Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος... και
από μακριά το Ισραήλ επιχειρούν να δώσουν την εικόνα ενός ακόμα
«σταθερού» άξονα στην ταραγμένη Μέση Ανατολή, που συνταράσσεται από την
ισχυρή και απολύτως οργανωμένη παρουσία των τζιχαντιστών.
Στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, οι
διμερείς συναντήσεις των προέδρων και υπουργών Εξωτερικών της Κύπρου και
της Αιγύπτου, αλλά και της Ελλάδας και της Αιγύπτου, καθώς και η
τριμερής συνάντηση των ΥΠΕΞ των τριών χωρών σηματοδοτεί μια απόπειρα
σταθερότερης συνεργασίας, που θα συνεχιστεί στη Λευκωσία και στο Κάιρο.Ο συνδετικός κρίκος των τριών αυτών χωρών είναι... η Αγκυρα και η κραυγαλέα αντιπαράθεση του Τούρκου προέδρου Ερντογάν με τον τωρινό (πρώην στρατηγό) Αιγύπτιο πρόεδρο Σίσι, που εξουδετέρωσε τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και τον πρόεδρό τους κ. Μόρσι, του οποίου φανατικός υποστηρικτής ακόμα και τώρα είναι ο Τούρκος πρόεδρος.
Ερντογάν και Σίσι έγιναν μαλλιά κουβάρια από το βήμα των Η.Ε., με συνέπεια η Αίγυπτος να πρωτοστατήσει στην Ισλαμική Διάσκεψη για την απαλοιφή της αναφοράς στο «κράτος της Β. Κύπρου», με αποτέλεσμα να μην εκδοθεί ψήφισμα, κάτι που έχει να γίνει πάρα πολλά χρόνια.
Με την αντιπαράθεση Ερντογάν - Σίσι στα άκρα, η αιγυπτιακή κυβέρνηση βάζει φρένο στις προωθημένες επί μουσουλμάνου προέδρου Μόρσι συνομιλίες των δύο χωρών για τις Θαλάσσιες Οικονομικές Ζώνες τους, κάτι που ενδιαφέρει πρωτίστως την Αθήνα (που δεν έχει ορίσει καμιά ζώνη της με κανέναν στην περιοχή, λόγω Τουρκίας). Αλλά και τη Λευκωσία, που έχει οριοθετήσει την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αλλά δεν έχει εξασφαλίσει το πράσινο φως του Καΐρου για τη μελλοντική μεταφορά του αιγυπτιακού φυσικού αερίου μέσω Κύπρου και Ελλάδας στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας τα τουρκικά εδάφη.
Η διαφαινόμενη στενότερη (ελέω Τουρκίας) τριμερής συνεργασία Αθήνας, Λευκωσίας και Καΐρου, αν τελικώς μπει σε γερές βάσεις, θα περάσει και αυτή από σαράντα κύματα για να σταθεροποιηθεί, καθώς το εκκρεμές στις σχέσεις των χωρών της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα της Ανατολικής Μεσογείου κινείται πάρα πολύ γρήγορα και κυρίως απρόβλεπτα.
Το χορό στις σχέσεις με το Κάιρο θα σύρει βεβαίως πρώτη η Λευκωσία, γιατί τα εν δυνάμει συμφέροντα των δύο χωρών είναι περισσότερα και μεγαλύτερα. Η Λευκωσία, καθώς επιταχύνεται και πάλι ο τροχός της επίλυσης του Κυπριακού, επιθυμεί να εδραιώσει σχέσεις με την «αντιτουρκική» Αίγυπτο, προσδοκώντας ότι θα έχει περισσότερα «ενεργειακά βέλη» στη φαρέτρα της όταν η λύση του Κυπριακού φτάσει στο ζουμί, που είναι η αξιοποίηση και -κυρίως- η οδός μεταφοράς των ποσοτήτων φυσικού αερίου στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, μέσω Κύπρου.
Η Αθήνα ακολουθεί, καθώς έχει αρχίσει δειλά τις τεχνοκρατικές συζητήσεις για μια μελλοντική οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο χωρών. Αυτή όμως δεν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί χωρίς την (αναγκαστικώς συμβαλλόμενη) Τουρκία, που σε καθημερινή βάση αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, προσδοκώντας να οριοθετήσει αυτή την ΑΟΖ με την Αίγυπτο, εξαφανίζοντας ως διά μαγείας την ελληνική ΑΟΖ στην περιοχή αυτή.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
