ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ-Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού στην Τουρκία.
Αναλαμβάνει καθήκοντα Προέδρου στις 28 του μήνα, με την προοπτική να
αλλάξει το πολιτειακό σύστημα και να συγκεντρώσει τις εκτελεστικές
εξουσίες στα χέρια του. Αυτό είναι πλέον το στοίχημά του και η
διαδικασία για να καταστεί ο νέος Ατατούρκ με ισλαμικό χαρακτήρα και
δυτικό φερετζέ!
Το ερώτημα για την Κύπρο είναι κατά πόσον θα γίνουν Ερντογάν και
Τουρκία διαλλακτικότεροι στο Κυπριακό. Εάν δεν αλλάξει πολιτική η Άγκυρα
δεν θα υπάρξει πρόοδος και λύση, εκτός και αν επιβληθούν οι τουρκικοί
όροι. Το συναφές ερώτημα είναι γιατί ο Ερντογάν να υποχωρήσει όταν δεν
έχει πιέσεις ούτε από τις ΗΠΑ ούτε από την Ε.Ε. Εφόσον η Τουρκία, ούτως ή
άλλως, ελέγχει την Κύπρο, θα έχει λόγο να υπογράψει λύση μόνο εάν
τριχοτομηθεί η ΑΟΖ και γίνει κυρίαρχη και στον τομέα της ενέργειας και
εφόσον νομιμοποιήσει μέσω των συνταγματικών δομών τη γεωστρατηγική και
γεωπολιτική της παντοδυναμία επί της Κύπρου.
Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Ερντογάν θα γίνει διαλλακτικός για να φέρει την Κύπρο ως λάφυρο ισχύος στην Άγκυρα. Λογικός ο ισχυρισμός. Όμως, στην παρούσα φάση και για τα επόμενα δυο χρόνια, ο Ερντογάν για να υλοποιήσει τις συνταγματικές και πολιτικές του φιλοδοξίες έχει ανάγκη και τον στρατό και τους Κούρδους, καθώς και την αντιπολίτευση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Από την άλλη, η Κύπρος συνιστά ήδη λάφυρο. Συνεπώς, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν θα διακινδυνεύσει τις φιλοδοξίες του λόγω της Κύπρου, την οποία θεωρεί ως δεδομένη, δεχόμενος τα πυρά της αντιπολίτευσης. Το Κυπριακό θα ήταν δυνατό να του δώσει επιπρόσθετη δόξα εάν η λύση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Εάν όχι, θα αποτελέσει πηγή προβλημάτων για τις παραπέρα φιλοδοξίες του ή μπορεί ακόμη να καταστεί το Βατερλώ της πολιτικής του καριέρας εάν αποτελέσει αιτία ενδυνάμωσης της αντιπολίτευσης και απώλειας της εξουσίας.
Εφόσον η Λευκωσία δεν έχει σχέδιο Β, δηλαδή δεν έχει στρατηγική, εφόσον είναι προβλέψιμη και δείχνει πρόθεση υποχωρήσεων, γιατί το επόμενο διάστημα να γίνει διαλλακτικότερος ο Ερντογάν εάν δεν μπορεί να παρουσιάσει στον τουρκικό λαό την ιδιοκτησία του φυσικού αερίου και την Κύπρο ως το νέο εφαλτήριο για την ανάδειξη της χώρας του ως περιφερειακής δύναμης; Από μόνος του ο Ερντογάν δεν θα αλλάξει πολιτική. Λύση θα υπάρξει εάν υπογράψουμε συνθηκολόγηση ή εάν αλλάξουμε εμείς στρατηγική και καταρτιστεί σχέδιο Β, που σημαίνει συμμαχίες εντός και εκτός Ε.Ε. Και το περιβάλλον είναι, λόγω φυσικού αερίου, πρόσφορο.
Θα ήταν, δε, παράλογο να δώσουμε ως κίνητρο μέρος του φυσικού μας αέριου για να υπογραφεί μια τουρκική λύση όπως η ομοσπονδία, αντί να διεκδικήσουμε την αναστήλωση της παραβιασθείσας από την Τουρκία έννομης τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους της Ε.Ε., με αντάλλαγμα το βέτο μας στην τουρκική ένταξη ή στην ειδική σχέση.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι, με την ανάληψη των καθηκόντων του, θα επισκεφθεί το Αζερμπαϊτζάν και το ψευδοκράτος. Όταν, λοιπόν, θα έρθει είτε θα μας πιάσει για άλλη μια φορά στο δούλεμα περί λύσης είτε/και θα μας πει ότι η λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ζει και θα συνεχίσει να ζει μέσα από τον νέο συνεταιρισμό των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών. Ούτως ή άλλως θα είναι μια παράνομη επίσκεψη.
Και επειδή πρέπει να είμαστε συνεπείς και να έχουμε αυτοσεβασμό, λογικό δεν θα ήταν όπως το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών συνεργαστεί με το Κυπριακό για να αποστείλει στην Άγκυρα «ρηματική διακοίνωση» ανάλογη με αυτήν που προσφάτως απεστάλη από την Αθήνα στη Λευκωσία για μια απλή ερώτηση της κ. Θεοχάρους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Όταν δεν γίνονται από την πλευρά μας αυτονόητα βήματα αυτοσεβασμού, πώς και γιατί να μας σεβαστούν οι Τούρκοι;
Μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Ερντογάν θα γίνει διαλλακτικός για να φέρει την Κύπρο ως λάφυρο ισχύος στην Άγκυρα. Λογικός ο ισχυρισμός. Όμως, στην παρούσα φάση και για τα επόμενα δυο χρόνια, ο Ερντογάν για να υλοποιήσει τις συνταγματικές και πολιτικές του φιλοδοξίες έχει ανάγκη και τον στρατό και τους Κούρδους, καθώς και την αντιπολίτευση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Από την άλλη, η Κύπρος συνιστά ήδη λάφυρο. Συνεπώς, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι δεν θα διακινδυνεύσει τις φιλοδοξίες του λόγω της Κύπρου, την οποία θεωρεί ως δεδομένη, δεχόμενος τα πυρά της αντιπολίτευσης. Το Κυπριακό θα ήταν δυνατό να του δώσει επιπρόσθετη δόξα εάν η λύση είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Εάν όχι, θα αποτελέσει πηγή προβλημάτων για τις παραπέρα φιλοδοξίες του ή μπορεί ακόμη να καταστεί το Βατερλώ της πολιτικής του καριέρας εάν αποτελέσει αιτία ενδυνάμωσης της αντιπολίτευσης και απώλειας της εξουσίας.
Εφόσον η Λευκωσία δεν έχει σχέδιο Β, δηλαδή δεν έχει στρατηγική, εφόσον είναι προβλέψιμη και δείχνει πρόθεση υποχωρήσεων, γιατί το επόμενο διάστημα να γίνει διαλλακτικότερος ο Ερντογάν εάν δεν μπορεί να παρουσιάσει στον τουρκικό λαό την ιδιοκτησία του φυσικού αερίου και την Κύπρο ως το νέο εφαλτήριο για την ανάδειξη της χώρας του ως περιφερειακής δύναμης; Από μόνος του ο Ερντογάν δεν θα αλλάξει πολιτική. Λύση θα υπάρξει εάν υπογράψουμε συνθηκολόγηση ή εάν αλλάξουμε εμείς στρατηγική και καταρτιστεί σχέδιο Β, που σημαίνει συμμαχίες εντός και εκτός Ε.Ε. Και το περιβάλλον είναι, λόγω φυσικού αερίου, πρόσφορο.
Θα ήταν, δε, παράλογο να δώσουμε ως κίνητρο μέρος του φυσικού μας αέριου για να υπογραφεί μια τουρκική λύση όπως η ομοσπονδία, αντί να διεκδικήσουμε την αναστήλωση της παραβιασθείσας από την Τουρκία έννομης τάξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους της Ε.Ε., με αντάλλαγμα το βέτο μας στην τουρκική ένταξη ή στην ειδική σχέση.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι, με την ανάληψη των καθηκόντων του, θα επισκεφθεί το Αζερμπαϊτζάν και το ψευδοκράτος. Όταν, λοιπόν, θα έρθει είτε θα μας πιάσει για άλλη μια φορά στο δούλεμα περί λύσης είτε/και θα μας πει ότι η λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» ζει και θα συνεχίσει να ζει μέσα από τον νέο συνεταιρισμό των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών. Ούτως ή άλλως θα είναι μια παράνομη επίσκεψη.
Και επειδή πρέπει να είμαστε συνεπείς και να έχουμε αυτοσεβασμό, λογικό δεν θα ήταν όπως το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών συνεργαστεί με το Κυπριακό για να αποστείλει στην Άγκυρα «ρηματική διακοίνωση» ανάλογη με αυτήν που προσφάτως απεστάλη από την Αθήνα στη Λευκωσία για μια απλή ερώτηση της κ. Θεοχάρους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο; Όταν δεν γίνονται από την πλευρά μας αυτονόητα βήματα αυτοσεβασμού, πώς και γιατί να μας σεβαστούν οι Τούρκοι;
