Η δήλωση Οτσαλάν
ότι η σύγκρουση των Κούρδων με την Τουρκία πλησιάζει στο τέλος της,
μετά τριάντα χρόνια, είναι μέρος της αλήθειας. Η σύγκρουση στη ΝΑ
Τουρκία είχε τη δική της δυναμική, αλλά ήταν και θα παραμείνει σε στενή
αλληλεξάρτηση με το Κουρδικό εκτός συνόρων.Αλλωστε τη σχέση συγκοινωνούντων δοχείων στο Κουρδικό εντός και εκτός συνόρων αναγνώρισε και ο ίδιος ο Ερντογάν τα τελευταία χρόνια, καθώς τα όποια ανοίγματά του στις νοτιοανατολικές επαρχίες συμβάδισαν με την οικοδόμηση στενής συνεργασίας ανάμεσα στην Αγκυρα και την κουρδική κυβέρνηση υπό τον Μπαρζανί στο Αρμπίλ του βόρειου Ιράκ. Με άλλα λόγια, πολιτική λύση στο Κουρδικό εντός Τουρκίας προϋποθέτει έλεγχο αν όχι χειραγώγηση του κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ το οποίο ελέγχει πλέον και την κουρδική βορειοανατολική Συρία.
Η κατάρρευση της ενότητας και των κεντρικών κυβερνητικών δομών στη Συρία και στο Ιράκ διευκολύνει την Αγκυρα να υλοποιήσει τον στόχο της, καθώς δεν πρόκειται ποτέ οι κουρδικές περιοχές να τεθούν εκ νέου υπό τον έλεγχο της Βαγδάτης και της Δαμασκού. Ομως η χειραγώγηση των Κούρδων του Ιράκ και της Συρίας από τον Ερντογάν είναι στρατηγική απειλή για το Ιράν, που έχει εσωτερικό κουρδικό πρόβλημα αλλά και παραδοσιακούς Κούρδους συμμάχους στο βόρειο Ιράκ. Επιπροσθέτως, η τουρκική πολιτική βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με τις ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ, που επενδύουν στην πλήρη χειραφέτηση όλων των Κούρδων.
Η Τουρκία έχει δύο σαφή πλεονεκτήματα τη γεωγραφική γειτνίαση με το κουρδικό κράτος του βόρειου Ιράκ και την πρόσβαση και επιρροή που έχει στους τζιχαντιστές της ISIS. Μπορεί δηλαδή να στηρίζει, να τροφοδοτεί αλλά και να πιέζει κατά βούληση την κυβέρνηση Μπαρζανί στο Αρμπίλ. Ομως η φιλοδοξία Ερντογάν να εγκαθιδρύσει κουρδικό προτεκτοράτο υποτελές στην Αγκυρα εκτός συνόρων μπορεί να δημιουργήσει ένα ετερόκλητο αλλά ευρύ μέτωπο από την Τεχεράνη και το Τελ Αβίβ μέχρι και την Ουάσιγκτον που θα απαντούσε στις επεκτατικές βλέψεις της Αγκυρας με αναζωπύρωση του Κουρδικού στη ΝΑ Τουρκία. Η Ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται καθώς την περίοδο 1923-1926 ο Κεμάλ διεκδικούσε το βόρειο Ιράκ από τους Βρετανούς που διοικούσαν τη Βαγδάτη για να αναγκασθεί το 1926 να αναδιπλωθεί υπό την απειλή σύγκρουσης με το Λονδίνο.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
