Μετά δύο πολέμους γιά τό Ἰράκ, οἱ Ἀμερικανοί σήμερα «κάνουν πώς δέν βλέπουν» τίς πραγματικές διαστάσεις τῆς ἰσλαμικῆς ἐπιθέσεως στήν χώρα. Ὅσο γιά τούς Ρώσους, δέν ἐπιδεικνύουν τό παραμικρό ἐνδιαφέρον γιά τό μοναδικό τους ἀγκυροβόλιο στήν Μεσόγειο, τό λιμάνι τῆς Λαττάκειας στήν Συρία. Ἄλλωστε γιά πολλά χρόνια τώρα, δέν εἶχαν καμμία σημαντική παρουσία ἐκεῖ. Γιά τήν Εὐρώπη ἐξ ἄλλου, ἡ Λιβύη ἀποτελεῖ τόν ἀψευδῆ μάρτυρα τῆς ἀποτυχίας της, νά διαμορφώση μία μακρόπνοη καί ρεαλιστική πολιτική γιά τήν γειτονική μας βόρειο Ἀφρική.
Ἐδῶ ἀναδεικνύεται ὁ ρόλος τόν ὁποῖο μπορεῖ νά παίξη ἡ χώρα μας, πού ἀντέδρασε στήν ἐπιδείνωση τῆς λιβυκῆς κρίσεως μέ τήν ἀποστολή μιᾶς φρεγάτας ἡ ὁποία προέβη ὄχι μόνο στήν ἐκκένωση τῆς ἐκεῖ Πρεσβείας μας καί ἄλλων συμπατριωτῶν μας (77 ἐν συνόλω), ἀλλά 109 ἀκόμη προσώπων ἀπό τήν Κύπρο, τήν Κίνα, τό Ἡνωμένο Βασίλειο, τό Βέλγιο, τήν Ρωσία καί τήν Ἀλβανία. Αὐτονόητη εἶναι ἡ σημασία αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς γιά τό διεθνές κύρος τῆς Ἑλλάδος. Ὁδηγεῖ ὅμως καί σέ μιά σειρά ἄλλων διαπιστώσεων, πού ἔχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία ἀπό τά φορολογικά, τά πολυνομοσχέδια καί τίς ἄνευ οὐσίας ἀντιπαραθέσεις πού διαμορφώνουν τό σκηνικό τῆς ἑλληνικῆς μικροπολιτικῆς ἀρένας.
Ἀπό τήν στιγμή πού θά κατανοήσουμε τήν κατάσταση στήν περιοχή πού μᾶς περιβάλλει, μποροῦμε νά ἀναλάβουμε πρωτοβουλίες πού θά ἀναδείξουν τήν Ἑλλάδα «τῆς κρίσεως» σέ νησίδα σταθερότητος καί ἀσφαλείας, ἡ ὁποία μπορεῖ νά φέρη εἰς πέρας, αὐτά τά ὁποῖα οἱ «μεγάλες δυνάμεις» δέν ἐνδιαφέρονται πλέον νά ἀναλάβουν. Ὑπό τήν προϋπόθεση βεβαίως ὅτι θά ξεπεράσουμε ἰδεοληψίες τοῦ τύπου ὅτι οἱ «ξένοι» θέλουν νά μᾶς ὑποδουλώσουν, νά μᾶς ἀποσπάσουν τίς πλουτοπαραγωγικές πηγές (τίς ὁποῖες πάντως δέν ἐκμεταλλευόμεθα) ἤ νά συνεχίσουν νά μᾶς «ψεκάζουν»!
Εὐτυχῶς ὑπάρχουν ἀκόμη στό ἑλληνικό Κράτος ἀνώτατοι ὑπηρεσιακοί παράγοντες, οἱ ὁποῖοι εἰς πεῖσμα τῶν σημείων τῶν καιρῶν ἐξακολουθοῦν νά σχεδιάζουν στρατηγικά καί νά πείθουν τήν –γενικῶς ἄτολμη– Κυβέρνησή μας νά ἀναλαμβάνη κάποιες δράσεις. Μπορεῖ ἡ πολιτική αὐτή νά μήν ἀποδίδει ἀμέσως, «μετρήσιμα» ἀποτελέσματα. Ἀμφιβάλλει ὅμως κανείς γιά τά μακροπρόθεσμα ὀφέλη ἀπό τίς εὐχαριστίες τῶν Κινέζων γιά τήν διάσωση 78 συμπατριωτῶν τους ἀπό τήν Λιβύη; Μέ δεδομένη τήν ἀπόφαση γιά μία στρατηγική σχέση ἀνάμεσα στήν Ἑλλάδα καί τήν Κίνα, τέτοιες ἐνέργειες δίδουν δυσανάλογα μεγάλη ὤθηση στίς ἀναπτυσσόμενες συνεργασίες.
Ἡ λογική ἐξ ἄλλου ὑπαγορεύει ὅτι ἀκόμη καί αὐτοί οἱ πολιτικοί οἱ ὁποῖοι κάποτε ὑπεστήριζαν ὅτι «ἕνας καλός διπλωμάτης» μπορεῖ νά εἶναι ἀποτελεσματικώτερος ἀπό ἕνα σύνταγμα πεζικοῦ, θά πρέπει τώρα νά ἔχουν ἀναθεωρήσει τίς ἀπόψεις τους. Τό διπλωματικό σῶμα καί οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις ἀποτελοῦν μηχανισμούς τοῦ ἑλληνικοῦ Κράτους πού καλοῦνται νά φέρουν εἰς πέρας ἀλληλοσυμπληρούμενα, πολύ σημαντικά ἔργα. Χρειάζονται ἐξ ἴσου καί οἱ δύο.
Καί πρέπει νά τό σκεφθοῦν ἰδιαιτέρως αὐτό, ὅσοι πιστεύουν ὅτι μποροῦμε νά συνεχίσουμε νά εἴμαστε ἀποτελεσματικοί, περικόπτοντας τίς δαπάνες καί μειώνοντας τίς ἀποδοχές τοῦ προσωπικοῦ. Ἡ φρεγάτα «Σαλαμίς» πού πῆγε στήν Λιβύη χρειάζεται συντήρηση καί ἐκσυγχρονισμό. Τό δέ προσωπικό της, ὅπως καί ὅλοι οἱ στρατιωτικοί, εἶδαν προσφάτως μία ἀκόμη περίπτωση, πού δέν συνιστᾶ ἁπλῶς νέα περικοπή συνταξιοδοτικῶν δικαιωμάτων. Πρόκειται γιά νέον ἐμπαιγμό εἰς βάρος τους. Τίς ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν ἐνεργειῶν στό ἠθικό ἑνός στρατεύματος πού τοῦ ζητοῦμε νά εἶναι σέ διαρκῆ ἐπιφυλακή, τίς ἔχει ἀναλογισθῆ κανείς; Ἤ τά περί «ρήτρας ἀξιομάχου» πού περιλαμβάνονται στό πολυνομοσχέδιο εἶναι γράμμα κενό περιεχομένου;
(ἀπό τήν ἐφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")
