Με τον Βαγγέλη ΑρεταίοΣε τεντωμένο σκοινί εξακολουθούν να πορεύονται ο Ταγίπ Ερντογάν και η Νέα Τουρκία του καθώς έχουν ανοίξει μέτωπα σε όλο το μήκος και πλάτος της Λεβαντίνης, από την Αίγυπτο και την Κύπρο μέχρι τη Συρία και το Ιράν. Η τακτική πλέον του Τούρκου Προέδρου έχει καταστεί σαφής: Πλήρης αμφισημία, σύγχυση των πάντων με συνεχή παραπετάσματα καπνού και απίστευτες -και όμως αληθινές- αναστροφές. Τελευταία τέτοια αναστροφή έκανε μόλις χθες ο Πρόεδρος Ερντογάν που δήλωσε ότι ήταν ο ίδιος που πρότεινε στον Πρόεδρο Ομπάμα το αίτημα των πεσμεργκά του βορείου Ιράκ να περάσουν από τουρκικό έδαφος προς το Κομπάνι της Συρίας.
Πίσω όμως από την τακτική αυτή αμφισημίας βρίσκεται μια πάγια στρατηγική της Άγκυρας του Ταγίπ Ερντογάν: Η ανάπτυξη και εμβάθυνση της τουρκικής επιρροής στην περιοχή, με όλα τα μέσα και παίζοντας συνειδητά όλες τις κάρτες. Κούρδους, Άραβες, σουνίτες, σιίτες, Κούρδους εναντίον Κούρδων, Άραβες εναντίον Αράβων... Μέσα στο χάος που επικρατεί στη Μέση Ανατολή σήμερα, η Άγκυρα επέλεξε να στοιχηματίσει σε όλα τα άλογα του αγώνα ελπίζοντας ότι τουλάχιστον ένα θα κερδίσει και έτσι η Τουρκία θα είναι πάντα στο πλευρό αυτών που θα υπερισχύσουν. Προς το παρόν, βασικός πυλώνας των προσπαθειών της Άγκυρας είναι να κρατηθεί η τουρκική επιρροή στους Κούρδους, και του Ιράκ και της Συρίας, ώστε να μην βρεθεί εκτός εξελίξεων η Τουρκία εν όψει της κουρδικής αναγέννησης στην καρδιά της Μέσης Ανατολής. Και εκεί παίζει μια επικίνδυνη παρτίδα σκάκι με τις διαφορετικές δυνάμεις της περιοχής αλλά φυσικά και με τους Αμερικανούς.
Παράλληλα, όμως, η Άγκυρα δεν ξεχνά και τα πάγια μέτωπά της, όπως την Κύπρο. Και η επιλογή αυτής της συγκυρίας για να «υπενθυμίσει» την παρουσία της δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι τουρκικές κινήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Πρώτος, φυσικά, είναι η Λευκωσία. Και το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Όσο δεν μπαίνει το φυσικό αέριο στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό η Τουρκία θα συνεχίσει να αμφισβητεί και να προκαλεί εντάσεις στην περιοχή. Οι άλλοι αποδέκτες είναι η Αίγυπτος και το Ισραήλ, στους οποίους η Τουρκία θέλει να δείξει ότι παραμένει βασικός παίκτης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Αποδέκτης είναι φυσικά και οι Αμερικανοί με τους οποίους ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει ένα παιχνίδι γεμάτο εκπλήξεις και αναπροσαρμογές. Πόσο μπορούν να διαρκέσουν οι ακροβασίες αυτές; Κανείς δεν ξέρει, το σίγουρο είναι ότι μέχρι σήμερα ο Ταγίπ Ερντογάν εξακολουθεί να έχει χώρο ελιγμών και αναπροσαρμογών των τακτικών του. Κινδυνεύει φυσικά πολύ. Κινδυνεύει να χάσει τις σχέσεις του με τους Κούρδους, κινδυνεύει να χάσει τις σχέσεις του με τους Αμερικανούς, κινδυνεύει... Αλλά εξακολουθεί να κινείται στην άκρη του ξυραφιού διότι μόνο αυτή τη στρατηγική ξέρει η Άγκυρα να διαχειρίζεται. Και μόνο οι άμεσα επικίνδυνες καταστάσεις εις βάρος της μπορούν να κάνουν τον Ταγίπ Ερντογάν να αλλάζει ρότα, τίποτε άλλο.
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=277087&-V=stiles
