον ρωσικό λαό να συσπειρωθεί γύρω απο τον Ρώσο δικτάτορα Ιωσήφ Στάλιν και να δώσει στην αντίσταση καθολικό χαρακτήρα που ξεπερνούσε τα όρια του Βόλγα. Παράλληλα βοήθησαν να ξεπερασθεί η καχεκτικότητα που είχε επιβάλλει ο Στάλιν στην δομή του ρωσικού στρατεύματος
-Ο πόλεμος φθοράς άγνωστος για τα γερμανικά στρατεύματα μέχρι εκείνη την στιγμή και σε συνδυασμό με τις δυσμενείς συνθήκες λόγω ρωσικού χειμώνα και με την κακή προετοιμασίας της γερμανικής επίθεσης σε όλα τα επίπεδα της περιέπλεξε την κατάσταση.
-Η πλήρη αξιοποίηση απο πλευράς Ρώσων κάθε στοιχείου που προσέφερε το οικείο περιβάλλον όπου λάμβανε χώρα η σύγκρουση αλλά και η ευφυέστατη ρωσική διπλωματία απέναντι στην Δύση με την ενεργοποίηση κάθε φιλικού στοιχείου ανα τον κόσμο προσέδωσε στην ρωσική δυναμική μεγαλύτερη ισχύ.
-Οι Γερμανικές δυνάμεις ηττήθηκαν σε κρίσιμη μάχη αυτό με την σειρά του φανέρωσε το Γερμανικό δίλημμα ανάμεσα στην συντεταγμένη ταχύτατη αναδίπλωση και απαγκίστρωση και στην σφοδρή επιθυμία για αντεπίθεση πρός αποκατάσταση του κύρους που είχε πληγωθεί.
Η πρώτη πράξη σε Ελ Αλαμέιν και Κούρσκ επίτρεψε στην Γερμανία μέσα απο τον επαγγελματισμό, την οργάνωση, το θάρρος και την πειθαρχία του γερμανικού στρατού υπό τις οδηγίες λαμπρών στρατηγών του να ξεδιπλώσει ένα παιχνίδι καθυστέρησης το οποίο και χρονικά απομάκρυνε την δρομολογηθείσα καταστροφή.
Η ψευδαίσθηση πως ο πόλεμος δεν χάθηκε , η κυριαρχία του δόγματος της ανωτερότητας, η παραγόμενη αναγκαιότητα της αποκατάστασης του πληγωμένου γοήτρου υπό τις οδηγίες ανθρωπων κατώτερων των περιστάσεων οδήγησε σε δεύτερη πράξη στην ανάληψη σφοδρών αντεπιθέσεων κατά τις οποίες παρήχθη η συνολική πλήρη συντριβή και διάλυση της Γερμανίας.
