Το Ισλαμικό Κράτος (πρώην
ISIS) εκμεταλλεύτηκε το πολιτικό χάος στο Ιράκ για να εξαπολύσει
αντεπίθεση. Η τζιχαντιστική οργάνωση ήδη ήλεγχε πολλές περιοχές στη
Συρία. Προελαύνοντας στο Ιράκ, κατέλαβε μεγάλα τμήματα στον βορρά,
περιλαμβανομένης της Μοσούλης.Λίγο μετά την κατάληψη της δεύτερης αυτής μεγαλύτερης πόλης του
Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος ανακήρυξε ένα χαλιφάτο στις περιοχές που
βρίσκονται υπό τον έλεγχό του στη Συρία και στο Ιράκ.Πέντε κορυφαίοι αναλυτές εξηγούν στο BBC πώς θα μπορούσε να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος.
«Το Ισλαμικό Κράτος μπορεί να πληγεί μέσω αεροπορικών επιδρομών
αλλά θα ηττηθεί μόνο αν οι σουνίτες σύμμαχοί του στραφούν εναντίον του
και υπεύθυνες κυβερνήσεις αναλάβουν τόσο τη Συρία όσο και το Ιράκ», λέει ο Μπράιαν Φίσμαν από το New America Foundation. «Η απομάκρυνση του ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι αλ Μαλίκι
δεν είναι πανάκεια _ κατά πρώτον, αφορά μόνο την ιρακινή πλευρά _ αλλά
αποτελεί το πρώτο βήμα στην μακριά και επικίνδυνη διαδικασία
εγκαθίδρυσης μιας κυβέρνησης στη Βαγδάτη ικανής να συμπεριλάβει όλα τα
στοιχεία του ιρακινού πληθυσμού».
Ο Φίσμαν εκφράζει αμφιβολίες για το αν οι διάδοχοι του Μαλίκι θα
επιθυμούν ή θα μπορούν να πετύχουν αυτό τον στόχο. Το Ισλαμικό Κράτος,
καταλήγει, τρέφεται από τον πόλεμο και τον φόβο και η στρατηγική για την αντιμετώπισή του πρέπει να επικεντρωθεί στην ενίσχυση της σταθερότητας.
ΗΠΑ και Ιράν έχουν κοινό στόχο
Ο ιρανός πολιτικός αναλυτής Μοχάμαντ Αλί Σαμπανί
εντοπίζει τρεις κύριους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν για να ηττηθεί
το Ισλαμικό Κράτος: να ενισχυθούν οι κρατικοί θεσμοί περιλαμβανομένου
του στρατού, να περιοριστεί η ελευθερία κινήσεων των τζιχαντιστών και να
στραφούν εναντίον του οι τοπικοί και περιφερειακοί υποστηρικτές του.
«Οσον αφορά το Ισλαμικό Κράτος, οι ΗΠΑ και το Ιράν σαφώς έχουν έναν κοινό στόχο»,
λέει. Προσθέτει ότι αν η Βαγδάτη και το Ερμπίλ καταφέρουν να
προσελκύσουν στρατιωτική και πολιτική βοήθεια από την Ουάσινγκτον και
την Τεχεράνη, θα ενισχυθεί σημαντικά η αποτελεσματικότητα των
προσπαθειών να μπει στο στόχαστρο το Ισλαμικό Κράτος καθώς και να
υπονομευθούν οι τοπικοί και περιφερειακοί υποστηριχτές του.
Η Τζέιν Κίνινμοντ από το Chatham House θεωρεί ότι η
πολιτική αλλαγή στη Βαγδάτη θα είναι πιο καθοριστική από τις
αμερικανικές αεροπορικές επιθέσεις για το μέλλον του Ισλαμικού Κράτους. «Ο Χαϊντέρ αλ-Αμπάντι
έχει μια περίοδο χάρητος κατά την οποία θα επωφελείται απλώς από το ότι
δεν είναι ο Μαλίκι. Η ικανότητά τους να πετύχει συναίνεση μεταξύ
σιιτών, σουνιτών και Κούρδων απέναντι στην κοινή απειλή του Ισλαμικού
Στρατού είναι κρίσιμη για το μέλλον του Ιράκ».
Το ότι σκοτώνονται άμαχοι από τις αεροπορικές επιδρομές και ο
ιρακινός στρατός ρίχνει βόμβες σε κατοικημένες περιοχές δεν βοηθά
καθόλου, προσθέτει. «Η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους
προϋποθέτει μια περιφερειακή στρατηγική που θα στοχεύει στη
χρηματοδότησή του και στην στρατολόγηση μαχητών και κυρίως στο να λυθεί η
σύγκρουση στη Συρία, όπου ριζοσπαστικοποιήθηκαν πολλοί από τους μαχητές
του».
«Να προσεγγίσουμε τους σουνίτες και τους Κούρδους»
Το κλειδί για να ηττηθεί το Ισλαμικό Κράτος δεν είναι στρατιωτικό αλλά πολιτικό, λέει ο Άντονι Κόρντσμαν από το Center for Strategic and International Studies. Είναι η ικανότητα της νέας κυβέρνησης «να
προσεγγίσει τους σουνίτες και τους Κούρδους, να καταστήσει σαφές ότι η
διολίσθηση προς τον θρησκευτικό διχασμό έχει παρέλθει, να δείξει ότι η
πολιτική δύναμη και ο πετρελαϊκός πλούτος της χώρας θα διανεμηθούν και
να αποδείξει ότι επιστρέφει στην δημιουργία εθνικών ιρακινών ενόπλων
δυνάμεων αντί των σιιτικών δυνάμεων και πολιτοφυλακών».
Με δεδομένο ότι περισσότεροι από 500 Βρετανοί πολεμούν στις τάξεις του Ισλαμικού Στρατού και άλλων τζιχαντιστών, ο Σάσανκ Γιόσι
από το Royal United Services Institute συστήνει στη βρετανική κυβέρνηση
να βοηθήσουν _ έστω και με ανεφοδιασμό, αναγνωριστικές πτήσεις και
μεταγωγικά _ τις αμερικανικές αεροπορικές επιθέσεις στο Ιράκ. Συστήνει
επίσης στο Λονδίνο να στείλει ειδικές δυνάμεις, που έχουν εκτενή
εμπειρία από το Ιράκ, να συλλέξουν πληροφορίες που θα κατευθύνουν τις
αεροπορικές επιθέσεις. «Αλλά όλα αυτά έχουν ως στόχο την υπεράσπιση
των κουρδικών εδαφών και την ανακούφιση των παγιδευμένων μειονοτήτων,
όχι την ήττα του Ισλαμικού Κράτους», προσθέτει. Και εκτιμά: «Για
να ηττηθεί μακροχρόνια το Ισλαμικό Κράτος, η Βρετανία πρέπει να
επικεντρωθεί στον εξοπλισμό, την εκπαίδευση και την έμμεση υποστήριξη
των κουρδικών δυνάμεων και στην αρωγή προς τη νέα κυβέρνηση του Χαϊντέρ
αλ-Αμπάντι προκειμένου να ανοικοδομήσει τον διαλυμένο ιρακινό στρατό».
